ผอ.รพ.จะนะ สะท้อนชีวิตคนงานก่อสร้าง กินเหล้าให้ลืมทุกข์ ชี้ถ้าสังคมมีความหวัง คงไม่เป็นเช่นนี้

วันที่ 6 พ.ค. นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลจะนะ จ.สงขลา ที่มีอีกบทบาทหนึ่งคือนักอนุรักษ์ทรัพยากร และสิ่งแวดล้อม โพสต์เฟซบุ๊กแสดงความคิดเห็นถึงสังคมที่ไม่สร้างความหวังให้กับประชาชน ความว่า

อาเจียนเป็นเลือด สัญญาณอันตรายของทั้งผู้ป่วยและสังคม

โรงพยาบาลไม่มีวันหยุดเพราะผู้ป่วยไม่มีวันหยุด วันนี้ 6 พฤษภาคม 2562 โรงพยาบาลจะนะมีแพทย์ประจำการรวม 4 คนในช่วงเช้าแม้เป็นวันหยุด ตรวจ OPD 2 คน ดูแลผู้ป่วยใน 1 คน และประจำห้องฉุกเฉิน 1 คน ส่วนยามค่ำคืนนั้นจะเหลือแพทย์สองคน

วันนี้ก่อนเที่ยง คนไข้ชายวัย 48 เป็นคนพัทลุงที่มาทำงานเป็นกรรมกรพักในแคมป์ก่อสร้างที่จะนะ ถูกส่งมาโรงพยาบาลจะนะด้วยอาการอาเจียนเป็นเลือดสด ปริมาณเป็นกระโถน มาถึงห้องฉุกเฉินแม้ยังรู้สึกตัว แต่อาการหนักมาก สัญญาณชีพเบา ใส่สายยางทางจมูกไปยังกระเพาะอาหารเพื่อดูดล้างเอาเลือดออกมา พบว่าเลือดยังมาก

ไม่พลาดข่าวสำคัญ แค่กดเป็นเพื่อนกับ ไลน์@ข่าวสด ที่นี่
เพิ่มเพื่อน

สักพักคนไข้ก็เริ่มไม่ไหว ไม่รู้สึกตัว คุณหมอสองท่านช่วยกันกู้ชีวิต ปั๊มหัวใจพักหนึ่ง หัวใจผู้ป่วยกลับมาเต้น สัญญาณชีพกลับมา จึงนำส่งไปโรงพยาบาลหาดใหญ่ต่อไป

หัวหน้าคนงาน ให้ข้อมูลว่า คนไข้กินเหล้าทุกวัน วันละมากๆ เตือนแล้วไม่ฟัง ภาวะเลือดออกในทางเดินอาหารส่วนต้น (กระเพาะอาหารหรือส่วนปลายของหลอดอาหาร) ในรายนี้ก็เพราะเกิดจากเหล้า แอลกอฮอล์ทำให้ตับแข็ง ความดันในตับสูงขึ้น ดันจนเส้นเลือดในทางเดินอาหารโป่งพองและปริแตก จึงมีเลือดออก ตับเองมีหน้าที่สร้างสารที่ช่วยให้เลือดแข็งตัวด้วย

เมื่อตับแข็งไป ทำหน้าที่ลดลง การแข็งตัวเองของเลือดเพื่อหยุดเลือดตามกลไกธรรมชาติจึงไม่ทำงาน ทำให้เลือดออกไม่หยุด และรักษายาก เป็นถือเป็นระยะท้ายๆของภาวะตับแข็งแล้ว

ผมเคยคุยกับกรรมกรก่อสร้าง (ไม่ใช่คนนี้) เขาบอกว่า เขากินเหล้าเพราะชีวิตไม่มีอะไร ทุกวันต้องทำงานหนักมาก ไม่มีวันลา หยุดวันไหนก็อด ได้ค่าแรงมาก็เพียงอยู่รอดไปวันๆ ความสุขในชีวิตคนมีเงินน้อยก็คือเหล้าขาว ตั้งวงกินเหล้า คุยกันไป เมาจนหลับ ลืมเรื่องทุกข์เรื่องจน ตื่นมาก็แบกหามต่อไป ชีวิตวนเวียนเป็นวงจร ไม่มีความหวัง ไม่มีอนาคต พอแก่ตัวทำงานไม่ไหวก็ตายจากไป เหล้าจึงมีฐานะเป็นเครื่องมือคลายทุกข์ราคาถูก และนานเข้าก็ติดเหล้า เลิกไม่ได้ในที่สุด

เป็นหมอก็ช่วยได้ที่ปลายเหตุ จ่ายยากับบ่นบอก แต่เราจะทำอย่างไรให้สังคมนี้เป็นสังคมที่มีความหวังสำหรับทุกคน ความหวังเท่านั้นที่จะชี้นำผู้คนสู่การจัดการตนเอง อาวุธที่แหลมคมที่จะเอาชนะการติดสารเสพติดทั้งปวงก็คือความหวังนั่นเอง ซึ่งบางครั้งในสังคมก็หาได้ยากขึ้นไปทุกทีทุกที

อ่านต้นฉบับ

ติดตามข่าวสด

ข่าวเด่นประจำวัน