คอลัมน์ สวรรค์ในครัว
เขียง มะขาม
ไม่ต้องไปดูดงดูดวงที่ไหนก็ทำนายตัวเองได้ว่า มีวาสนาผูกพันกับอาหารอีสาน
อยู่โรงพิมพ์นึกอะไรไม่ออก ก็วานน้องเขาช่วยไปซื้อส้มตำเจ๊ลิประชานิเวศน์มากินแก้เปรี้ยวปาก
เพิ่งควงคุณนาย (ความจริงคุณนายควงเราไป เพราะขับรถเองไม่ได้-ฮา) ไปกินส้มตำซอยรางน้ำไปเมื่อไม่กี่วันก่อน
วันนี้มีธุระปะปังต้องมาเยือนพหลโยธินย่านซอยสายลม-ซอยอารีย์เอา ตอนบ่ายๆ เย็นๆ
แดดร่มลมตก แต่วันนี้ไม่มีฝน อากาศเลยอ้าวอยู่พอสมควร
ตกลงกันว่าจะหาร้านมีแอร์สักหน่อย แต่อยากกินอะไรแซ่บๆ
ถาม “อากู๋” ดูว่ามีร้านอีสานอะไรเข้าท่าไหมย่านนี้
เขาดีดชื่อ “แซ่บ เอ็กซ์เพรส” ออกมา ไม่ไกลจากที่ทำธุระ ว่าแล้วก็วกรถไปจอดใต้พหลโยธินเพลส ปากซอยสายลม แล้วเดินมาเข้าร้านที่อยู่ใต้ตึกติดถนน
ก้าวแรกโผล่เข้าไป-อ้าว นี่เป็นร้านของ ส.ขอนแก่นเขานี่นา
แต่นาทีนี้ของใครก็ไม่สำคัญเพราะหิวแล้ว
สองคนตายายสั่งแบบทดลองมา 5 จาน
ส้มตำคลาสสิคคือตำไทยใส่กุนเชียงกับไข่เค็ม รสจี๊ดจ๊าดแต่กลมกล่อม ไม่โดด
แซ่บคลาสสิคคือ ไส้กรอกอีสาน บิแล้วเอาไปทอดให้กรอบ แล้วมาคลุกเครื่องนำ แซ่บสมชื่อร้าน
ไก่ย่างหนังกรอบ หนังกรอบสมที่โฆษณา ติดนิดเดียวว่าไก่น่าจะไปย่างหรือรมควันมาก่อน แล้วมาย่างซ้ำให้หนังกรอบ แต่เนื้อข้างในเลยกระด้างไปนิด
แหนมซี่โครงหมูทอด รสชาติเข้มสะใจ เสียดายให้ขิงมาน้อยไปหน่อย (หรือเรากินผิดคนอื่นเขาเองหว่า?)
สุดท้าย น้ำตกคอหมูย่าง หมูย่างกำลังดี นุ่ม แต่รสเครื่องปรุง-ข้าวคั่วชัดเจน
รวมความแล้วอร่อยทุกอย่าง
ทีนี้เนื่องจากเป็นร้านติดแอร์ ราคาก็จะแพงกว่าร้านอีสานทั่วไปอยู่ประมาณหนึ่ง ไม่ถึงขนาดเท่าตัว
แต่ถ้าเทียบกับรสชาติแล้ว-ผ่านครับ
ก็ขนาดกินเพลินจนลืมน้ำมังสวิรัติที่สั่งมาแกล้มน่ะ
คิดดู
