ยายดีใจหลานกลับถึงบ้านปลอดภัย ไปทำงานที่อ.นาทวี สงขลา เกิดตกงานไม่มีเงินคิดถึงลูก ตัดสินใจเดินเท้ากลับบุรีรัมย์ เดินมาได้ 12 วัน 300 ก.ม.เข้าไปขอน้ำทหารกิน “พล.ต.” รู้ความจริงควักเงินซื้อตั๋วทันที
วันที่ 21 ก.ย.2565 ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งมีหนุ่มชาวจ.บุรีรัมย์ ไปทำงานที่อ.นาทวี จ.สงขลา แล้วเกิดตกงานคิดถึงบ้านไม่มีเงินติดตัว ตัดสินใจเดินเท้ากลับบ้านเกิด โชคดีเจ้าหน้าที่ทหาร หน่วยพัฒนาการเคลื่อนที่ 43 สำนักงานพัฒนาภาค 4 จ.พัทลุง ช่วยเหลือให้ค่ารถกลับหลังเดินเท้ามาแล้ว 12 วัน
โดยเรื่องนี้ที่บ้านเลขที่ 27 ม.5 ต.สะแกโพรง อ.เมือง จ.บุรีรัมย์ นายไชยวัฒน์ จุลถิระพงศ์ รองผวจ.บุรีรัมย์ พร้อมเจ้าหน้าที่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเดินทางไปพบนายธอน หรือจ่อย อายุ 42 ปี เพื่อสอบถามและให้การช่วยเหลือหลังเดินทางกลับถึงบ้านแล้ว โดยครอบครัวได้ผูกข้อมือรับขวัญที่ได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย
นายจ่อย เล่าว่า ไปทำงานตัดไม้ยางอยู่ที่อ.นาทวี จ.สงขลา เมื่อประมาณ 7 เดือนก่อนได้ค่าจ้างเป็นเที่ยวรถละ 150 บาท จะมีรายได้วันละประมาณ 300 บาท นายจ้างจะจ่ายให้เป็นเงินสดทุกวัน ต่อมางานเริ่มมีน้อยอีกทั้งตัวเองยังมีอาการเจ็บหน้าอก ประกอบกับคิดถึงลูกสาวอายุ 11 ปีและยายที่จ.บุรีรัมย์ แต่เงินไม่มีติดตัว ไม่มีโทรศัพท์คุยกับญาติ วันที่ 5 ก.ย.ที่ผ่านมาจึงตัดสินใจเดินเท้ากลับบุรีรัมย์ เพราะอยู่ที่นาทวีก็ไม่มีอะไรกิน
“ระหว่างเดินจะแวะขอข้าววัดกินไปเรื่อยๆค่ำตอนไหนก็นอนที่นั่น เดินไปตามถนนทางหลวงสายหลักแต่ละวันจะเดินได้วันละประมาณ 25 ก.ม. กระทั่งเมื่อวันที่ 16 ก.ย.หลังเดินมาได้ 12 วัน ตอนนั้นจำได้เดินมาได้ประมาณ 300 ก.ม.ผ่านสถานที่เหมือนค่ายทหารรู้สึกหิวน้ำจึงเดินไปขอน้ำทหารกิน ถูกเรียกไปซักถามคิดว่าผมเป็นคนร้าย เลยเล่าให้ฟังว่ากำลังเดินกลับบ้านที่บุรีรัมย์
จนกระทั่งนายทหารทราบต่อมาว่าคือ พล.ต.กฤษณ์ จันทรนิยม ผอ.สำนักงานพัฒนาภาค 4 หน่วยบัญชาการทหารพัฒนา กองบัญชาการกองทัพไทย บอกว่า จะซื้อตั๋วเครื่องบินส่งกลับบุรีรัมย์ ผมก็บอกไปว่า “ขึ้นไม่เป็น” ท่านเลยควักเงินสด 1,000 บาทแล้วสั่งให้ลูกน้องขับรถไปส่งที่สถานีรถไฟซื้อตั๋วให้ไปลงหัวลำโพงแล้วต่อรถไฟที่หัวลำโพงกลับบุรีรัมย์ เมื่อวันที่ 18 ก.ย.ที่ผ่านมา ยอมรับว่าตอนนั้นไม่มีทางออกจำเป็นต้องเดินอย่างเดียว”
ขณะที่นางลา อายุ 81 ปี ยายนายจ่อย บอกว่า เมื่อหลานกลับมาถึงแล้วมาเล่าให้ฟังก็รู้สึกสงสาร เพราะเดินเท้าถึง 300 ก.ม.ถ้าไม่มีทหารช่วยไม่รู้ว่าหลานจะใช้เวลากี่วันถึงจะเดินกลับมาถึงบุรีรัมย์ ขนาดขับรถมายังใช้เวลาเป็นวัน
