เป็นแม่ไม่ง่าย – “ได้ข้อสรุปว่าสมาธิสั้นของลูกเราแก้ไม่ได้ด้วยการฝึกสมาธิแต่ควรต้องพบหมอ”
เราคนหนึ่งเป็นแม่ที่ไม่มีเวลาเลี้ยงและดูแลลูกเอง สามีเราก็ทำงานเต็มเวลาเหมือนกัน ดังนั้นหลังจากที่ลูกคลอดได้ครบสามเดือนตามกำหนดลาคลอดเราก็เลยพาลูกไปฝากไว้ให้ย่าเขาช่วยเลี้ยง ซึ่งบ้านแม่สามีก็ไม่ได้ไกลมาก ขับรถไปราว 20 นาทีก็ถึง และเป็นทางผ่านตอนขากลับจากทำงานพอดีด้วย
ตอนเช้าเราก็ขับรถพาไปฝาก เลิกงานค่ำๆก็รับกลับมานอนที่บ้าน ลูกเราก็เติบโตแข็งแรงดี เราว่าแม่สามีเราดูแลเรื่องสุขอนามัยให้ลูกเราดีมากๆ เพราะลูกเราแทบไม่เคยป่วยเลย ผิวพรรณดีมาก ตัวโต แข็งแรง แต่ดูเหมือนเขาจะซนหน่อย อยู่ไม่ค่อยนิ่ง แต่ตอนนั้นก็มีแต่คนบอกว่าเด็กซนคือเด็กแข็งแรง
มาจนลูกเราสักขวบครึ่ง ยังไม่เรียกแม่ คือยังไม่พูดอะไรเลย และเวลาคุยด้วยก็ดูไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เราเริ่มกังวลเบาๆว่า หรือพัฒนาการเขาจะผิดปกติไหม แต่พอลองปรึกษาเพื่อนหลายๆคนดู เขาก็พูดตรงกันว่าลูกเขาก็พูดช้า ขวบกว่าสองขวบ แต่พอเริ่มพูดก็พูดยาวๆได้ เหมือนเด็กสมัยนี้พูดช้ากันหรือเปล่า เราก็เบาใจอีก จริงๆตรงนี้รู้สึกผิด เพราะตอนพาไปหาหมอฉีดวัคซีนหมอเขาก็ถามว่ามีอะไรผิดปกติไหม แต่เราก็บอกตลอดว่าลูกเราไม่มีอะไรแข็งแรงร่าเริงดี ไม่เคยเอะใจเรื่องพัฒนาการการพูดหรือการเรียนรู้เลย
จนมาถึงวัยเข้าอนุบาลตอนนั้นลูกพูดได้แล้วแต่พูดน้อย ไม่ค่อยคุย ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เราเอาลูกเข้าอนุบาลตอนสามขวบครึ่ง พอดีโรงเรียนที่ลูกสมัครเขามีให้ประเมินก่อนเข้าเรียน วันประเมินเราก็ไปด้วย เรื่องการดูแลตัวเองลูกผ่านหมด ลูกจำตัวอักษรภาษาอังกฤษได้ รู้จักตัวเลข และสีต่างๆ ครูเขาค่อนข้างโอเค แต่คอมเมนต์มาว่า ลูกเราดูเหมือนไม่ค่อยมีสมาธิ ไม่ค่อยสบตา และไม่ค่อยยอมพูดตอบ ตอนนั้นครูก็บอกว่า บางทีเด็กบางคนเขาอาจจะแค่ขี้อาย ไม่ค่อยกล้าตอบคนแปลกหน้า ลองให้เรียนร่วมกับเพื่อนๆไปก่อนเดี๋ยวน่าจะค่อยๆดีขึ้นเอง
แต่ปรากฏว่า ตั้งแต่เข้าไปเรียนสัปดาห์แรก ลูกมีปัญหาตลอด ป่วนมาก ลุกขึ้นวิ่ง เดิน เกือบตลอดคาบเรียนเวลาที่ครูให้ทำกิจกรรมอะไรก็ไม่ค่อยยอมทำตาม ร้องโวยวายแต่อยากเล่นเกม อยากดูยูทูป
เรากับแฟนเลยมาคุยกับแม่สามี ก็ปรากฏว่าตลอดเวลาที่อยู่บ้านมา แม่สามีให้ลูกดูมือถือ เล่นเกม ดูยูทูปตลอด บอกว่าลูกเราตั้งใจดูมาก มีสมาธิดีมาก นิ่งมาก ไม่ดื้อไม่ซนเลย คือเขาเข้าใจว่าแบบนั้นดีกับลูก ขนาดเราเล่าให้ฟังว่าครูที่โรงเรียนบอกว่าว่าลูกน่าจะสมาธิสั้นยังไม่ยอมเชื่อ
