เผยชีวิตน่าทึ่ง “ชีเปลือย” ติดเกาะร้าง 30 ปี หวังตายในธรรมชาติ แต่ถูกส่งกลับเข้าเมือง!
news.com.au รายงานว่า มาซาฟุมิ นางาซากิ ได้มาถึงเกาะยาเอยามะ ซึ่งเป็นหมู่เกาะโซโตะบานาริซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของจังหวัดโอกินาว่า ในปี 2532 และใช้ชีวิตอย่างสันโดษ จนกระทั่งกลายเป็นที่รู้จักในชื่อ “ชีเปลือย” ขณะมีอายุได้ 76 ปี ในปี พ.ศ.2555
เกาะยาเอยามะ เป็นหนึ่งในเกาะร้างของประเทศญี่ปุ่น ซึ่งแม้แต่ชาวประมงยังยากที่จะแวะเทียบท่าเรือที่นี่ นางาซากิ ใช้ชีวิตอยู่ในเกาะร้างอย่างเต็มใจ เขาได้ทำลายสถิติของเดวิด กลาชีน ที่ใช้ชีวิตอยู่บนเกาะร้างทางตอนเหนือของรัฐควีนส์แลนด์ ประเทศออสเตรเลีย เรื่องราวของนางาซากิถูกพบโดยอัลวาโร่ ซีเรโซ่ ชายที่ถ่ายสารคดี “เรียลไลฟ์ทาร์ซาน” ที่เป็นเรื่องราวของคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในป่าลึกของเวียดนาม
นางาซากิ และอัลวาโร่
เกาะร้างที่นางาซากิอาศัยอยู่ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีน้ำสะอาด ไม่มีแม้แต่เสื้อผ้า เขาหลบจากพายุและยุงกัดโดยการใช้หนังสัตว์ นางาซากิมีความประสงค์ที่จะตายบนเกาะแห่งนี้ เขาเรียกมันว่าบ้านในช่วงสามสิบปีที่ผ่านมา
“การพบสถานที่ที่จะตายเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องทำ และผมตัดสินใจว่านี่คือสถานที่ของผม”
เขาให้สัมภาษณ์กับสำนักข่าว รอยเตอร์ เมื่อ พ.ศ. 2555 “ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเห็นความสำคัญในการเลือกสถานที่ที่ตัวเองจะตายเลย ผมเคยคิดตายในโรงพยาบาลหรือที่บ้านโดยมีครอบครัวอยู่เคียงข้าง แต่การตายที่นี่ ล้อมรอบด้วยธรรมชาติ คุณไม่สามารถทำได้ง่ายๆ หรอก”
นางาซากิให้สัมภาษณ์กับ อัลวาโร่ ที่ใช้เวลากับนางาซากิถึงห้าวันบนเกาะร้าง ว่า “ผมไม่อยากย้ายออกจากที่นี่ ผมจะปกป้องเกาะนี้ ผมจะเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องเกาะนี้ ผมคงไม่สามารถพบที่ไหนเหมือนที่นี่อีกแล้ว ผมไม่เคยรู้สึกเศร้าเมื่ออยู่ที่นี่ ผมคงอยู่ที่นี่ไม่ได้ถ้าผมมีความรู้สึกเหล่านั้น สิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่มันคือชีวิตจริง”
นางาซากิกล่าวอย่างมั่นใจว่าจะไม่ออกจากที่นี่ต่อให้โลกเปลี่ยนไปแล้วก็ตาม
“ผมจะไม่ออกจากที่นี่ต่อให้บางคนบอกกับผมว่ามีที่ดีกว่านี้ ทุกสิ่งที่ผมต้องการหาได้ที่นี่ ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว”
“ผมไม่มีทางเลือก ผมบอกกับครอบครัวแล้วว่าผมจะตายที่นี่ ความหวังของผมคือการตายโดยไม่ถูกรบกวน นั่นคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่ป่วยหรือบาดเจ็บ ผมต้องการถูกฆ่าโดยพายุไต้ฝุ่น ดังนั้นไม่มีใครที่จะช่วยชีวิตผมได้ การตายที่นี่คือเรื่องที่ดีที่สุด มันสมบูรณ์แบบมากสำหรับผม”
