คอลัมน์ เพื่อนตัวเล็ก
สัปดาห์นี้ยังติดตามกันต่อกับเรื่องราวของช้างประจำรัชกาลที่ 9 ลำดับที่ 6 คือ “พระวิมลรัตนกิริณีฯ” เป็นช้างพังเผือกในตระกูลพรหมพงศ์ จำพวกอัฏฐทิศ ชื่อ กมุท ได้มาจากป่าจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ สมโภชขึ้นระวางที่โรงช้างต้น สวนจิตรลดา พระราชวังดุสิต เมื่อปี 2520 ปัจจุบันอยู่ที่โรงช้างต้น พระตำหนักภูพานราชนิเวศน์ จ.สกลนคร
เชือกที่ 7 ชื่อ “พระศรีนรารัฐราชกิริณีฯ” เป็นลูกช้างพลัดแม่ที่เทือกเขากือซา ในตระกูลพรหมพงศ์จำพวกอัฏทิศ ชื่อ อัญชันสมโภชขึ้นระวางที่นราธิวาสในปี 2520 ลำดับต่อมาคือ “พระเศวตภาสุรคเชนทร์ฯ” เป็นช้างพลายลูกเถื่อน ในตระกูลวิษณุพงศ์จำพวกอัฏฐคช ชื่อ ดามพหัสดินทร์น้อมเกล้าฯ ถวายขึ้นระวางที่โรงพระราชพิธี จ.เพชรบุรี เมื่อพ.ศ.2521
เชือกที่ 9 มีชื่อว่า “พระเทพรัตนกิริณีฯ” เป็นช้างพังเผือก เกิดจากแม่ช้างป่าในป่ายางชุม จ.เพชรบุรี จากนั้นนำมาเลี้ยงที่วัดเขาบันไดอิฐ เป็นช้างสำคัญในตระกูลวิษณุพงศ์ จำพวกอัฏฐคช ชื่อ ดามพหัสดินทร์ ขึ้นระวางที่โรงพิธี จ.เพชรบุรี พร้อมกับพระเศวตภาสุรคเชนทร์ฯ ย้ายไปยืนโรง ณ โรงช้างต้น พระตำหนักภูพานราชนิเวศน์ สกลนคร ตั้งแต่ปี 2538
อีกเชือกคือ “พระบรมนขทัศฯ” เป็นช้างสำคัญในตระกูลวิษณุพงศ์ จำพวกอัฏฐคช ชื่อ ครบกระจอก มีเล็บครบ คือ เท้าละ 5 เล็บ ทั้ง 4 เท้า รวม 20 เล็บ สมโภชขึ้นระวางพร้อมพระเศวตภาสุร คเชนทร์ฯ และพระเทพรัตนกิริณีฯ แต่ปัจจุบันล้มลงแล้ว
