ภาค “ประชาสังคม” กำลังไปเยือนบทบาทของ “อาจารย์น้องไนซ์” อย่างแนบชิด
เป็นความแนบชิดที่ไม่เพียงแต่ข้อเสนอด้วยความปรารถนาดีจาก พระอาจารย์พะยอม กัลยาโณ จะถือเป็นทางออกที่สร้างสรรค์
ผ่านกระบวนการ “บรรพชา” เป็น “สามเณร”
หากแต่การออกโรงของ “พี่แพรรี่ ไพรวัลย์” ซึ่งมาพร้อมกับความรอบรู้ในระดับเปรียญธรรม 9 ประโยค ก็หนักแน่นดังแผ่นผาจากเขาคิชฌกูฏนั่นเทียว
เส้นทาง “อาจารย์น้องไนซ์” จึงอยู่ในการ “ตรวจสอบ”
ไม่จำเป็นต้องอาศัยมือ “นักปรัชญาชายขอบ” แห่งหัวหินก็มองทะลุถึง “เส้นทาง” ที่มา
เมื่อไล่เรียงเครื่องถนิมพิมพาภรณ์อันประกอบส่วนของ “อาจารย์น้องไนซ์” ก็จะได้กลิ่นอายแห่ง “นาคารชุนนะ” ได้อย่างยากจะบิดบัง
เริ่มตั้งแต่อ้างถึง “ศากยมุนี” ตามมาด้วย “พญานาคราช”
และพลันที่ระบุถึงความสำเร็จในระดับ “อนาคามี” ก็ต้องได้ยินเสียงหัวร่ออย่างชนิดตัวโยนกึกก้องมาจากชายฝั่งทะเลตะวันออก จันทบุรี
เมื่อเป็นระดับ “อนาคามี” ย่อมไม่ย้อนกลับแน่นอน
ต้องยอมรับว่า “สถาบัน” หลักในทางพระพุทธศาสนาเคลื่อนไหวแช่มช้าอย่างยิ่ง
ไม่ว่าจะมองผ่าน “บทบาท” ของสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ไม่ว่าจะมองผ่าน “บทบาท” ของมหาเถรสมาคมซึ่งอุดมด้วย “ผู้ใหญ่”
บทบาทของภาค “ประชาสังคม” จึงออกมาอย่างคึกคัก หนักแน่น
ยิ่งติดตามผ่านโลกแห่ง “โซเชี่ยลมีเดีย” ยิ่งน่าตื่นตาตื่นใจ ไม่ว่าจะมาจากบรรดาเปรียญลาพรต ไม่ว่าจะมาจาก “ผู้เยาว์” ละอ่อนรุ่นใหม่
แจกแจง เรื่องราว “ธรรมะ” ได้อย่างเร้าเย้ายวนใจ
แนวโน้มของ “อาจารย์น้องไนซ์” จึงเป็นแนวโน้มที่จะต้องเข้าไปอยู่ในพื้นที่แคบลง
มองผ่านคำบรรยายราวกับว่าจะเป็นยานอันใหญ่ ตีฝ่าไปกับการดำรงอยู่ของยานอันเล็ก แต่ก็ยากจะรอดไปจากกระบวนการตรวจสอบอันเข้มข้น
เมื่อมาอย่างรวดเร็ว ก็ย่อมต้องจรไปอย่างว่องไว
