น้องนาย แชร์เรื่องเล่าของแม่หมู 6ปี ผ่านมาไม่ใช่ง่าย โควิดระบาด ทำเทกระดานทิ้ง
น้องนาย แชร์เรื่องเล่าของแม่หมู / นักแสดงหนุ่มหล่อ นาย ณภัทร เสียงสมบุญ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของ แม่หมู พิมพ์ผกา ได้แชร์เรื่องราวที่เล่าผ่านเฟซบุ๊ก ของแม่หมู ผ่านไอจี naphat_nine พร้อมกับมีข้อความว่า “Super Woman❤️ #เรื่องเล่าของเเม่หมู @pimpaka @dodocactus “
เรื่องเล่าของแม่หมูมีอยู่ว่า “…. 6 ปี มาแล้ว กล้ามแขนแม่ยังเป็นมัดๆ …. แรกเริ่มน้องนายเข้าสู่วงการ ช่วงนั้นออกเดินทางทุกวัน ทุกวันจริงๆ แฟนคลับส่งของกินมาให้ทุกวัน แม่ก็กลัวแฟนคลับ จะถามว่าอร่อยไหม?? แล้วจะตอบเขาไม่ถูก… ก็เลย กิน กิน กิน …..เหนื่อย ก็กิน !!! ไม่ต้องรอถึง 6 ปีหรอก!!! กินแบบนั้น 2 ปี ก็กลายสภาพแล้ว”
“6 ปีที่ผ่านมา ได้รับเสียงตอบรับของประชาชน งานน้องนายเข้ามามากมายทุกวัน…..แม่นั้น ทำทุกอย่าง สากกะเบือ ยันเรือรบ … เพื่อซัพพอร์ตน้อง … ตั้งแต่ วางแผนงาน เจรจา นัดหมาย รับงาน ทำคิว ทำเสื้อผ้า ขับรถ วางคอนเท้นท งานโซเชียล เป็นทนาย นั่งอ่าน และนั่งแก้สัญญาให้เป็นธรรม …. หุงหาอาหาร รวมทั้งงานบ้าน และ ความเป็นแม่นั้น ก็ต้องยังคงอยู่ไว้ด้วย … ใช้โทรศัพท์ 2 เครื่องมี LINE Account ทั้งหมด 6 Account. เพราะธุรกิจเครื่องสำอางค์ที่ทำก็ยังคาราคาซังอยู่ ….
พระเจ้า!!!! ฉันผ่านมันมาได้อย่างไร??? … โดยไม่มีผู้ช่วยเลย!!!!!. ไม่มีแม้แต่ แม่บ้าน.คอยดูแลยามหิว ยามเหนื่อยล้า ช่วยขนของขึ้นรถลงรถ ( มีแบบเข้าทำความสะอาด อาทิตย์ละ 1 วัน) …. งานที่หนักที่สุดปวดหัวที่สุดตอนนั้น น่าจะเป็นการอ่านไลน์ ทั้ง 6 Account ของงานต่างๆ ที่ติดต่อเข้ามา ทั้งงานราช งานหลวง …. เชื่อไหมอ่านวันละ 20-30 งานก็เคยมี.
