4รอยยิ้มโรงเรียนเล็กวันเด็กในทุ่งกว้าง
คอลัมน์ สดจากเยาวชน
4รอยยิ้มโรงเรียนเล็กวันเด็กในทุ่งกว้าง – ลมโชยพัดเฉื่อยทำใบไม้น้อยใหญ่ไกวแกว่งกระทบกันไปมาจนเกิดเสียงคล้ายพวกมันกำลังปรบมือเบาๆ ให้เหล่าอาสาสมัครที่ยกพลกันช่วยเตรียมงานอย่างขยันขันแข็ง
กลางเดือนมกราคมของทุกปี เด็กๆ ชาวบ้านในชุมชนและเหล่าแฟนคลับที่ติดตามโรงเรียนเล็กในทุ่งกว้างต่างรู้กันดีว่าจะต้องมาช่วยกันออกแรง แปลงร่างเป็นฮีโร่จอมพลัง จัดสถานที่ให้พร้อมรับทุกคนที่จะมาเยือนและสรรหากิจกรรมแสนสนุกสำหรับงานเทศกาลวันเด็กในทุ่งกว้าง ครั้งที่ 4 “บ้านที่กลับมา”
เด็กๆ ก็เป็นผู้ให้ได้เช่นกัน
“เราอยากพาทุกคนกลับบ้าน บ้านหลังที่เราพึ่งพาอาศัยกัน ใครมีข้าวก็เอาข้าวมาให้ ใครมีพริกก็เอาพริกมาให้ ทุกคนใช้ต้นทุน 0 บาท ใช้สิ่งที่ตัวเองมีเอามาแบ่งปันกัน เราพึ่งพาอาศัยกัน เด็กๆ ก็ได้เห็นว่าผู้ใหญ่ทำอะไร เด็กจะซึมซับเรื่องราวที่เห็นทีละนิด ทีละนิด แล้วก็ทำตาม เขาจะเรียนรู้การแบ่งปันด้วยตัวเขาเอง เราทุกคนจะได้กลับบ้านทั้งกายและใจ”
ครูลี่ คีตา วารินบุรี
ครูลี่ คีตา วารินบุรี ครูใหญ่แห่งห้องเรียน 19 ไร่ของเด็กๆ โรงเรียนเล็กในทุ่งกว้าง ต.ถาวร อ.เฉลิมพระเกียรติ จ.บุรีรัมย์ บอกเล่าถึงที่มาแนวคิดการจัดงานในปีนี้ด้วย รอยยิ้มต้อนรับทุกคนสู่บ้านแห่งการแบ่งปันในทุ่งกว้าง
เช้าแห่งวันเทศกาล ทุ่งกว้างอาบแสงตะวัน นกน้อยออกจากรัง ไก่ขันทักทายเสียงดังคล้ายเรียกทุกคนให้มารวมตัว เด็กและผู้ใหญ่พร้อมใจตั้งแถวเป็นแนวยาวไล่ลำดับลดหลั่นสัดส่วนตามความพึงพอใจ หิ้วอาหารคาวหวานคนละไม้คนละมือเพื่อทำบุญใส่บาตรรับพลังงานดีๆ ต้อนรับวันใหม่ เมื่อรับพรเสร็จ ทุกคนก็เริ่มทำหน้าที่ของตัวเอง เด็กๆ ทั้งหลายมีหน้าที่พิเศษคือเล่นสนุก ปล่อยพลังวันซนให้เต็มที่ ส่วนผู้ใหญ่ทำอาหารบ้าง ทำกิจกรรมสันทนาการบ้าง ช่วยกันทำงานด้วยใจเพื่อให้บ้านที่กลับมาพบกันอบอุ่นที่สุด
อาน วู จิตอาสาจากเวียดนาม
อาน วู หนุ่มชาวเวียดนาม หนึ่งในอาสาสมัครที่เคยมาสอนภาษาเวียดนามและการละเล่นให้เด็กๆ ร่วมกับเพื่อนชาวไทยเมื่อปีที่แล้ว ปีนี้นัดหมายกับเพื่อนและรวมกลุ่มผันตัวมาเป็นอาสาสมัครอิสระเฉพาะกิจ ใครต้องการแรง ขอให้บอก ใครต้องการกำลังใจก็พร้อมส่งยิ้มและชูสองนิ้ว ภาษาไม่ใช่อุปสรรคในการสื่อสาร เชื้อชาติก็ไม่ใช่พรมแดนปิดกั้นการเกื้อกูลมิตรไมตรี
รอยยิ้มจากต้นทุน 0 บาท
คอนเสิร์ตเริ่มแล้ว
