คอลัมน์ สวรรค์ในครัว
เขียง มะขาม
วนเข้าไปอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิเวลาเจียนๆ เที่ยง
ก็เลยถือโอกาสหาอะไรไม่คุ้นปากคุ้นลิ้นย่านนั้นลองเสียเลย
กว่าคุณนายจะหาที่จอดรถได้ก็เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกัน
คำแนะนำของท่านที่ไม่ได้อยู่ย่านนั้นจึงมีประมาณว่า ถ้าอยากจะไปหาอะไรกินแถวนั้น (ซึ่งมีอร่อยอยู่หลายอย่าง) นั่งรถเมล์ แท็กซี่ ตุ๊กตุ๊ก หรือรถไฟฟ้าไปสะดวกกว่าเยอะ
ช่วยลดโลกร้อนด้วย-อันนี้ซีเรียสนะคุณ
กลับเข้าเรื่องกิน
หลังชั่งใจอยู่เป็นนานสองนาน ว่าจะเป็นก๋วยเตี๋ยวหรืออาหารอีสานดี
คุณนายในฐานะผู้บังคับบัญชาก็ตัดสินใจด้วยระบอบประชาธิปไตยที่ภรรยาเป็นใหญ่ว่า ร้านลาบนั่นแหละเหมาะแล้ว
ร้านที่เตะตาที่สุดชื่อ “อีสานรสเด็ด” อยู่ตรงข้ามกับคิงเพาเวอร์พอดีเด๊ะ
เข้าไปถึงคนก็เต็มร้านอยู่แล้ว หาที่แทรกได้ก็สั่งทันที
ส้มตำไทย ซุบหน่อไม้ คอหมูย่าง เนื้อย่าง และไส้กรอกอีสาน
อันนี้เป็นเมนูเบสิกสำหรับการไปกินร้านอาหารอีสานที่ยังไม่เคยลอง
ส้มตำกับซุบกำชับไปด้วยว่าไม่ใส่ผงชูรส
แต่เอาเข้าจริงไม่ค่อยมีผลกับรสชาติเท่าไหร่ เข้าใจว่าแม่ครัว “เอาอยู่”
ลดผงชูรสก็ตัดน้ำตาลแทนเพิ่มอีกนิด น้ำปลาอีกหน่อย รสก็ออกมาประมาณกัน
ร้านนี้ย่างเนื้ออร่อย และหั่นเนื้อเป็น
ไม่ต้องใช้เนื้อเกรดเอหรือวากงวากิวอะไรที่ไหน เนื้อ เหนียวๆ นี่แหละ ถ้าชิ้นกำลังเหมาะ ไม่หนาไม่บางเกิน ย่างพอดีๆ ไม่สุกจนแห้ง ไม่ดิบจนเหนียว และหั่นขวางเส้นให้เคี้ยวง่าย
เจอแจ่วอร่อยๆ เข้าไปอีกอย่าง
ลืมตายกันเลยทีเดียว
ในร้านเขาติดป้ายโฆษณาว่าเป็นอีสานร้านแรกในซอยรางน้ำ จริงหรือเปล่าไม่รู้
แต่ไม่สำคัญเท่ากับว่า ร้านยังเปิดบริการอยู่ และควรจะมากินซ้ำอีก
นั่นแล
