คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
การคาด“ปริมาณ”งาน “19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร”มีความสำคัญ
เป็นเรื่องแปลกที่แม้กระทั่ง “ผู้บริหาร” มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ที่สั่งห้าม หรือ “ประชาคมธรรมศาสตร์” ที่ออกมาประสานขานรับกับคำสั่งมหาวิทยาลัย
ล้วนยอมรับว่าจะต้องมี “ปริมาณ” จำนวนมาก
ยิ่งกว่านั้น การตระเตรียมกำลังของเจ้าหน้าที่ “ตำรวจ” และการเคลื่อนไหวเชิงสัญลักษณ์จากการเคลื่อนย้ายยุทโธปกรณ์โดยเจ้าหน้าที่ “ทหาร”
เท่ากับยอมรับว่าจำนวนคนร่วมชุมนุมต้อง บิ๊กเบิ้มแน่นอน
เหตุใดจึงลงความเห็นว่า “ท่าที”ของกลไกอำนาจรัฐเช่นนี้เป็นเรื่องแปลก
คำตอบ 1 เนื่องจากท่าทีโดยพื้นฐานในฝ่ายกลไกแห่งอำนาจรัฐมักจะเป็นท่าทีที่ลดทอนจำนวน หากเห็นว่ามากก็พยายามลดทอนให้เห็นว่าน้อย
เหมือนที่เคยทำ “ไอโอ” ก่อนหน้านี้ว่าไม่น่าจะมาก
คำตอบ 1 ยิ่งมาตรการสกัดขัดขวางทวีความเข้มมากเพียงใด ทั้งโดยตรงด้วยการเยี่ยมเยือนจนถึงบ้านและยกระดับถึงกับออกหมายจับ นั่นหมายถึงความกลัว
กลัวในสภาพ “บิ๊กเบิ้ม” ของมวลชนที่จะเข้าร่วม
แท้จริงแล้ว จำนวนที่ร่ำลือว่าอาจแตะหลักแสนนั้นมีความเป็นมาอย่างไร
ในเบื้องต้นอาจเป็นการปล่อยข่าวเพื่อสร้างความฮึกเหิม แต่รากฐานของข่าวปล่อยในลักษณะนี้ก็ใช่ว่าจะดำเนินไปอย่างเลื่อนลอย ไม่มีเค้าแห่งความเป็นจริง
อย่าลืมภาพเมื่อวันที่ 10 สิงหาคม อย่าลืมภาพเมื่อวันที่ 16 สิงหาคม
ปรากฏการณ์สำคัญก็คือ ยิ่งมีการจับกุม ยิ่งมีการเพิ่มมาตรการสกัดขัดขวางเพื่อให้เกิดความหวาดกลัว แต่แทนที่จะยอมถอย ตรงกันข้ามกลับฮึดขึ้นสู้
หากเริ่มจากธรรมศาสตร์โอกาสที่จะทะลักล้น มีสูง
ความเป็นจริงหนึ่งของปรากฏการณ์ “เยาวชนปลดแอก” คือคาดหมายไม่ได้
เพราะมิได้เป็นการเคลื่อนไหวเหมือนที่เคยเห็นเมื่อเดือนตุลาคม 2516 เหมือนที่เคยเห็นเมื่อเดือนพฤษภาคม 2535 หรือแม้กระทั่งเมื่อปี 2549 หรือเมื่อปี 2557
ยิ่งลึกลับจึงยิ่งคาดหมายได้ด้วยความยากลำบาก
