เก่งทุกอย่างยกเว้น”บอล” ทำไมมหาอำนาจ “จีน” ไม่ได้ไปบอลโลก
เก่งทุกอย่างยกเว้น”บอล” – วอชิงตันโพสต์ รายงานบทความความคิดเห็นจากการวิเคราะห์ของนายสเตฟาน ซินมานสกี อาจารย์ด้านการจัดการกีฬาจากมหาวิทยาลัยมิชิแกน สหรัฐอเมริกา ถึงมหาอำนาจจีนที่ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งยวดในกีฬาโอลิมปิก นับตั้งแต่ปี 2543 เป็นต้นมา แต่กลับย่ำแย่ในการวงการฟุตบอล เข้าถึงฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายครั้งล่าสุดเมื่อปี 2545 ที่มีเจ้าภาพร่วมสองประเทศคือญี่ปุ่น และเกาหลีใต้
กรณีของจีน สำหรับฟุตบอล อุปสรรคที่ชัดเจนสุดคือเรื่องขีดจำกัดของอำนาจนิยม
รัฐบาลจีนใช้อำนาจสนับสนุนกีฬาอื่นๆจนประสบความสำเร็จกับโอลิมปิก 2016 ครั้งล่าสุดที่นครริโอเดจานิโร ประเทศบราซิล ด้วยอันดับที่ 3 จากยอดเหรียญทั้งหมด และทำได้ดีที่สุดในปี 2551 เมื่อจีนเป็นเจ้าภาพโอลิมปิก 2008 และเป็นเจ้าเหรียญทองในครั้งนั้น
รัฐบาลจีนบ่มเพาะนักกีฬาตั้งแต่วัยเยาว์ หรืออายุประมาณ 6 ขวบเข้าสู่แคมป์ฝึกกีฬา และโดยมากมักจะจับแยกกับผู้ปกครองที่บ้าน
ผู้เชี่ยวชาญเชื่อว่าการทำเช่นนี้จะทำให้นักกีฬาประสบความสำเร็จมากขึ้น และในกีฬาโอลิมปิกหลายๆ ชนิด มักจะใช้ศักยภาพร่างกาย และระเบียบวินัยสูง
ไม่ใช่แค่ประเทศจีนเท่านั้น ย้อนกลับไปในช่วงสงครามเย็น เมื่อประมาณปีคริสตทศวรรษที่ 60 เป็นต้นไป ประเทศเยอรมนีตะวันออกเกือบเข้ารอบสุดท้ายฟุตบอลโลกเกือบ 9 ครั้ง แต่มีเพียงครั้งเดียวที่ได้เข้าไปเล่น
ขณะประเทศที่เปิดเสรีกว่า อย่างเยอรมนีตะวันตก กลับทำได้ดีกว่าในกีฬาประเภทนี้ คว้าแชมป์โลกถึง 3 สมัย (ก่อนรวมประเทศ) ในปี 1954 1974 1990
แต่กีฬาอื่นๆ เยอรมนีตะวันออกก็ไม่น้อยหน้าใครบนโลก เช่นเดียวกับสหภาพโซเวียต ที่แม้ว่าจะมีประวัติการเข้ารอบลึกๆ ในฟุตบอลโลก แต่ก็ไม่โดดเด่นเท่าใด
ดังนั้นฟุตบอลในประเทศที่มีแนวโน้มใช้อำนาจนิยมมักจะไม่ค่อยสำเร็จ เนื่องจากผลวิเคราะห์ วิจัยชี้ว่าฟุตบอลพิสูจน์ให้เห็นถึงการต่อต้าน และยังไม่มีข้อมูลที่แน่ชัดอีกว่า สรีระจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับฟุตบอลมากน้อยแค่ไหน อย่างนักกีฬาระดับโลก ในตำนานไม่ว่าจะเป็น เปเล่ มาราโดนา หรือ ลีโอเนล เมสซี ก็ต่างมีสรีระร่างเล็ก
ครั้งหนึ่ง โยฮัน ครัฟฟ์ นักฟุตบอลระดับตำนานชาวดัตช์ชี้ว่า การเล่นฟุตบอลคือการเล่นโดยใช้สมอง เท้าสองข้างเป็นเพียงแค่ตัวช่วยเท่านั้น และมักจะปรากฏให้เห็นอยู่อย่างบ่อยครั้งถึงการได้รับชัยชนะผ่านการเล่นที่ชาญฉลาด หรือแม้กระทั่งการมีนักเตะฟุตบอลมากพรสวรรค์อยู่ในทีมก็สามารถช่วยให้ประสบการณ์ความสำเร็จได้
ข้อโต้แย้งหนึ่งที่ซินมานสกี้ ชี้ชัดคือกีฬาชนิดนี้ไม่สามารถสร้างนักกีฬาที่มาจากคำสั่งส่วนกลางได้ และส่วนกลางไม่สามารถสร้างนักเตะที่มีพรสวรรค์ในการเลี้ยงลาก สับขาหลอก หรือช่วยแบกทีมสู่ชัยชนะได้
เนื่องจากยิ่งเมื่อคุณวางแผน ยิ่งบังคับสั่งการ สุดท้ายคุณก็จะไม่มีทางก้าวข้ามความเป็นบุคคลธรรมดาไปได้
ยกตัวอย่างอเมริกันฟุตบอล เป็นกีฬาที่วางแผน และต้องฟังคำสั่งอย่างมากจากผู้ฝึกสอนในทุกกระเบียดนิ้ว
นี่เป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้จีนไม่ประสบความสำเร็จในเวทีฟุตบอลโลก สวนทางกับหลายประเทศที่มีลักษณะนิสัย และโลกทัศน์ที่เปิด อย่างบราซิล หรืออาร์เจนตินา