ไม่มีการระบุแน่ชัดว่านางาซากิมาติดที่โซโตะบานาริเป็นที่แรกหรือไม่ ก่อนหน้านี้เขาเคยแต่งงานและมีลูกสองคน และอาจจะเคยเป็นช่างกล้องมาก่อน ทั้งยังมีคลับโฮสต์ของตัวเองในจังหวัดนีงะตะ แต่เขาไม่อยากพูดถึงอดีตของตัวเอง
ก่อนที่จะมาอยู่ที่เกาะร้าง นางาซากิกล่าวว่าเขาเคยทำงานที่โรงงานแห่งหนึ่งในโอซาก้า เพื่อนร่วมได้เล่าเรื่องหมู่เกาะลึกลับ ทำให้เขาฝันถึงการหลบหนีออกจากโลกที่วุ่นวาย และเมื่อเขาเดินทางมาโดยเครื่องบิน เห็นควันอันน่ากลัวที่ทะเลเบื้องล่างแล้วเกิดระเบิด เรื่องราวของชายหนุ่มที่ไม่เคยมีประสบการณ์การใช้ชีวิตในป่าก็เริ่มขึ้น เขาได้ค้นพบเกาะร้าง และตัดสินใจจะใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นสักสองปี แต่สุดท้ายเขาก็อยู่มาเกือบสามสิบปีแล้ว
“ในสังคม ผู้คนทำกับผมเหมือนเป็นไอ้โง่ และทำให้ผมรู้สึกไร้ค่า บนเกาะผมไม่รู้สึกแบบนั้น บนเกาะไม่มีใครมาบอกผมว่าต้องทำอะไร แค่ทำตามกฎของธรรมชาติ คุณปกครองธรรมชาติไม่ได้ ดังนั้นคุณต้องเชื่อฟังคำสั่งของมัน”
ในช่วงปีแรกของชีวิตบนเกาะ นางาซากิยังสวมเสื้อผ้าอยู่ แต่เมื่อไต้ฝุ่นพัดทุกอย่างไป เขาก็ตระหนักว่า การสวมใส่เสื้อผ้าไม่จำเป็นกับเขาอีกต่อไป และเริ่มใช้ชีวิตเหมือนหน่วยรบพิเศษ
“การเดินเปลือยไปรอบๆ เกาะ ไม่เหมาะสมในสังคมปกติ แต่ที่นี่เป็นความถูกต้อง มันเหมือนเป็นเครื่องแบบของที่นี่”
นางาซากิเลิกกินเนื้อสัตว์และเนื้อปลา และปฏิเสธที่จะกินไข่เต่า “ผมเห็นลูกเต่าเกิดและคลานไปที่ทะเล ผมรู้สึกขนลุกทุกครั้งที่ได้เห็นพวกมัน มันทำให้ผมคิดว่าชีวิตนั้นมหัศจรรย์แค่ไหน สิ่งแวดล้อมเหล่านี้ทำให้ผมรู้สึกว่าเกาะนี้เปลี่ยนแปลงผม ผมไม่รู้ว่ามันดีหรือแย่ แต่ผมไม่มีปัญหากับมันเลย”
แม้ว่าที่นี่จะเป็นเกาะที่มีอิสระ แต่ชีวิตประจำวันของนางาซากินนั้นถูกกำหนดไว้อย่างเข้มงวด เขาออกกำลังกายในตอนเช้า จากนั้นก็ทำความสะอาดชายหาดด้วยถุงมือและคราด
“ผมไม่เคยเห็นหาดไหนสะอาดเท่าหาดของเขา ไม่แม้แต่บนเกาะของชายหาดที่มีรีสอร์ทหรู” อัลวาโร่กล่าว “มันเป็นห้าวันที่ผมไม่มีวันลืม และรู้สึกขอบคุณที่ได้มีโอกาสมองเห็นเกาะที่มีค่าของเขา”
ทว่า เมื่อเดือน เม.ย. ที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่ตำรวจได้นำตัวนางาซากิที่มีอายุ 82 ปี กลับไปยังเมือง
“เขาถูกย้ายออกจากเกาะ บางคนเห็นเขาบนเกาะและเห็นว่าเขาอ่อนแอ” อัลวาโร่กล่าว “พวกเขาเรียกตำรวจและนำตัวเขากลับไป แน่นอนว่านางาซากิขัดขืนไม่ได้เพราะเขาอ่อนแอมาก และพวกเขาไม่อนุญาตให้นางาซากิกลับไปยังเกาะนั้น”
อัลวาโร่กล่าวว่าตั้งแต่นางาซากิถูกย้ายออกมา นางาซากิอาศัยอยู่ที่เมืองอิชิงาคิ เมืองที่ห่างจากเกาะร้างเพียง หกสิบกิโลเมตร
“สุขภาพของเขาแข็งแรงดี เขาป่วยจากอาการหวัดเท่านั้นในตอนที่ถูกพาตัวมา แต่พวกเขาไม่อนุญาตให้นางาซากิกลับไปที่เกาะนั้นอีกแล้ว ทุกอย่างจบแล้ว”
