นางไร้ชื่อ

หลอน
นทธี ศศิวิมล

ในอพาร์ตเมนต์เรา ทั้งคนที่อยู่ใหม่จนกระทั่งคนที่อยู่มานานตั้งแต่เริ่มเปิดหอต่างก็ไม่มีใครเคยรู้ว่าน้าแม่บ้านคนนั้นชื่ออะไร ได้แต่เรียกพี่บ้าง น้าบ้าง ป้าบ้าง เจ้าของอพาร์ตเมนต์เรียกแกว่าหนู บางคนไม่รู้จะเรียกอะไรก็สะกิดแล้วเรียกว่านี่ๆ แกก็หันตามทุกชื่อเรียกหรือสรรพนามที่ได้ยิน บางทีแกโดนดุโดนด่า แกก็เฉยไม่เคยปริปาก บ่นเถียง งานหนักจนแกเคยเป็นลมอยู่ตรงทาง ขึ้นดาดฟ้า แกก็ไม่เคยบ่น หรือบางทีมีคนในอพาร์ตเมนต์ที่สงสาร เอาขนมหรืออาหาร มาฝาก แกก็รับไปเฉยๆ ไม่ได้เอ่ยขอบคุณเช่นกัน แต่เราก็เคยชินกับการที่แกเป็นเช่นนี้ เพราะอันที่จริงแกพูดไม่ได้

ฉันเองเมื่อก่อนตอนเรียนก็อยู่อพาร์ตเมนต์นี้แหละ พอทำงานก็ขี้เกียจย้ายออกเลยอยู่ต่อ จนกระทั่งต่อมาที่ทำงานประสบปัญหาเศรษฐกิจ ลดจำนวนพนักงาน ชื่อของฉันอยู่ในรายชื่อคนที่ต้องออก ก็พอดีกับธุรการคนเก่าลาออกไปฉันเลยได้กลับมาสมัครเป็นธุรการอยู่ที่นี่แทนเสียเลย ก็ดีเหมือนกัน ถึงเงินเดือนจะน้อยกว่าและดูไม่มีความก้าวหน้าอะไรเลย แต่เมื่อเทียบกับการประหยัด ค่าเดินทาง ประหยัดค่าเครื่องแต่งตัวสารพัด แถมยังไม่ต้องแหกตาตื่นแต่ตีห้าไปขึ้นรถเมล์และกลับมาถึงหอเอาสามสี่ทุ่มทุกวัน การทำงานที่นี่มันก็สบายดี อย่างน้อยก็จนกว่าจะได้งานใหม่ที่ดีกว่านั่นแหละ

ทำไปทำมาฉันเลยทำงานธุรการที่นี่มาห้าปีแล้ว และก็เลยได้ร่วมงานกับน้าไม่มีชื่อคนนั้นมาระยะหนึ่ง อย่างที่บอกฉันเห็นแกมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว หลายคนว่าแกเป็นคนต่างด้าว ไม่มีสิทธิ์ไม่มีบัตรไม่มีเอกสารแสดงตัวใดๆ ทั้งสิ้น เช้ามาทำงาน เย็นกลับไปนอนห้องแม่บ้าน สิ้นเดือน รับตังค์ ไม่เคยมีปัญหาอะไรกับใคร และดูไม่ทุกข์ร้อนใจกับการไม่มีชื่อของตัวเอง และอาจจะพูดไม่ได้ด้วยเพราะไม่เคยมีใครได้ยินแกพูดอะไรเลย

ฉันเองค่อนไปทางชอบแกเพราะแกทำงานดีไม่เคยบ่นหรือทะเลาะเถียงลูกค้า ไม่รีบมีลูกมีผัวแล้วหนีลาออกกลับบ้านเหมือนแม่บ้านคนอื่น ไม่มีปัญหาลักขโมย งานก็ทำสะอาดเรียบร้อย ไม่ต้องตามจี้กันเหมือนพวกแม่บ้านใหม่ๆ แกอยู่ของแกเงียบๆ เหมือนวิญญาณที่ล่องลอยสถิตอยู่ตามสถานที่โบราณ เฝ้ามองผู้คนที่ผ่านไปมาโดยไม่ให้คุณให้โทษ เหมือนกรอบรูปเก่าที่แขวนติดผนังในสถานที่ราชการสักแห่งที่นานวันเข้าก็ดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของผนังไป

จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ปกติแล้วอพาร์ตเมนต์เราจะมีนักศึกษาของมหาวิทยาลัยใกล้ๆเป็นลูกค้าเสียมากซึ่งมักจะมี รูมเมตอยู่ด้วยกันสองถึงสี่คน แต่ก็มีหลายห้อง ที่เป็นหนุ่มสาววัยทำงาน บางคนก็มาอยู่เป็นคู่ แฟนกัน ห้องที่มีปัญหาเป็นห้องที่เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ เพราะมาอยู่ได้ไม่กี่วัน ข้างห้องก็เริ่มโทรศัพท์ เข้ามาแจ้งว่าห้องนี้ส่งเสียงดังรบกวน เริ่มจาก เปิดเพลงเสียงดัง ดึกดื่นตีสองตีสามยังดังสนั่น ข้างห้องเคาะประตูหรือโทร.เข้าห้องเพื่อขอให้เบาเสียงลงก็ไม่สนใจ ยังคงเปิดเพลงดังเหมือนเดิม จนโทร.มาแจ้งทางธุรการและรปภ.กลางดึก รปภ.ต้องไปเคาะเตือนแกมขู่ว่าถ้ายังไม่เงียบจะแจ้งความจึงยอมปิดเพลง แต่ก็วนเวียนเป็นอย่างนั้นอยู่หลายวันถึงจะยอมเลิก

หลังจากนั้นเริ่มมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกันเสียงดัง ข้างห้องมาแจ้งฉันว่า กลางดึกห้องนี้ มักจะทะเลาะเบาะแว้งกันเสียงดังมาก บางที มีเสียงเหมือนขว้าง พัง ทำลายข้าวของ บางทีเหมือนมีเสียงการทำร้ายร่างกาย เสียงผู้หญิงกรี๊ด ฉันเองอยู่ชั้นล่างสุด ส่วนห้องนั้นอยู่ตั้งชั้น 16 เลยไม่ได้ยินกับหู ตัวเอง แต่ก็แจ้งเตือนให้ตามหน้าที่

หลังจากนั้นเรื่องก็เงียบไปราวสัปดาห์หนึ่ง จนฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว เช้าตรู่วันนั้นเวลาราวตีห้า ได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้องอย่างร้อนรน ฉันรีบไปเปิดประตู เห็นน้าแม่บ้านไม่มีชื่อยืนกระสับกระส่าย สีหน้าไม่ค่อยสบายใจ พยักหน้าให้ฉันเดินตามไป เราขึ้นไปที่ชั้น 16 ไปบนห้องเจ้าปัญหานั้น น้าแม่บ้านรีบไขกุญแจห้องนั้นแล้วพาฉันเข้าไปในห้อง เมื่อเห็นภาพตรงหน้าฉันผงะทันที เมื่อเห็นหญิงสาวเปลือยร่างนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้นห้อง เมื่อเข้าไปใกล้ขึ้นเห็นเธอยังหายใจรวยริน จึงหันกลับจะลงมาข้างล่างเพื่อโทร.แจ้งความและเรียกรถพยาบาล

น้าแม่บ้านไร้ชื่อคว้าแขนฉันไว้ด้วยมือเย็นเฉียบ ยังคงมีสีหน้าร้อนรน เธอพยักหน้าให้ฉันตามเข้าไปที่ระเบียงห้องนั้น ตอนนั้นฉันรู้สึกใจหวิวๆ พิกลแต่ก็ยอมตามไปโดยดี

ที่ระเบียงห้อง มีสิ่งที่ทำให้ฉันเข่าทรุดและแทบหมดสติด้วยความหวาดผวา ร่างของน้า แม่บ้านไร้ชื่อนอนจมกองเลือดอยู่ตรงนั้น เนื้อตัวซีดเผือด ที่ศีรษะมีรอยตีและเลือดไหลนองพื้นระเบียง ในขณะที่น้าแม่บ้านคนเดียวกันยังคงยืนอยู่ข้างๆ ใบหน้าเศร้าสร้อย

เช้าวันต่อมา ฉันรู้สึกเศร้าใจและใจหายอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเห็นหนังสือพิมพ์ลงข่าวว่า “ฆาตกรรมโหดหญิงไม่ทราบชื่อเสียชีวิตคาระเบียงอพาร์ตเมนต์ หลังพยายามเข้าช่วยเหลือหญิงสาวที่ถูกสามีซ้อมจนอาการสาหัส”

ดูเอาเถอะจนกระทั่งวันที่แกตายแกก็ยังไม่มีชื่ออยู่ดี

ติดตามข่าวสด

ข่าวเด่นประจำวัน