กรณีการเชิญตัว “แกนนำ” เกษตรกรชาวสวนยางที่จังหวัดตรัง จังหวัดพัทลุง เข้า”ปรับทัศนคติ”
เหมือนกับเป็น”การแก้ปัญหา”
อาจใช่หากมองเพียงประเด็นที่ว่าเพื่อมิให้มีการนำ”มวลชน” เดินทางไปยังกระทรวงเกษตรและสหกรณ์
แต่นั่นก็มิได้แก้ปัญหาของ “ราคายาง”
เกษตรกรชาวสวนยางก็ยังประสบกับวิกฤตอันเนื่องแต่ “ราคา” เสื่อมทรุด ตกต่ำ อยู่
อย่างที่พูดกันติดปาก 4 โล 100
ไม่ว่าจะเป็นยางพาราที่ “ภาคใต้” ไม่ว่าจะเป็นยางพาราที่ “ภาคอีสาน” ไม่ว่าจะเป็นยางพาราที่ “ภาคกลาง”
ล้วนยังหนักหนา สาหัส ปานกัน
นับแต่หลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 เป็นต้นมา บท บาทของกองทัพและทหารก็มากยิ่งขึ้น
เป็นบทบาท”ร่วม”กับตำรวจ
หากเป็นปัญหาในทาง “การเมือง” บทบาทของทหาร บทบาท ของตำรวจก็สามารถทำได้
เพราะมี “คำสั่งคสช.”รองรับ
แต่มาตรการของทหาร ของตำรวจ ด้วยการเชิญ”แกนนำ”เข้าค่ายเพื่อ”ปรับทัศนคติ” อาจเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ถือว่าเป็นปัญหาในทาง “การเมือง”
กระนั้น ปัญหาราคายางพาราพื้นฐานก็คือปัญหาในทางเศรษฐกิจ
เป็นเรื่องของ “นโยบาย”
เป็นเรื่องที่กระทรวงเกษตรและสหกรณ์กับกระทรวงพาณิชย์จะต้องเข้ามารับผิดชอบ
3 ปีแล้วมีแต่ราคา”ทรุด” มีแต่”ความเดือดร้อน”
แม้ทหารและตำรวจโดยผ่านกระบวนการ”กอ.รมน.”จะสยบความหงุดหงิดของเกษตรกรชาวสวนยางที่ตรัง พัทลุงลงได้
แต่ก็เหมือนกับ”อิฐ”ทับ”หญ้า”
ในเมื่อราคายางพาราก็ยังเสื่อมทรุด ตกต่ำ ความเดือดร้อนของเกษตรกรชาวสวนยางพาราก็ยังดำรงอยู่ นี่คือความเป็นจริงที่รัฐบาลจักต้องเข้ามารับผิดชอบ
บำบัด “ทุกข์” บำรุง”สุข”ให้ประชาชน
“นโยบาย”ที่มีประสิทธิภาพต่างหากคือ “คำตอบ”
