FootNote:จิตวิญญาณ ดินแดง แพร่กระจาย สู่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ราชปรารภ
การชุมนุมของมวลชน ‘อิสระ’ บริเวณอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เมื่อตอนบ่ายวันศุกร์ที่ 19 พฤศจิกายน มีความน่าสนใจอย่างเป็นพิเศษ
ไม่ว่าจะมองจาก ‘ตำรวจ’ ไม่ว่าจะมองจาก ‘มวลชน’
สัมผัสได้ในความขึงขังของเจ้าหน้าที่ตั้งแต่แรก มีการก่อหวอดขึ้นมา นั่นก็คือการส่งกำลังพร้อมกับเครื่องมือเข้าไปตรึงและตรวจสอบพื้นที่อย่างเข้ม
แม้ไม่ถึงระดับการส่งกำลังหลายกองร้อยเข้าไปตรึงตามตรอกซอยในย่านดินแดง แม้ไม่ถึงระดับปิดกั้นการเข้าไปยังพื้นที่โดยรอบอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย
กระนั้น หากมองจากการสนธิกำลังทั้งโดยรอบและที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ก็ต้องยอมรับว่าเป็นการตระเตรียมมาอย่างเข้มและเปี่ยม ด้วยความพร้อมในการเข้าตรวจค้นเพื่อป้องปราม
คำถามก็คือ มาตรการ ‘เข้ม’ เช่นนี้ประสบผลสำเร็จหรือไม่
หากดูจาก ‘ปฏิกิริยา’ ของมวลชนที่เข้าร่วมการเคลื่อนไหว ก็ไม่แน่ใจนักว่ามาตรการ ‘เข้ม’ เช่นนั้นจะประสบผลสำเร็จ
และยิ่งดูจากสภาวะ ‘บานปลาย’ และ ‘ต่อเนื่อง’ ก็ตรงกันข้าม
รูปธรรมหนึ่งซึ่งมากด้วยความแหลมคม สัมผัสได้จากเมื่อเจ้าหน้าที่รุกเข้าไปจะยึดปืนฉีดน้ำในมือของ ‘ป้าเป้า’ ผลสะเทือนก็คือบังเกิดการต่อต้านอย่างอัตโนมัติ
เริ่มจากการส่งเสียงตะโกนขัดขวาง ตามมาด้วยการเข้าไปห้อม ล้อมปกป้องและแยก ‘ป้าเป้า’ ออกมา
ปฏิกิริยาในลักษณะเดียวกันนี้ปรากฏขึ้นอย่างฉับพลันทันใด เมื่อเจ้าหน้าที่เข้าไปตรวจค้นเยาวรุ่นที่เข้ามาพร้อมกับรถมอเตอร์ไซค์
แม้การเข้าร่วมของ ‘มวลชน’ ไม่ถือว่าหนาแน่น แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าเจ้าหน้าที่ไม่อาจสกัดขัดขวางได้ตามเป้าหมาย
และเมื่อยุติการชุมนุมสถานการณ์ก็ขยายไปถึง ‘ราชปรารภ’
ต้องยอมรับว่า สถานการณ์การชุมนุมที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ดำเนินไปเหมือนกับสถานการณ์การชุมนุมอันเคยเกิดขึ้นบริเวณพื้นที่สามเหลี่ยมดินแดง
นั่นก็คือ มาตรการ ‘เข้ม’ ไม่อาจสยบการเคลื่อนไหวลงได้
ความหมายก็คือ จิตวิญญาณของการเคลื่อนไหวในแบบดินแดงกลายเป็นไวรัสทางการเมืองอย่างใหม่ ที่แล้วที่เล่า
สะท้อนว่า ‘การปราบปราม’ มิใช่หนทางแก้ปัญหาที่ถูกต้อง
