"ดี้" แค่ทดลองสภาออนไลน์ หลังตั้งคำถามถึงคนอยากเลือกตั้ง ชี้ไม่ได้แกล้งโง่ แต่โง่จริงๆ

“รู้ทั้งรู้แหละ ว่าบ้านฉันคงเละ หัวฉันคงโดนขี้ปาใส่ กลิ่นช่อดอกไม้สักพันช่อ ก็ไม่อาจกลบกลิ่นขี้ที่มีคนปาเข้ามา แต่ก็ยังอยากรู้อยู่ดี อย่างมากก็ต้องล้างบ้านเฟซบุ๊กเป็นการใหญ่ต้องอาบน้ำสระผมเอิกเกริก แต่ก็เพราะอยากรู้ อยากรู้ว่า ถึงเวลานี้แล้ว เวลาที่รัฐบาลเฉพาะกิจรักษาความสงบ กำลังกองหนุนหาย เวลาที่ฝ่ายการเมืองเริ่มเคลื่อนไหวมากขึ้น”

“เวลาที่รัฐบาลเทปกาว ที่มาแปะความแตกแยกเมื่อเกือบสี่ปีก่อน ตอนนี้กาวเริ่มไม่เหนียวแล้ว อยากรู้ว่า แผลแห่งความแตกแยก จะสมานด้วยเทปกาวได้ไหม ถ้าเป็นผิวเนื้อคน ผ่าตัดใหญ่ยังไง สมานด้วยการเย็บแผล ปิดเทป ไม่นานก็กลืนเป็นเนื้อเดียวดังเดิม เซลล์ผิวหนังยังประนีประนอมกัน แล้วก็สมานกันได้ มีแผลเป็นนิดหน่อย เดี๋ยวก็จางไป แล้วความแตกแยกเกลียดชังของคนไทยเราล่ะ จะฉลาดกว่าเซลล์ผิวหนังของเราเองไหม…

ผลพิสูจน์เล็กๆ จากสถานะที่แล้วพบว่า สภาออนไลน์ทดลองในบ้านฉัน ที่ทุกคนมีความเห็นอะไรก็ได้โดยไม่ต้องยั้ง ฉันได้พบหลายคนที่เป็นคนที่คิดในแนวเดียวกัน ซึ่งไม่แปลกใจนัก เป็นธรรมดาอยู่เอง ฉันได้พบหลายคนที่เป็นคนที่คิดต่างและช่วยกันชี้ให้เห็นมุมมอง ความรู้อย่างสุภาพ ฉันปลื้มใจมาก เพราะคนเหล่านี้จะเป็นเซลล์ผิวหนังของชาติที่จะมาสมานกันได้

และฉันก็ได้พบหลายคนที่คิดแนวเดียวกับฉัน แต่หยาบ ดูแคลนคนที่คิดต่างฉันก็เข้าใจละ พวกที่คิดว่าเป็นพวกเดียวกัน บางทีก็เป็นตัวปัญหาที่สุด สุดท้าย ก็เป็นพวกที่ไม่พร้อมจะเป็นอะไร นอกจากเกลียดอีกฝ่าย แล้วก้าวร้าวถึงที่สุด นั่นคือบทสรุป…ที่ฉันได้จากโพสต์เมือคืน

คือ สภาออนไลน์ที่ฉันลองตั้งขึ้นเอง ยังไม่เวิร์กนัก ยังยากปรองดอง แม่เอ๋ย ต้องช่วยกัน มีน้อง ๆ หลายคนมาจิกหัวสอนฉัน ว่าฉันไม่รู้เรื่องอะไรการเมืองเลย ฉันก็น้อมรับนะ น้อมรับ…เพราะไม่รู้จะอธิบายยังไงว่าฉันรู้อะไรบ้าง ฉันขอเป็นคนโง่ในสายตาทุกคนดีกว่า จะบอกว่าฉันรู้อะไรบ้าง หัดฟังคนฉลาดคนอื่นๆ เขาสอนดีกว่า

พูดจริงๆนะ ท่านเจ้าคุณ ชอบอ่านน้องๆเขาสอน ให้ข้อมูล และทัศนคติที่ดีกับฉันมาก ถึงแม้จะแตกต่าง และฉันก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แล้วช่วยกันคิด นี่แหละสภาออนไลน์