THE CALL OF THE WILD
เสียงเพรียกจากพงไพร
คอลัมน์ หนังเด่น
เสียงเพรียกฯ หนังเด่น – ก่อนที่หนังจะเข้าสู่เรื่อง เห็นชื่อผู้เป็นตัวแทนจำหน่าย (หรือบริษัทจัดจำหน่าย) เป็น 20th Century Studios ทำให้สงสัยว่าเป็นอะไร หรือเกี่ยวข้องอะไรกันกับ 20th Century Fox (ที่หลายคนรู้จักและคุ้นเคยกับชื่อสั้นๆ ว่า ฟ็อกซ์)
เมื่อได้อ่านข้อมูลจึงได้ทราบว่า เป็นการเปลี่ยนชื่อ โดยเปลี่ยนจากคำว่า Fox เป็น Studios และ The Call of the Wild ก็เป็นหนังเรื่องแรกของ 20th Century Studios
ย้อนกลับไปเมื่อ 85 ปีก่อน 20th Century Fox ก็เปลี่ยนชื่อมาจาก Twentieth Century Pictures และน่าจะเป็นเรื่องของจังหวะการวางแผนการฉายที่พอดี (ไม่น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ) ที่หนังเรื่องแรกของฟ็อกซ์ ก็คือ The Call of the Wild ฉบับที่ออกฉายปี 1935
The Call of the Wild ดัดแปลงจากงานเขียนชื่อเดียวกันของ แจ๊ก ลอนดอน นักประพันธ์ชาวอเมริกัน นิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี 1903 และมีฉบับแปลเป็นภาษาไทยใช้ชื่อว่า “เสียงเพรียกจากพงไพร” (และเคยเห็นว่ามีอีกฉบับที่ใช้ชื่อ “เสียงเพรียกจากพงพี” ด้วย)
นอกจากหนังฉบับปี 1935 แล้ว นิยายเรื่องนี้ยังเคยถูกดัดแปลงเป็นหนังอีกอย่างน้อยสองครั้ง เป็นหนังและหนังโทรทัศน์ในปี 1996 และ 1997 ตามลำดับ
หนังเล่าเรื่องของสุนัขตัวโตที่ชีวิตเปลี่ยนจากการเป็นสุนัขของ ผู้พิพากษาในแคลิฟอร์เนียที่ถูกลักพาตัวไปขายจนกลายเป็นสุนัขลากเลื่อนส่งจดหมายใน ยูคอน (ทางตอนเหนือของแคนาดาต่ออลาสก้า)
จากการเป็นสุนัขลากเลื่อนทำให้ได้พบกับชายชราผู้จมอยู่ใน ความทุกข์เพราะสูญเสียลูกชาย ซึ่งนำไปสู่การที่สุนัขได้ค้นพบจิตวิญญาณที่แท้จริงในตอนท้ายตามที่ชื่อเรื่องได้บอกความหมายบางส่วนเอาไว้
หนังแบ่งออกเป็น 2 ช่วงอย่างชัดเจน
ช่วงแรก เป็นช่วงที่สุนัขทำงานเป็นสุนัขลากเลื่อน และช่วงหลัง เป็นช่วงที่ใช้ชีวิตอยู่กับชายชรา (ซึ่งแสดงโดย แฮริสัน ฟอร์ด)
ในทั้ง 2 ช่วงดังกล่าว ก็ได้บรรยายให้เห็นถึงการเรียนรู้ ประสบการณ์ ทั้งจากคน และจากสุนัขด้วยกัน
ในขณะเดียวกัน ก็กำหนดให้มีสุนัขป่าลึกลับปรากฏตัวเข้ามาเป็นระยะเพื่อเป็นตัวสื่อความหมาย ซึ่งเป็นสาระสำคัญ
จุดเด่นของหนังอยู่ที่การนำคนดูไปสู่การผจญภัยในโลกยุคขุดทองช่วงปลายศตวรรษที่ 19 โดยมีบรรยากาศของการผจญภัยผสมอารมณ์ขัน ซึ่งทำได้ค่อนข้างลงตัว
ในขณะเดียวกัน ก็ต้องยอมรับว่างานฝีมือในการประดิษฐ์ภาพสัตว์ ป่าและธรรมชาติ มีส่วนทำให้ดูหนังได้อย่างเพลิดเพลิน
นอกจากนั้น ในตอนท้าย หนังยังได้บทสรุปที่น่าจะทำให้คนดูได้เรียนรู้การใช้ชีวิต
หรืออาจจะกล่าวได้ว่า คนดูได้เรียนรู้การใช้ชีวิตจากการเรียนรู้การใช้ชีวิตของสุนัข
