“เขียง มะขาม”
ร้านอาหารไหนที่อยู่ยงคงกระพันมาได้ 20-30 ปี
ให้เชื่อไว้ก่อนได้ว่าเขาต้องมีอะไรดีแน่นอน(ไม่งั้นก็อยู่ไม่ได้)
อย่างเคยเรียนไว้แล้วว่า ช่วงหลังมีธุระปะปังต้องวนเวียนไปแถววังหิน-เสนา บ่อยครั้ง
ผ่านไปเที่ยงบ้าง บ่ายต้นๆ บ้าง ก็ต้องหาอะไรรองท้องตามเวลา
จะกินอย่างเดียวซ้ำ ก็ไม่ถูกรสนิยม(และไม่มีเรื่องใหม่มาเขียนหากิน)
ก็ต้องหาโน่นนี่กินวนไปเรื่อย
สัปดาห์ล่าสุด ท่านผบ.ปรารภว่าอยากจะกินส้มตำ
ทีแรกก็นึกร้านไม่ออกเหมือนกันว่าจะไปแหมะกันที่ไหน
เลี้ยวเข้าซอยเสนาได้สักค่อนทางก่อนขึ้นสะพาน พอมองเห็นป้ายร้าน “ไก่โต้ง” ขวามือ สองคนผัวเมียก็ตะโกนสั่งลูกชายที่เป็นคนขับรถเสียเสียงหลง ให้เลี้ยวเข้าซอยแยกไปที่จอดรถของร้านที่อยู่ด้านหลัง
ร้านเขายังโอ่โถง สะอาดสะอ้าน ครัวเปิดที่อยู่ติดกันก็ยังดูอนามัยได้มาตรฐานเหมือนสมัย 30 ปีที่แล้ว
จำเพาะเช้าวันนั้นไม่ได้มีอะไรรองท้องมาก่อน
สามคนพ่อแม่ลูกลุยสั่งอย่างไม่เกรงใจคนบริการ
เริ่มจากส้มตำไทย แซ่บครบรสและไม่หวานนำ จานนี้เห็นพ้องต้องกันว่าควรสั่งซ้ำ
ซุบหน่อไม้ หน่อไม้อ่อน หอมข้าวคั่วน้ำปลาร้า และน้ำมะขาม
ไก่ย่างครึ่งตัว เป็นรายชื่อแรกในรายการอาหาร นัย ว่าเป็นจานเด็ดของร้านเขา สีอาจจะดูขาวๆ ไปนิด แต่คุณแม่คุณลูกที่เป็นผู้บริโภคหลัก บอกว่ารสชาติเข้าเนื้อ ย่างมากำลังดี
ตับหวาน อันนี้ข้าพเจ้าก็ไม่มีส่วนร่วม แต่สองแม่ลูกยืนยันว่าอร่อยจริง
แหนมซี่โครงหมู ใช้ของดี ทอดมากำลังสุกไม่เกรียมแห้ง
ไส้กรอกอีสาน น่าจะมีการบดเครื่องในใส่เข้าไปด้วย รสนัวดีมาก
จะมีอ่อนอยู่สองอย่าง(ตามรสนิยม ข้าเจ้า มิใช่มาตรฐานการชิมยี่ห้อไหน)คือคอหมูย่างกับเนื้อย่าง ที่เขาเอาไปหมักซีอิ๊ว-เครื่องปรุงมาก่อน
เลยไม่ดิบๆ เถื่อนๆ เหมือนจานย่างอีสานของแท้
ทั้งหมดนี้รวมน้ำสี่ขวด ของหวานอีกสองอย่าง
หนึ่งพันพอดิบพอดี
แพงกว่าร้านอีสานข้างทางแน่ๆ
ถือเป็นค่าแอร์ ความสะอาด และความอร่อย เถอะครับ
