คอลัมน์ สวรรค์ในครัว
เขียง มะขาม
สมัยเริ่มเขียน “สวรรค์ในครัว” นี้ใหม่ๆ จำได้ว่าเคยเอาสูตรเนื้อเค็มต้มกะทิของคุณนายแม่(ของข้าพเจ้า)มาขายหากินไปรอบหนึ่งแล้ว
จากนั้นก็ห่างหายกันไปเสียนาน
ประการหนึ่ง เพราะที่บ้านมีคนกินเนื้อน้อยลงไปทุกที จะไปกินข้างนอก ก็หาร้านทำอร่อยถูกใจยาก
ประการหนึ่ง จะทำเองก็หาเนื้อเค็มถูกใจไม่ได้
จนไม่กี่วันก่อน คุณยาย (ของลูกชาย) ก็เดินยิ้มมาบอกว่า เดี๋ยวแม่จะทำเนื้อเค็มต้มกะทิให้นะ
มีหรือจะปฏิเสธ (ฮา)
ยิ่งวันนั้นกรึ่มมานิดหน่อยก่อนจะถึงบ้านแล้ว และยังมี “ขา” แช่น้ำมังสวิรัติเย็นๆ รออยู่
ยิ่งยินดีน้อมรับ
สูตรเนื้อเค็มต้มกะทิของย่า (หรือแม่ของข้าพเจ้านั้น) คือเนื้อเค็มย่างแล้วฉีก (ไม่หั่น ฉีกกินอร่อยกว่า) รวนกับกะทิกลาง (ไม่ใช้หัวกะทิเพราะเดี๋ยวแตกมัน ไม่ใช้หางเพราะเดี๋ยวน้ำโจ๋งเจ๋ง)
รวนได้ที่ก็ใส่เครื่องที่ประกอบด้วยกะปิ (หน่อยเดียว) หอมแดงสับละเอียดและพริกไทยเม็ดตำ
ใช้เกลือปรุงรสไม่ใช่น้ำปลา(เพราะกลิ่นจะฉุนกลบกลิ่นเนื้อ) ถ้ากลัวหวานน้อยก็ตัดน้ำตาลปึกลงไปนิดหนึ่ง
คะเนว่ารสเข้าเนื้อแล้ว ยกลง ใส่หอมแดงซอย ตะไคร้ซอย และหน่อไม้ดองซอยเอารสเปรี้ยวติดลิ้น
ส่วนสูตรของคุณยายวันนี้ เนื่องจากความจำกัดของเครื่องปรุงและเวลา
เริ่มต้นด้วยเนื้อเค็มย่างแล้วฉีกเหมือนกัน กะทิใช้กะทิกล่องที่แช่ช่องแข็งไว้ออกมาละลาย รวนกับกะปิ หอมตำ พริกไทยเม็ดตำ แล้วปรุงรสด้วยเกลือ-น้ำตาลปึกเหมือนกัน
แต่เนื่องจากความจำกัดของเครื่อง คุณยายใส่หอมใหญ่กับใบมะกรูดซอยแทน
ก็อร่อยไปอีกแบบ
มีพริกขี้หนูวางแกล้มข้างๆ
มีน้ำมังสวิรัติแบบอ่อนๆ ขวดเล็กแช่เย็นเจี๊ยบๆ เป็นตัวประกอบ
ให้ทำมาเท่าไหร่ก็ไม่เหลือ
กินแล้วก็คิดถึงแม่ขึ้นมาจับใจ
มาถึงวัยปูนนี้ กินอะไรก็ย้อนกลับไปคิดถึงแม่เกือบทุกหนล่ะครับ