ข้อหาโกง

ชกไม่มีมุม

วงค์ ตาวัน
หากศึกษาประวัติศาสตร์ทางการเมืองจะพบว่า ข้อหาทุจริตคดโกงนั้น มักจะเป็นเรื่องใหญ่คอขาด บาดตายเฉพาะในยุครัฐบาลพรรคการเมือง รัฐบาลจากการเลือกตั้ง แล้วถ้าโหมประโคมจนจุดติดเมื่อไร ลงเอยรัฐบาลนั้นก็ถูกโค่นล้มด้วยอำนาจพิเศษ

ทั้งที่ ชะตากรรมของรัฐบาลที่เลวร้ายจนประชาชน รับไม่ไหว สามารถตัดสินได้ไม่ยาก และไม่เสียหายต่อพัฒนาการทางการเมืองของประเทศ ไม่กระทบเศรษฐกิจการค้า ไม่ถูกทั่วโลกรังเกียจ

ก็แค่ปล่อยให้ชาวบ้านเข้าไปพิพากษาในคูหาเลือกตั้ง

แต่กลับเลือกวิธีล้มทั้งกระดาน

ผลก็คือ ถอยหลังไปทั่วทุกด้าน กระทบปากท้อง การทำมาหากินเต็มๆ

แต่หากรัฐบาลจากพรรคการเมืองที่ไปกันได้กับกลุ่มอนุรักษนิยมการเมือง ต่อให้โดนจับโกงมโหฬารขนาดไหน ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นbeer288

ดังนั้นข้อหาโกง ยังเน้นเฉพาะพรรคการเมืองบางพรรคเท่านั้น!

ย้อนหลังไปในการรัฐประหารปี 2534 ยุครัฐบาลชาติชาย ชุณหะวัณ โดนโหมกระแส”บุฟเฟต์คาบิเนต”และ”เผด็จการรัฐสภา”จนสุกงอม ลงเอยก็นำมาสู่การรัฐประหาร

เบื้องหลังก็แค่เกิดงัดข้อกับกลุ่มที่กุมขุมกำลังอย่างรุนแรง

แต่เมื่อจะล้มก็ต้องหาว่าโกง หาว่าเป็นครม.กินทั้งตามน้ำและทวนน้ำ

จนมาถึงการรัฐประหาร 2549 ก็เกิดขึ้นเพราะ กลุ่มม็อบฝ่ายอนุรักษนิยม ที่โหมประเด็นรัฐบาลคอร์รัปชั่นเชิงนโยบาย

พอมาถึงรัฐประหาร 2557 มาจากม็อบนกหวีด ที่ปั่นกระแสทุจริตมโหฬาร โกงกินจำนำข้าว และเผด็จการรัฐสภา!

เมื่อผนวกเข้ากับความผิดพลาดของพรรครัฐบาลเองในเรื่องนิรโทษเหมาเข่ง เลยทำให้กระแสจุดติด

แต่สุดท้ายก็มาจบที่การล้มกระดานและการสะดุดของประชาธิปไตยอีก

แทนที่จะนำมวลมหาประชาชนไปล้มรัฐบาลยิ่งลักษณ์ด้วยการเลือกตั้ง

อันจะทำให้ประชาธิปไตยไม่วนในอ่าง เศรษฐกิจ ถดถอย การค้าชะงักไปทั่ว!

ตอนที่เสียงนกหวีดดังระงมนั้น มีคำถามถึงรัฐบาลยุคที่เน่าเหม็นด้วยการทุจริตส.ป.ก.4-01 แต่ก็นั่นแหละ เพราะข้อหาโกงนั้นเอาไว้ใช้เฉพาะกับบางพรรคเท่านั้น

ต่อเนื่องมาถึงคดีเขาแพง ก็เงียบๆ เฉยๆ กันไป เพราะไม่ใช่พรรคนั้น

สถานการณ์ในบ้านเมืองวันนี้ ยิ่งชี้ชัดว่า ข้อหาโกงเอาไว้ใช้เฉพาะกับบางรัฐบาลและบางพรรคการเมืองจริงๆ

คนและองค์กรที่เคยแข็งกร้าวกับการคอร์รัปชั่น เงียบเฉยเย็นชากันไปหมด

เพราะนี่ไม่ใช่รัฐบาลพรรคการเมืองพรรคนั้น

เท่านั้นเอง!!