Advertisement
เรากับแฟนเลยพาลูกไปพบนักจิตวิทยาพัฒนาการเด็ก เขาก็บอกว่าลูกเรามีอาการสมาธิสั้นครบแล้ว แต่ถ้าจะประเมินละเอียดต้องให้จิตแพทย์เด็กดู ทีนี้คำว่าจิตแพทย์ มันทำให้เรากับสามีกลัว กลัวว่าจะจบที่กินยา แล้วเราเห็นเด็กแถวบ้านเราบางคนที่กินยาจิตเวชเขาแปลกๆ ซึมๆ เบลอๆ ตอนนั้นเราเครียดมาก เลยถอยมาตั้งหลักที่เอาลูกออกจากโรงเรียนก่อน เพราะลูกเราป่วนจนเด็กคนอื่นเรียนไม่ได้แล้วพ่อแม่เด็กคนอื่นมาโวยวายแล้ว เราคุยกับแฟนว่า อนุบาลไม่ใช่การศึกษาภาคบังคับ เพราะงั้นเราไม่ต้องรีบบังคับลูกไปเรียนก็ได้
ระหว่างนี้ก็พยายามแก้ปัญหาเอง หาทางสอนลูก ทำกิจกรรมร่วมกันเพื่อบำบัดลูก ให้ทำงานศิลปะ วาดรูป ออกไปเที่ยวด้วยกัน แต่ลูกก็ดูไม่ดีขึ้นเลย หนักคือห่างมือถือไม่ได้ จะโวยวายเอาคืนให้ได้ ผ่านมาสองปีกว่า จนลูกใกล้ถึงวัยเข้า ป. 1 อาการยังไม่ดีขึ้น เราเครียดมาก ตอนนั้นเองที่ญาติเราคนหนึ่งเขาก็แนะนำมาว่า ลูกเรามีปัญหาสมาธิสั้นน่าจะให้ฝึกสมาธินะ เขารู้จักค่ายปฏิบัติธรรม ที่เน้นการฝึกสมาธิ และมีเด็กๆไปเข้ามากน่าจะลองดู
เราคุยกับแฟนแล้วก็ลองส่งลูกไปเข้าค่ายดู เป็นสำนักสงฆ์ที่นึง เด็กเยอะมาก ไปได้คืนเดียว เช้ามาพระอาจารย์โทรมาหาแฟนเราเองเลย บอกว่าลูกอาละวาดจนเด็กแทบไม่ได้นอนทั้งค่าย แต่ก็อยากจะลองฝึกดูอีกสักพัก
สามวันตลอดเวลาที่ลูกอยู่ค่าย เรากับสามีไม่เป็นอันทำงานเลยเป็นห่วงมาก แต่เขามีกติกาว่าไม่ให้โทรไปรบกวน ถ้ามีปัญหาอะไรเขาจะโทรมาเอง
จนมาวันที่สี่(จริงๆต้องอยู่ 7 วัน) พระอาจารย์โทรบอกให้เรามารับลูกกลับบ้าน บอกว่าเด็กน่าจะยังไม่มีความพร้อมที่จะฝึกแนวนี้ ให้พาปรึกษาก่อนจิตแพทย์ดีกว่า ถามเด็กคนอื่นๆได้ความว่า สรุปที่ลูกเราอยู่ที่ค่ายต่อได้เพราะวันต่อๆมา มีคนหาโทรศัพท์ให้ดู จะไม้ได้โวยวายรบกวนป่วนคนอื่น และแม้พยายามจะชวนมาทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนแกก็ไม่ยอมไปเลย
ตอนนี้ลูกเราพบจิตแพทย์เด็กได้หลายเดือนแล้ว แรกๆเราบอกความกังวลเรื่องยาไป แต่หมอก็พูดให้เราสบายใจขึ้นมาก บอกว่าถ้ากินไปแล้วลูกเราดูไม่โอเคหรือไม่สบายใจ ให้เข้ามาพบหมอเพื่อปรับยาหรือขอคำปรึกษาอื่นๆได้เลย
ลูกเรานิ่งและซึมช่วงแรกๆจนเราร้องไห้ แต่ต่อมาพอปรับยาพอดีขึ้น ก็คุยรู้เรื่องขึ้น และร่าเริง เริ่มทำงานที่ต้องใช้สมาธิได้ดีขึ้น มาถึงตอนนี้ก็คิดว่าไม่น่ากังวลไปก่อนเลย น่าจะพาพบจิตแพทย์ไปตั้งนานแล้ว
ขึ้นหนึ่งค่ำ
คุณแม่ท่านหนึ่ง กรุงเทพมหานคร
ภาพ Pixabay