แต่ละงานมีโจทย์มาให้ตีความ ให้ถอดสมการ€ แสคว รูท € บางทีเขียนมาเป็นหน้ากระดาษ A4 
งานที่ยากที่สุด คือ …. งานที่จะต้องตอบปฏิเสธ. นั่นทำเราหนักใจอย่างที่สุดแล้ว !!! ….. ต้องหา ต้องคิด ถ้อยคำปฏิเสธงานอย่างไร ที่จะรักษามิตรภาพดีๆไว้ .. เพราะเท่ากับเราปฏิเสธความรักความปรารถนาดีของผู้คนที่มอบให้น้อง ….. แต่ ก็ต้องจำใจปฏิเสธ เพราะ เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องที่เราต้องการ แต่เพื่อโอกาศข้างหน้าของณภัทร (ซึ่งต้องวัดใจอย่างมาก)… แต่ก็ทำให้รู้ว่าเราที่เราคิดไว้นั้น ไม่ผิดเลย… คิวงานของงานน้องนั้น ต้องจองคิวกัน “3 เดือนล่วงหน้า”… ทำงานเกือบทุกวัน เป็นเวลา 5 ปีเต็ม …. ใช่ค่ะ 5 ปีเต็มๆ
และแล้ว สุดท้าย แม่ก็หายเหนื่อย!!! ได้พักจากการอ่านไลน์ ได้อยู่แบบนิ่งๆยาวๆ … เพราะ ปี 63 .. “โรคระบาดโควิด”… เรียกว่า “เทกระดานทิ้ง” ทุกคิว ทุกบาททุกสตางค์ … ต้องหยุดหมด ทุกคน ทุกอาชีพไม่เว้น หน้าอินทร์หน้าพรหม… ต้องสยบให้ “ไอ้ต้าวโควิด”
1 ปีผ่านไป เข้าต้นปี 64 ไลน์งานก็เริ่มกระหน่ำติดต่องานเข้ามา แต่สุดท้าย!!! ก็ต้องเทกระดานทิ้งอีก เพราะโควิดระรอก3 และในไม่ช้า จะตามมาด้วยระรอก4 แน่นอน …ฟันธง!!!!
ใช่ค่ะ คนอย่างแม่หมู. ให้อยู่นิ่งๆ คงไม่ได้ เคยทดลองอยู่นิ่งๆ มาแล้ว เมื่อหลายปีก่อน กลับกลายเป็นโรคซึมเศร้า (หมอไม่ได้บอก!! บอกกับตัวเองนี่แหละ มึงเป็นแน่ 
) ไปหาหมอเล่าอาการให้ฟัง. หมอให้ยาแก้ซึมเศร้ามากิน กินไปเม็ดเดียวก็โยนทิ้ง ใจสั่น ไม่ไหว .. (ยาแพงมาก จะทิ้งก็เสียดายรอหมดอายุค่อยทิ้ง เผื่อมีคนเศร้า 
)
แหม่!!! อ้วนด้วย เศร้าด้วย อีป้าเอ้ยย!! ….. ไม่เอาๆ แบบนั้น …..คนอย่าง พิมพ์ผกา เหนื่อยมาทั้งชีวิต ก็ต้องหาเรื่องเหนื่อยกันต่อไป… หันซ้ายหันขวาเจอต้นไม้ที่เคยเลี้ยงไว้ 
… จึงเริ่มหันมาดูแล รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย … … และ “แคคตัส” 
ที่แฟนคลับเคยให้ไว้ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ก็เริ่มพาเพื่อนๆมาอยู่ด้วย มากขึ้นๆๆๆๆๆ …. ทั้งที่เป็นบ้านเล็กๆ ในเมือง พื้นที่น้อย แดดน้อย … ก็ยังอุตส่าห์หารถเข็นมาใส่เข็นออกไปตากแดด…. หาเรื่อง หางานทำไปเรื่อย คอยถ่ายรูป สวยๆ ลง ig เมื่อเค้าออกดอก …. ที่เต็มก็แบ่งขายในโซเชียล ได้ด้วยนะเธออว์ !!!!
ทุกวันนี้ไม่เคยเหงา … เลี้ยงแคคคัส ก็เหมือนเลี้ยงสุนัข … เพียงแต่ว่า แคคตัส ไม่เคยมีที่สิ้นสุด .. หาซื้อง่าย แม้ในสถาณการ์ณโควิด ระรอก 3-4 …ขอบคุณแคคตัส ที่ช่วยเยียวยาจิตใจ และหวังว่าหลายๆคน จะเจอสิ่งที่ช่วยเยียวยา หัวใจให้เกิดสุข ในยามที่บ้านเมืองเป็น “ยุคมืด” …. “อดทนไว้นะ อดทนไว้ เดี๊ยวมันก็ผ่านไป” #บันทึกไว้อ่าน #เรื่องเล่าของแม่หมู #ใครอ่านจบนี่รักกันจริง 
.
