ชกไม่มีมุม
วงค์ ตาวัน
คนกรุงเทพฯ นิยมใช้ถนนวงแหวนบางปะอิน ในช่วงวันหยุด เพื่อเดินทางออกไปยังอยุธยา หรือขึ้นเหนือเข้าถนนสายเอเชีย มุ่งไปนครสวรรค์ยันเชียงใหม่ เชียงราย โน่นเลย
แต่ถนนเลี่ยงเมืองสายนี้ก็แปลก มักมีเหตุให้ซ่อมแซมอะไรต่อมิอะไรเสมอ
ทำให้รถติดขัดได้ง่ายๆ ในบางช่วง และเป็นบ่อยๆ
หรือหากเป็นช่วงหยุดยาวหลายวัน รถมีมากจนไปติดขัดหน้าด่านจ่ายเงินแบบยาวเหยียดนับกิโลเมตร
ความที่เป็นทางสายพิเศษ ใหญ่โตหลายเลน
ผู้ใช้รถย่อมคาดหวังว่า ใช้เส้นทางนี้ ยอมจ่ายตังค์ จะได้ความสะดวก รถลื่นไหล!
พอเจอปัญหารถติด จากการซ่อมถนนบ้าง หรือปริมาณรถติดหน้าด่านมาก
ครั้นเมื่อจังหวะหลุดจากช่วงที่รถติด ส่วนใหญ่ก็จะพยายามเหยียบคันเร่ง เพื่อชดเชยเวลาที่ สูญเสียไป
เท่านั้นแหละ จะเจอปัญหากล้องตรวจจับความเร็ว จับภาพ แล้วตามด้วยใบสั่งทางไปรษณีย์
หลายคนโดนใบสั่งโดยกล้องตรวจจับความเร็วเกิน 120 กิโลเมตร แบบเกินนิดหน่อยเท่านั้น
ทั้งที่มิใช่ความเร็วขนาดที่อาจก่ออันตรายต่อเพื่อนร่วมทางแต่อย่างใด!?
แต่ก็โดนกันระนาว
จึงเป็นเรื่องน่าหงุดหงิดใจมาก
ที่สำคัญ กรณีที่มีรถติดบ่อยๆ นั้น เรามักไม่ได้เห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจทางหลวง มาช่วยอำนวยความสะดวกสักเท่าไร
แต่เราจะเห็นชื่อหน่วยตำรวจทางหลวง ก็เมื่อได้ใบสั่งทางไปรษณีย์มาที่บ้าน
แล้วจะต้องเดินทางไปยังสถานีตำรวจทางหลวง เพื่อจ่ายเงินค่าปรับ
สรุปว่า เวลาต้องการให้ช่วยคลี่คลายปัญหา จะไม่ค่อยได้เห็นตำรวจทางหลวง
จะได้เห็นก็เป็นใบสั่งมาให้ไปจ่ายเงินนั่นแหละ
หวังว่าผู้บัญชาการตำรวจสอบสวนกลาง หรือผู้การตำรวจทางหลวงจะได้ยินได้ฟังเสียงสะท้อนนี้
งานดูแลชาวบ้านควรต้องมีด้วย
ไม่ใช่เห็นชื่อตำรวจทางหลวง
ตอนออกใบสั่งอย่างเดียว!