“ฉันเคยมาที่นี่เมื่อเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว สอนภาษาและพาเด็กๆ ละเล่นแบบเวียดนามเพื่อให้เด็กเรียนรู้วัฒนธรรมที่ แตกต่าง เด็กๆ ที่นี่เติบโตกับเสียงดนตรี อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติ ทำกิจกรรมหลายอย่าง พวกเขาสนุกที่ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง ฉันพบความสุขมากมายที่นี่ สิ่งนี้แหละที่ทำให้ฉันกลับมาโรงเรียนเล็กในทุ่งกว้างอีกครั้ง”
เที่ยงวัน เปลวแดดเต้นระเริงแผ่ไอร้อน เด็กๆ ทยอยจูงมือกันมารับอาหารจากผู้ใหญ่ใจดีที่อาสาพกเสน่ห์ปลายจวักมาควงกระทะแกว่งตะหลิว เพื่อรังสรรค์สารพัดอาหาร เพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง ขบวนการฟันน้ำนมก็ต้องหม่ำเสบียงคาวหวานให้พุงป่อง ยิ่งวันนี้มีกิจกรรมให้เล่นสนุกมากเป็นพิเศษก็ต้องเติมพลังให้มากคูณสอง เด็กๆ ที่กำลังหมดพลังก็เข้าแถวต่อคิวรับของอร่อยแล้วมานั่งรวมพลใต้ต้นไม้บ้าง บนศาลาบ้าง ในบ้านดินบ้าง บางคนยังติดใจเครื่องเล่นสไลเดอร์จึงรีบมาขนเสบียงอาหารไปตั้งฐานที่มั่นหน้าสไลเดอร์เสียเลย ผู้ใหญ่ก็พลอยเอ็นดู เผลอยิ้มกว้างๆ ให้กับความซุกซนของลูกหลานและอิ่มใจที่ได้ร่วมกันจัดงานนี้ขึ้นมา บรรยากาศของบ้านหลังใหญ่ในทุ่งกว้างจึงเต็มไปด้วยความอบอุ่นที่เรียบง่าย
สนุกสนานด้วยเสียงเพลง
“รักบ้านหลังนี้ครับ เหมือนเป็นบ้านหลังที่สองที่เรามาอาศัยอยู่ร่วมกัน มีเพื่อนเยอะ ได้เรียนรู้วิถีชาวบ้าน ชอบที่ได้เล่นสนุกกับเพื่อนๆ ชอบที่ทุกคนแบ่งปันกัน” น้องท็อป เด็กชายธนโชติ เฉลิมศิลป์ เด็กชายนักดนตรีโรงเรียนเล็กในทุ่งกว้าง เผยความรู้สึกที่มีต่อบ้านในทุ่งกว้างของตัวเอง
ท็อป มือพิณโรงเรียนเล็กในทุ่งกว้าง
ร่วมมือกันจากแรงที่มี
หากการกลับบ้านคือการกลับมาพบความสุขที่เกิดจากการใช้ชีวิตเรียบง่าย แบ่งปันกัน และเรียนรู้ร่วมกัน ทุกคนที่พบกันที่โรงเรียนเล็กในทุ่งกว้างคงได้รับอ้อมกอดความสุขอันอบอุ่นจากสองมือที่ช่วยกันออกแรงและหยิบยื่นความปรารถนาดี สองขาที่ขยันก้าวไปมาหาสู่และพบปะใกล้ชิด สองตาที่สอดส่องดูแลซึ่งกันและกัน หลายถ้อยคำที่แลกเปลี่ยนความห่วงใยและมอบกำลังใจ และหนึ่งใจที่ได้กลับบ้านมาพบความสุขร่วมกัน
พบความสุขของการกลับมาโรงเรียนเล็กในทุ่งกว้างอีกครั้ง ในรายการทุ่งแสงตะวัน ตอน กลับมาเยือน โรงเรียนเล็กในทุ่งกว้าง วันเสาร์ที่ 8 กุมภาพันธ์ 2563 เวลา 05.05 น. ทางช่อง 3 กด 33 ติดตามเรื่องราวน่ารักๆ ได้ที่แฟนเพจ ทุ่งแสงตะวัน
