เมื่อเวลา 13.00 น.วันที่ 3 ก.ย.60 นายวัชรินทร์ ประเทียบอินทร์ อายุ 54 ปี อาชีพค้าขาย แจ้งผู้สื่อข่าวว่า ในช่วงเที่ยงของวันนี้ ได้มี ดญ.เมย์ (ไม่มีนามสกุล) อายุ 11 ปี เป็นลูกของชาวเมียร์มาร์ นักเรียนชั้น ป.5 รร.บ้านในกริม สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่ประถมศึกษาชุมพร เขต 2 อ.หลังสวน จ.ชุมพร นำกระเป๋าเงินหนังสีแดง แบบของผู้หญิงที่ใช้ถือ ภายในมีเงิน ทั้ง แบงค์พัน แบงค์ร้อย เป็นเงิน 15,000 บาท พร้อมด้วย บัตรเครดิต บัตรเอทีเอม บัตรประจำตัวคนไข้ รพ.หลังสวน มามอบให้
ดญ.เมย์ เล่าว่า “ในขณะที่เดินอยู่ริมถนน สาย หลังสวน – ระนอง (ทางหลวง หมายเลข 4006) ในช่องทางขาไป จ.ระนอง พบ เห็นกระเป๋า และ บัตรประจำตัวคนไข้ บัตรเอทีเอ็ม หล่นเกลื่อนริมถนน จึงรีบเก็บรวบรวม แต่ไม่ได้เปิดข้างในกระเป๋าและ วิ่งมายัง ร้านค้าของชำ และ ขายก๋วยเตี๋ยวมะนาว พบกับนายวัชรินทร์ ที่รู้จักกันเป็นอย่างดี เมื่อตรวจสอบจึงพบว่า มีเงินจำนวนหนึ่ง พร้อมเอกสารต่างๆ แต่ไม่พบ บัตรประชาชน หรือ เบอร์โทรศัพท์ ของเจ้าของบัตร นายวัชรินทร์ จึงใช้โทรศัพท์ มือ ถ่ายภาพเอกสารบัตรประจำตัวคนไข้ พร้อมทั้งเขียนรายละเอียดไปโพสในเฟสบุค “ชุมชนคนปังหวาน” ที่ เป็นชุมชนในย่านดังกล่าว เผื่อ เป็นคนของคนในชุมชน และ ได้ แจ้งไปยัง สถานี วิทยุ อสมท.หลังสวน เพื่อให้ ประกาศพร้อมทั้งเบอร์โทรติดต่อของนายวัชรินทร์
จนช่วงเวลา 14.00 น.ได้รับการติดต่อจาก นางประภักสร นาคงาม อายุ 29 ปี อาชีพ เจ้าของสวนปาล์ม ขนาดใหญ่ และ ค้าขาย ว่า กระเป๋าดังกล่าวเป็นของนางประภักสร จึงนัดให้มาพบที่ร้านค้าของนายวัชรินทร์ พร้อมทั้งแจ้ง ผู้สื่อข่าว
นางประภักสร เดินทางมาด้วยสีหน้าที่ดีใจ น้ำตาคลอ พร้อมทั้งกล่าวคำแรกว่า “ไม่นึกว่าจะได้คืนอีกแล้ว” และเล่าว่า “ในช่วงเช้าได้ขับรถยนต์กะบะ ไป ที่ อ.หลังสวนเพื่อทำธุระ แล้วแวะซื้อของ ที่ ร้านสะดวกซื้อในปั้มน้ำมันริมทาง ห่างจากจุดที่พบกระเป๋า 16 กม. เมื่อนำของไปใส่ในกะบะท้ายรถ ก็ขับรถกลับบ้านห่างไปอีก 30 กม.ถึงบ้านพบว่ากระเป๋าเงินและ บัตรเครดิต หายไปอีกทั้งในกระเป๋าไม่มีบัตร ปชช. จึงรีบขับมาขอดูกล้องวงจรปิดที่ปั้มน้ำมัน จึงเห็นว่า ในเวลาที่นำของใส่กะบะท้ายรถได้ตั้งกระเป๋าเงินไว้ที่ กันชนท้ายรถ แต่ไม่ได้หยิบกลับไปด้วย คาดว่า เมื่อรถวิ่งมาถึงจุดที่พบกระเป๋าคงจะหล่นลงริมถนน จนมี ดญ.เมย์มาพบ
“รู้สึกดีใจมาก และภาคภูมิใจ ในตัวของ ดญ.เมย์มาก ถึงแม้จะเป็นลูกของแรงงานเมียนมาร์ แต่ยังมีความดีในจิตใจ เงินจำนวนมากขนาดนี้ สำหรับ แรงงานเมียนมาร์ ถือว่ามาก เท่าๆ กับ เงินเดือนแทบทั้งเดือน ขอชื่นชมด้วยความจริงใจ”
ดญ.เมย์ กล่าวว่า “ถึงจะทราบว่า ในกระเป๋ามีเงินจำนวนมากก็ ไมได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร คิดว่าเจ้าของ ต้องเดือดร้อนแน่ จึงนำไปมอบให้นายวัชรินทร์ เพื่อหาเจ้าของ อีกทั้งจำคำสอนของครู ที่ รร.บ้านในกริม ได้ว่า อย่าไปเอาทรัพย์สินสิ่งของที่ไม่ใช่ของเรา มาเป็นเจ้าของ เมื่อเจอสิ่งใด ให้ตามหาเจ้าของ ถึงแม้จะเป็นลูกคนต่างด้าว แต่ก็เกิดในเมืองไทย เรียนหนังสือ ที่ โรงเรียนประจำตำบล พ่อแม่สอนให้สำนึกในบุญคุณของแผ่นดินไทยเสมอ และจะตั้งใจทำความดีตลอดไป”นางประภักสรมอบเงินให้ ดญ.เมย์ จำนวนหนี่งแต่ปฎิเสธไม่รับ นางประภักสรบอกว่า มอบให้กับพ่อแม่ เพื่อไว้เป็นทุนการศึกษา ดญ.เมย์ จึงยอมรับเพื่อนำเงินไปมอบให้พ่อแม่
