ถอดบทเรียนกรณีกราดยิง

คอลัมน์ ทิ้งหมัดเข้ามุม

โดย…รุก กลางกระดาน

ถอดบทเรียนกรณีกราดยิง : เป็นเรื่องเศร้าสลดอย่างปฏิเสธไม่ได้ สำหรับกรณีจ่าทหารปืนโหดกราดยิงผู้บังคับบัญชาและประชาชนเสียชีวิตร่วม 30 ศพที่ จ.นครราชสีมา

ทั้งนี้ เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ สำหรับการวิสามัญฆาตกรรม เพราะสำหรับบุคคลอันตรายที่อาวุธครบมือ แถมยังก่อเหตุคุกคามชีวิตประชาชนอย่างไม่ว่างเว้น

ทางเลือกสำหรับการยุติปัญหานี้ย่อมมีน้อยมาก

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เหตุการณ์นี้ผ่านพ้นไป มีความพยายามอธิบายเรื่องราว อ้างอิงเหตุกราดยิงจากต่างประเทศ เสนอให้ความสำคัญกับเรื่องนี้น้อยลง เพื่อไม่ให้ผู้ก่อเหตุได้โด่งดังตามที่ต้องการ หรือเพื่อไม่ให้เกิดการก่อเหตุเลียนแบบเพิ่มขึ้นอีก

ซึ่งเรื่องดังกล่าวจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมองที่มาของเหตุการณ์ให้กระจ่าง เพื่อไม่ให้หลงทาง ไม่สามารถที่จะหาช่องทางป้องกันไม่ให้เหตุสลดนี้เกิดขึ้นซ้ำอีก

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่การเผยแพร่อุดมการณ์ หรือต้องการอุทิศตนเพื่อให้เกิดข้อถกเถียง หรือความเสียหายใดๆ เหมือนกับที่ลัทธิก่อการร้ายต่างๆ ดำเนินการ

และแน่นอน ด้วยความที่เป็นทหาร สามารถเข้าถึงอาวุธสงครามร้ายแรง ความเสียหายก็เลยเพิ่มขึ้นมหาศาล

กลายเป็นคำถามถึงมาตรการดูแลควบคุมอาวุธของกองทัพ ที่ควรนำไว้ต่อสู้กับอริราชศัตรู

ไม่ใช่ให้เกิดการบุกปล้นเอาไปใช้คร่าชีวิตประชาชนคนไทยด้วยกันอย่างง่ายดายเช่นนี้

ไม่เพียงแค่นั้น กรณีนี้ยังเป็นจุดเริ่มต้นของการเห็นความสำคัญในยุทธวิธีต่อสู้ในเหตุการณ์กราดยิง หรือบุกจับตัวประกัน

เพื่อให้เกิดผลแน่นอน แม่นยำ สูญเสียชีวิตเจ้าหน้าที่และประชาชนน้อยที่สุด

นี่ยังไม่นับเรื่องการวางตัวที่มีวุฒิภาวะ มีภาวะผู้นำ ของคนที่ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ที่ควรอย่างยิ่งจะต้องทบทวน เพื่อไม่ให้การแสดงออกสร้างความเจ็บช้ำให้กับผู้สูญเสียมากขึ้นไปอีก

ที่สำคัญที่สุด นั่นก็คือปมตั้งต้นของเหตุการณ์ที่เกิดจากข้อขัดแย้งเรื่องเงินที่ผู้ก่อเหตุรู้สึกว่าถูกเอารัดเอาเปรียบถูกโกง จนก่อเหตุดังกล่าว

กลายเป็นคำถามว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันเลวร้ายขนาดกดทับให้คนคนหนึ่งก่อเหตุสลดได้เพียงนี้ แล้วทำไมการพึ่งพากระบวนการยุติธรรมปกติ จึงไม่สามารถเป็นทางเลือกได้

หรือมีปัญหาอะไรที่ซุกซ่อนอยู่!??

หากต่อไปคนไม่เชื่อถือกระบวนการยุติธรรม แล้วแห่ไปใช้ศาลเตี้ยเช่นนี้ อะไรจะเกิดขึ้นตามมา

สิ่งเหล่านี้จึงเป็นบทเรียนให้กับสังคม ที่ไม่ควรรีบลืมเลือน