“เสถียร จันทิมาธร”
หนังสือสามก๊กสำนวนแปล เจ้าพระยาพระคลัง (หน) บรรยายว่า โลซกอ่านหนังสือแล้วจึงถามซุนกวนว่า “ใจของท่านจะคิดประการใด”
ซุนกวนจึงว่า “เรายังมิรู้ที่จะคิดเลย”
เตียวเจียวจึงว่า “บัดนี้โจโฉได้คุมทหารถึงร้อยหมื่นเอารับสั่งพระเจ้าเหี้ยมเต้มาว่า ทั้งนี้ ปรารถนาจะเที่ยวกำจัดให้อยู่ในอำนาจของตัว ซึ่งท่านจะคิดอ่านต่อสู้โจโฉนั้นก็ยากจะอาศัยก็แต่ทะเลกั้นอยู่ บัดนี้เล่าโจโฉก็ได้เมืองเกงจิ๋วแล้ว ทหารในเมืองเกงจิ๋วก็สันทัดในทางทะเลเหมือนกันกับเรแม้โจโฉยกมาก็จะเสียที
“ขอให้คิดอ่านออกไปอ่อนน้อมโจโฉเถิด อาณาประชาราษฎร์ทั้งปวงก็จะมีความสุขสืบไป”
บรรดาที่ปรึกษาทั้งปวงได้ฟังเตียวเจียวว่าดังนั้นจึงว่า “เตียวเจียวว่าดังนี้ชอบด้วยประเพณีดีนักหนา”
ซุนกวนก็นิ่งอยู่มิได้ว่าประการใด
เตียวเจียวจึงว่าซ้ำอีก “ท่านอย่าวิตกอยู่เลย จงเร่งคิดอ่านออกไปคำนับโจโฉเห็นจะมีความสุข”
ซุนกวนสั่นศีรษะแล้วก็นิ่งเสีย สักครู่จึงลุกขึ้นจากที่ เดินเข้าไปข้างใน โลซกก็เดินตามเข้าไป ซุนกวนจับข้อมือโลซกเข้าแล้วก็ถามว่า
“ที่ปรึกษาทั้งปวงเห็นด้วยถ้อยคำเตียวเจียวสิ้นฉะนี้ ท่านจะคิดประการใด”
สำนวนแปล วรรณไว พัธโนทัย เนื้อความตอนต้นตรงกับสำนวนแปล เจ้าพระยาพระคลัง (หน) แต่เนื้อความอันเป็นคำพูดของเตียวเจียวมีแตกต่างบ้าง
จำเป็นต้องนำมาตีพิมพ์ให้เปรียบเทียบ
เตยวเจียวจึงว่า “โจโฉมีทหารนับร้อยหมื่นถือรับสั่งพระเจ้าเหี้ยนเต้มาว่า ปรารถนาจะปราบ 4 ทิศไว้ในอำนาจ ซึ่งเราจะต้านทานนั้นหาควรไม่ อานุภาพที่ฝ่ายเราจะต้านโจโฉไว้ได้บ้างก็มีเพียงแม่น้ำฉางเจียง บัดนี้โจโฉเข้าครองแคว้นเกงจิ๋วไว้ได้แล้วอันตรายกำลังมาถึงแม่น้ำฉางเจียงซึ่งเรคงจะต้านทานไว้มิได้
“ข้าพเจ้าเห็นว่า เราจงอ่อนน้อมต่อโจโฉดีกว่า อาณาประชาราษฎร์ทั้งปวงจะได้มีความสงบสันติสุขสืบไป”
บรรดาที่ปรึกษาทั้งปวงก็พร้อมกันพูดว่า “ท่านเตียวเจียวพูดดั่งฟ้าประกาศิต”
ซุนกวนได้ฟังดังนั้นก็นิ่งอยู่มิได้ปริปากว่าประการใด
เตียวเจียวจึงพูดต่อไปว่า “ขอท่านเจ้านายอย่าลังเลใจอยู่เลย หากเราอ่อนน้อมต่อโจโฉอาณาประชา ราษฎร์แห่งแว่นแคว้นง่อตะวันออกของเรานี้จะอยู่เย็นเป็นสุข หัวเมืองทั้ง 6 ของเราก็จะคงอยู่กับเราต่อไป”
ซุนกวนคอตกมิได้เอ่ยปากว่าประการใด สักครู่หนึ่งจึงลุกเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องใน โลซกเดินตามหลังเข้าไป ซุนกวนรู้ว่า โลซกคงอยากจะพูดอะไรสักอย่างหนึ่งจึงเอามือจับแขนโลซกแล้วถามว่า
“ท่านจะคิดอ่านประการใด”
ยิ่งอ่านหนังสือ “สามก๊กฉบับสมบูรณ์” เล่ม 2 เล่มกลาง ตอนที่ 43 ว่าด้วยข่งหมิงทำสงครามน้ำลายกับเหล่าบัณฑิตหยู หลู่ซู่คัดค้านความเห็นขุนนางฝ่ายบุ๋น
ยิ่งมีอรรถาธิบายเสริมเติมเข้ามา
หลู่ซู่อ่านจบถาม “นายท่านว่ายังไง”
เฉวียนตอบ “ข้ายังไม่ได้ตัดสินใจ”
จางเจาว่า “เฉาเชาทหารร้อยหมื่น อาศัยบัญชาฮ่องเต้เข้าปราบ 4 ทิศ จะสู้ก็ไม่ง่าย อาศัยยุทธภูมิธรรมชาติน้ำแยงซีขวางกั้น ตอนนี้เฉาเชาได้จิงโจวต่างก็มียุทธภูมิน้ำแยงซีเหมือนกันไม่อาจเอาชนะได้ ตามความเห็นอันโง่เขลาของข้าคิดว่าควรจะยอมจำนนเพื่อให้เกิดสันติสุข”
บรรดาที่ปรึกษาทั้งหลายว่า “คำพูดของจื่อปู้ตรงกับลิขิตสวรรค์”
ซุนเฉวียนนิ่งไม่พูด
จางเจาว่า “นายท่านไม่ควรลังเล ถ้านายท่านยอมแพ้ตงหวูก็สงบ เจียงหนานทั้ง 6 จวิ้นก็จะไม่เป็นอะไร”
ซุนเฉวียนก้มหน้าไม่ตอบ สักประเดี๋ยวซุนเฉวียนลุกจะไปผลัดเสื้อผ้าหลู่ซู่ตามไป ซุนเฉวียนเข้าไปจับมือหลู่ซู่แล้วถามว่า
“ท่านล่ะว่าอย่างไร”
หลู่ซู่ก็คือโลซก ซุนเฉวียนก็คือซุนกวน เฉาเชาก็คือโจโฉ จางเจาก็คือเตียวเจียว เนื้อความตรงกันจะต่างก็เพียงรายละเอียดปลีกย่อยและกระสวนแห่งสำนวนโวหาร
แต่ฉบับ พญ.กัลยา สุพันธุ์วณิช มีวงเล็บ อรรถาธิบายคำว่า เจียงหนานทั้ง 6 จวิ้น ได้แก่ 1 หลูเจียง 2 ตานหยาง 3 ไขว้จี 4 หวู่จวิ้น 5 อวี้วาง 6 จิ่วเจียง
ท่าทีของ ที่ปรึกษา แจ่มชัด ท่าทีของซุนกวนคล้ายลังเล แต่ท่าทีของโลซกแม้มิได้พูดแต่ก็ชัด
