พลิกไปพลิกมา ชีวิตตลกรุ่นใหญ่ โน้ต เชิญยิ้ม จากแร้นแค้นเข้ากรุง พลิกเข้าวงการโด่งดังมีเงิน พลิกตกกลับไม่เหลืออะไรแถมติดหนี้สุดเจ็บ ไปนั่งตามรายการไม่มีใครสนใจ
เกาะติดข่าว กดติดตามข่าวสด
โน้ต เชิญยิ้ม เปิดชีวิตในมุมที่คนไม่รู้มาก่อน ในรายการ โป๊งชึ่ง Show ก่อนเข้ากรุงเทพฯ ยากจนไม่มีจะกิน ขนาดที่เห็นเขากินก๋วยเตี๋ยว พอเขากินไม่หมดลุกไปจ่ายเงิน เราก็เข้าไปกิน ยังมีกุ้งแห้งแดงๆเหลืออยู่เราก็ซดกินไป พอเข้ากรุงเทพ ขายพวงมาลัย ดอกไม้กำ เรียงเบอร์ ห้วยขวางถึงสะพานควาย ไปขายเรียงเบอร์ทีไรปากแตกตาบวมตลอด ต้องแย่งกันตรงโรงพิมพ์
ก่อนชีวิตพลิกเข้าวงการตลกแต่ก็เจอมรสุมจากการตัดสินใจพลาดจนไม่เหลืออะไรเลยต้องลำบากทั้งครอบครัว เจ้าตัวย้อนช่วงทำวงลูกทุ่งแล้วเจ๊ง โน้ต เปิดใจ เหมือนคิดผิดเบื่อคาเฟ่ เบื่อวงการทีวี ลาออกทุกรายการ ทีวีที่ทำอยู่ ลาออกทุกคาเฟ่ ความบ้า อยากร้องเพลง อยากเป็นเจ้าของวงดนตรี เราใฝ่ฝันมาแต่เด็ก ความฝันไม่ได้อยากเป็นตลกมากมาย อยากเป็นนักร้อง มีวงดนตรี ตอนนั้นมีเท่าไหร่ก็หมด
สิ่งที่น่าจะเอาไปใช้กับชีวิตคนอย่างหนึ่งที่ผมคิดได้ ตอนที่เรามีใครก็รักเรา บางทีเราเคยมองคนว่าไอ้นี่ใช้ไม่ได้เลยไม่ดีเลยกับไอ้คนนี้ดี๊ดี แต่เวลาเราแย่ คนที่เราเคยคิดว่าไม่ดีมันโคตรดีเลย มันดีมาก
อีกอย่างที่อยากบอก คือ ขอบคุณ นก วนิดา ด้วย ตอนที่เราไม่มีเราแย่ เขาขับรถไปที่บ้านผม บอกไม่รู้จะช่วยพี่ยังไง รถหนูผ่อนหมดแล้ว พี่เอาไปเข้าไฟแนนซ์แล้วกัน แล้วพี่ก็ผ่อนให้หนู พี่จะได้เอาเงินมาหมุนได้ เพราะเขาซึ้งที่เราเคยช่วยเขา
หลังวงเจ๊งก็ไปนั่งตามรายการ อยากให้เขาถาม ไปกินข้าวฟรี เอาข้าวกลับไปให้เมียด้วย โดนตัดน้ำตัดไฟ ลูกชายคนโตต้องหยุดเรียนไปปีหนึ่งเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเรียน
เราเจ็บแต่เก็บอาการ ใครเจอผมไม่มีใครเชื่อว่าผมไม่มี ไม่ขอใคร เพราะถ้าใครมาบอกช่วยไอ้โน้ตหน่อยสงสาร ผมเดินกลับเลย อย่าสงสาร คุณค่าความเป็นมนุษย์เราหมด แต่ถ้าบอกให้งานทำ มันดีเมื่อก่อนมันยังงั้นยังงี้ แฮปปี้กว่า
ถามว่าตอนเราจนมากๆอาจไม่รู้สึกความลำบากแต่พอเรามีเงินแล้ว แต่ต้องกลับมาจนใหม่ เป็นยังไง โน้ต ยอมรับมันยากมาก แทบจะทำใจไม่ได้ เคยขับรถไป รังสิตคลอง6 คลอง7 ผมยิงปืนหมดแม็กเลย ยิงขึ้นฟ้า แล้วเปิดเพลงดังๆในรถ แล้วด่าตัวเองด่าหยาบๆคายๆ ระบาย มันจะบ้า ไปหาใครก็ไม่ได้
