คอลัมน์ หลอน
นทธี ศศิวิมล
นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมไปรับน้องสาวเข้ามาหาที่พักสบายๆ
แหม่ ขึ้นต้นฟังดูดีนะครับ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่น้องในไส้หรอก น้องที่ผมว่าก็เพิ่งรับมาจาก ฟุตปาธแถวสวนลุมฯ ตะกี๊นี้เอง เห็นว่าน้องยืนคนเดียว เหงาๆ เป็นห่วงฮะ ดึกดื่นภัยสังคมมันเยอะ เลยรับมาหาที่นอนนุ่มๆ นอนเล่นสักชั่วโมงสองชั่วโมง น้องเขาบอกว่าไม่เร่งด้วยไง ผมเป็นพวกเครื่องดีเซลเร่งไม่ค่อยได้ ก็เลยถูกใจตรงนี้
น้องมะยมเป็นสาวตัวเล็กหน้าตาน่ารักผมดำ ยาวตรงตัดหน้าม้าน่ารัก ผิวขาว และท่าทางจะเปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟันสมชื่อ เพราะใส่เดรสแขนกุดสั้นเสมอหูสีส้ม แหวกอกลึกมีเชือกสีดำร้อย เข้าคู่กันกับถุงน่องตาข่ายแบบตาห่าง รองเท้าบู๊ตส้นสูงสีดำหุ้มครึ่งน่อง เห็นแล้วนึกถึงหนังเอวีแนวนางเอกถูกพันธนาการรัดติ้วตรงนั้นปลิ้นตรงนี้
เธอยิ้มสวย ลิปสติกสีเข้ากับชุดดูฉ่ำวาวจนเตะตาผมให้จอดรับเธอขึ้นรถในราคาพันสอง เธอแนะนำตัวว่าชื่อมะยม เพิ่งมาทำงานนี้ได้สองสามวันเพราะติดขัดค่าเทอม มาเพราะเพื่อนชวนให้ลองมาทำดู
มะยมตีหน้าเศร้า “เนี่ย หนูกะว่ายืนอีกวันสองวันพอได้ค่าเทอมก็จะเลิกแล้วค่ะ ช่วงนี้ไม่มีงาน พริตตี้เลย ไม่งั้นไม่มาทำแบบนี้หรอก หนูก็อายเป็นนะพี่”
ผมพยักหน้าเข้าอกเข้าใจ ขณะที่รีบเดินไปอาบน้ำทำเวลา ตอนที่อาบน้ำนั้น อยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงน้องมะยมร้องถามขึ้นมาเสียงดัง “ใครน่ะ” แล้วก็เงียบไป
ผมรีบล้างสบู่แล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวเปิดประตูห้องน้ำออกมาดู “อะไร ใคร ทำไม”
“ใครก็ไม่รู้พี่ มาเคาะตะกี๊ หนูสะดุ้งหมดเลย เลยชนกระเป๋าตังค์พี่ตกเลยเนี่ย” เธอว่าพลางรีบเก็บกระเป๋าตังค์ผมที่เอกสารบัตรต่างๆ และเงินบางส่วนไหลออกมากระจายอยู่ที่พื้นห้อง หน้าตาดูตื่นๆ เหมือนคนที่เพิ่งโดนจับได้ว่าทำอะไรผิด
ผมใจหายวาบ รีบเดินเข้าไปเก็บเงินและบัตรใส่กระเป๋าไว้อย่างเดิม ชักไม่น่ารักซะแล้วน้องมะยม รีบๆ จัดการให้แล้วเรื่องแล้วกลับดีกว่า ผมคิด
น้องมะยมหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดมาก ผมเลยดึงเธอมาหอมแก้มปลอบใจ เธอเลยยิ้มออกมาได้อีกที
“พี่นอนคว่ำสิคะ เดี๋ยวมะนาวนวดให้” เธอกุลีกุจอจัดหมอนเตรียมให้ผมนอนคว่ำ คงกะจะนวดเอาใจกลบเกลื่อนเรื่องจะจิ๊กตังค์ผมเมื่อกี๊
“ตกลงชื่อมะยมหรือมะนาว”
“อ๋อ หนูบอกพี่ว่ามะยมเหรอคะ งั้นมะยมก็ได้พี่”