ขนาดไปธนาคารปกติผจก.เห็นรีบมาเชิญเข้าห้องไปทำธุรกรรมเลย ตอนเราแย่ๆ จะรีบเอาเช็คที่ได้ไปแลกเงินสดเพื่อไปใช้หนี้ แซงไป2คิว รปภ.ดึงเสื้อเลย ยื่นหน้าให้เห็นว่าโน้ต เชิญยิ้ม มันก็ไม่สนใจ มันก็ดึงเราไปเข้าแถว เราก็คิดว่าโอ้โหเวลาตก เป็นยังงี้เอง
ถามว่าผ่านช่วงนั้นกลับมายืนอีกครั้งได้ยังไง โน้ต เผยว่า ผมไปทุกสตูฯ ไปนั่ง ไปหาติ๊ก กลิ่นสี ไปเจเอสแอล ไปเจอหนูแหม่ม ไปเวิร์คพอยท์ ไม่มีใครถาม เราก็ไม่บอกว่าเราเจ็บไหม ไปหาไตรภพ วิทวัส ตอนนั้นเวิร์คพอยท์ ยังอัดอยู่สตูที่กรุงเทพ ชิงร้อยฯ เราไปนั่ง เขากินข้าวเรากินด้วย ไม่มีใครถาม ไม่มีใครเชื่อ กูไม่มีนะ กูไม่มีงานทำเลย ไม่มีตังค์สักสลึงเลย ลูกเมีย จะกินอะไร ปี40 ยุคฟองสบู่แตก
ตอนเลิกวงเป็นหนี้หลายล้าน ไม่มีรถสักคัน ไอ้คนที่คิดว่าดี ตอนเราไม่มี ไปหามัน รถมันก็จอดที่บ้าน แต่คนใช้มาบอกว่ามันไม่อยู่ เราเชื่อว่ามันอยู่ แอร์มันก็เปิด ทั้งบนทั้งล่าง เราต้องเดินไปปากซอยไปนั่งรถเมล์ บอกใครไม่มีตังค์ ไม่มีใครเชื่อหาว่าอำ
ต้องขอบคุณ น้ามด นพพร วาทิน เขาเรียกผมน้าโน้ต เรียกผมไปถามตอนนี้แย่เหรอ เขาสนิทกับเป็ด เชิญยิ้ม บอกว่าเป็ดพูดให้ฟัง บอกเขาว่าผมเป็นหนี้ ซึ่งทรมานสุดคือใช้แต่ดอก ต้นไม่ยุบ กู้ดอกร้อย 10 ร้อยละ 12 กู้ตลกก็กู้ ผมยืมหมด โย่ง , แฉ่ง ช่อมะดัน
เคยเอาเช็คไปแลกเป็ด 2 แสน เขาอัดก่อนบ่ายฯ อยู่ เป็ดก็เอาตังค์มาให้ 2 แสน พอเราเดินออกมา มันเรียก เรานึกว่ามันจะด่า มันเอาเช็คฉีกทิ้ง คือมันให้เงินเราแหละ แต่มันก็ด่าเราเยอะนะ กูบอกมึงแล้ว ยังงี้ยังงั้น
น้ามด เรียกผมไปบอกรับปากกับผมไหม กลับคืนสู่วงการ มาเล่นหนัง ละคร มาเล่นตลก เลิกทำวงดนตรีลูกทุ่งได้ไหม ถ้ารับปาก เขาเอาถุงสีน้ำตาลมาให้ บอกเอาไปใช้หนี้ เปิดดูเงินเต็มประมาณ 2-3 ล้าน ผมโทรหาเมียร้องไห้ มีคนแบบนี้อยู่ดีๆเอาเงินมาให้ไปใช้หนี้ บอกว่าจะคืนเงินก็ได้หรือทำงานใช้หนี้ก็ได้
อยากบอกว่าไม่เคยลืมบุญคุณแกเลย แกก็ทำให้ผมเกิด ให้ผมกำกับหนัง เรื่องแรกคนปีมะ เรื่องที่สอง หลวงพี่เท่ง ได้ตังค์ จากนั้นทำมาตลอด เขาเป็นเทวดาในใจผม และครอบครัว ไม่รู้ว่าเงินที่เขาให้ผม คืนเขาหมดหรือยัง