เออ ครับ ผมเข้าใจแหละอาชีพนี้มันก็ต้องมีนามแฝง หรือชื่อในวงการบ้าง แต่แหม ก็ขอความสมจริงนิดนึง ตอนนี้ผมบอกว่าไม่ต้องนวดหรอกค่ะน้อง แก้ผ้าเลยค่ะ พี่หิวแล้ว
พอได้ยินผมเร่ง คราวนี้น้องมะยมหรือมะนาวหน้าก็เริ่มงอเป็นมะม่วง แต่ก็จำใจเริ่มถอดๆ แต่ก็เหลือถุงน่องตาข่ายกับรองเท้าบู๊ตส้นสูงเอาไว้ พอผมถามก็บอกถอดยากใส่ยาก “แหม ใส่ไว้ก็เป็นอรรถรสดีออกค่ะพี่”
ตอนนั้นเอง เสียงก๊อก ก๊อก ก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ผมได้ยินด้วย เสียงนั้นดังพอสมควรเลยครับ เป็นเสียงเหมือนเสียงคนเอามือเคาะไม้ ผมเดินไปดูที่รูตาแมวตรงประตูโดยไม่ลืมถือกระเป๋าตังค์ไปด้วย แต่ก็ไม่เห็นใคร เรากำลังจะเริ่มคิวซีสินค้าราคาพันสองกันอีกที เสียงเคาะก็ดังขึ้นมาอีก ผมคิดว่าน่าจะมีคนมาเคาะประตูเล่น มากกว่าเลยไม่ลุกไปดูละ
น้องมะยมของผมเอนตัวลงนอนบนเตียง แต่แล้วก็เด้งตัวขึ้นมาแทบจะทันทีจนหัวโขกหัวผมดังโป๊ก
“เหม็นอ่ะพี่ พี่ไม่เหม็นเหรอ” คราวนี้เธอทำจมูกย่นหน้าบี้ทีเดียว เออ มะม่วงน่าจะเหมาะกว่ามะยมจริงๆ ละ “กลิ่นหยั่งกะหมาตาย”
พอจบประโยคเราได้ยินเสียงเหมือนคนทุบไม้กระดานดัง ปัง! ผมนี่สะดุ้งโหยงจนตัวลอยเลย เสียงมันดังขนาดหูดับไปพักนึงเลยครับ คราวนี้ความที่มันดังมาก เราเลยชักจะแน่ใจพร้อมๆ กับเริ่มเสียวสันหลังวาบ ขนลุกขนพองขึ้นมา มันดังมาจากใต้เตียงแน่ๆ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเตียงของโรงแรมนี้มันเป็นเตียงไม่ทึบ ไม่มีทางเข้าออก
ขณะที่เรากำลังมองหน้ากันตาตื่นๆ เสียงทุบจากใต้เตียงก็ดังขึ้นมาอีก คราวนี้เป็นชุดเลยครับ ปังๆๆๆๆๆ
ฉิบหายล่ะสิทีนี้ ใครจะไปอยู่ต่อไหว ผมรีบลุกคว้าเสื้อผ้าใส่ ในขณะที่น้องมะยมที่ทั้งตัวมีแค่ถุงน่องกับรองเท้าบู๊ตกระเสือกกระสนยัดตัวเองเข้าชุดเดรสรัดติ้วของเธอพลางแหกปากร้องสะอึกสะอื้นด้วยความกลัว “พี่ พี่อย่าเพิ่งไป พี่รอมะนาวด้วย”
จะมะยม มะนาว มะม่วง มะเขือ อะไรผมก็ไม่รอแล้ว ผมรีบเปิดประตูออกไปตามคนเข้ามาที่ห้องทันที
ตั้งนานกว่าผมกับน้องผลไม้รวมจะทำให้ ผู้จัดการยอมรื้อที่นอนออกจากเตียง แล้วก็ต้องผงะ เมื่อพบศพชายคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าอยู่ มีคราบเลือดดำๆ กรังไปหมดและกำลังบวมอืด
หญิงสาวข้างๆ ผมทำท่าจะเป็นลม คนตายจนอืด แล้วเมื่อกี๊ใครเคาะเตียง? หลังจากคืนนั้นผมก็ขยาดโรงแรม ไม่กล้าไปพักที่ไหนอีก ส่วนน้องหลายชื่อไม่รู้ค่าเทอมครบหรือยังแต่ผมว่าน่าจะครบแล้วแหละ เพราะในที่สุดเธออาศัยช่วงชุลมุนจิ๊กกระเป๋าสตางค์ผมไปจนได้
