รำลึก14ปีมรณะหลวงพ่ออุตตมะ – วันอาทิตย์ที่ 18 ต.ค.2563 รำลึกครบรอบ 14 ปี มรณกาล “พระราชอุดมมงคล” หรือ “หลวงพ่ออุตตมะ อุตตมรัมโภ” เจ้าอาวาสวัดวังก์วิเวการาม อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี ได้รับสมญาเทพเจ้าของชาวมอญ เป็นจิตวิญญาณผู้นำ ของชาวมอญพลัดถิ่นที่สังขละบุรี
เป็นชาวมอญ เกิดเมื่อวันอาทิตย์ ขึ้น 6 ค่ำ เดือน 4 ตรงกับ พ.ศ.2453 ที่หมู่บ้าน โมกกะเนียง อ.เย จ.มะละแหม่ง เดิมชื่อ เอหม่อง ในวัยเยาว์เล่าเรียนอักขระรามัญและพม่ากับพระสงฆ์ที่วัดโมกกะเนียง
อายุครบ 19 ปี บรรพชาที่วัดโมกกะเนียง ตามประเพณีของชาวรามัญ มีพระเกตุมาลา เป็นพระอุปัชฌาย์
ศึกษาภาษาบาลีและพระปริยัติธรรมจนสอบได้นักธรรมชั้นตรีและชั้นโท ระหว่างนั้นอยู่ปรนนิบัติรับใช้พระอุปัชฌาย์อย่าง ใกล้ชิด จนเป็นที่เมตตา
ตลอด 2 พรรษา จึงได้เข้าพิธีอุปสมบท ในปีพ.ศ.2474 ที่วัดเกลาสะ มีพระเกตุมาลา เป็นพระอุปัชฌาย์, พระนันทสาโร เป็นพระ กรรมวาจาจารย์ และพระวิสารโท วัดเจ้าคะเล เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้นามฉายาว่า อุตตมรัมโภ แปลว่า ผู้มีความพากเพียรอันสูงสุด
กราบลาอุปัชฌาย์ไปศึกษาบาลีและพระปริยัติธรรมที่วัดปราสาททอ จ.มะละแหม่ง จนสอบได้นักธรรมชั้นเอก
จากนั้นไปจำพรรษาที่วัดสุการึ จ.สะเทิม ซึ่งเป็นสำนักเรียนภาษาบาลีและพระปริยัติธรรม และสามารถสอบได้เปรียญ 8 ประโยค
ต่อมาย้ายไปจำพรรษาที่วัดป่าเลไลยก์ จ.มัณฑะเลย์ เพื่อศึกษาวิปัสสนากัมมัฏฐานกับพระอาจารย์อัคควังโส ซึ่งเป็นอาจารย์ที่เชี่ยวชาญในด้านวิปัสสนากัมมัฏฐาน เป็นเวลา 1 พรรษา
พ.ศ.2486 ออกธุดงค์เพื่อหาประสบการณ์เข้ามาทางประเทศไทย ครั้งแรกเข้ามาทางจังหวัดเชียงใหม่ ระหว่างนั้นได้พบกับพระธุดงค์หลายรูป อาทิ หลวงปู่แหวน สุจิณโณ, หลวงปู่ฝั้น อาจาโร วัดป่าอุดมสมพร จ.สกลนคร เป็นต้น
เวลาต่อมา ทราบข่าวว่าพระเกตุมาลา พระอุปัชฌาย์กำลังอาพาธ จึงรีบเดินทางกลับพม่า ครั้นพระเกตุมาลามรณภาพ ท่านได้เดินทางเข้ามาประเทศไทยอีกครั้งหนึ่ง
ครั้งนี้เดินทางเข้ามาทาง ต.ปิล๊อก อ.ทองผาภูมิ จ.กาญจนบุรี จำพรรษาอยู่ที่วัดปรังกาสี 2 พรรษา ก่อนย้ายไปจำพรรษาที่วัดเกาะ อ.โพธาราม จ.ราชบุรี ซึ่งชาวบ้านที่อาศัยอยู่รอบบริเวณวัดเป็นชาวรามัญ ฝึกพูดภาษาไทยและศึกษาหนังสือไทยจนสามารถอ่านเขียนได้
พ.ศ.2494 มีคนแจ้งข่าวว่า ที่ อ.สังขละบุรีมีชาวมอญอพยพเข้ามาไทยจำนวนมาก และต้องการนิมนต์ให้ไปเยี่ยม จึงเดินทางไปยัง อ.ทองผาภูมิ และไปยัง อ.สังขละบุรี และพบกับคนมอญทั้งหมดที่มาจากโมกกะเนียง เจ้าคะเล และมะละแหม่งบ้านเกิด
จึงพาชาวมอญเหล่านี้ไปอาศัยอยู่ที่บ้านวังกะล่าง นับเป็นจุดกำเนิดแรกเริ่มของชุมชนชาวมอญในสังขละบุรี
ต่อมา พ.ศ.2499 หลวงพ่ออุตตมะ ร่วมกับชาวบ้านที่เป็นชาวไทยเชื้อสายกะเหรี่ยงและชาวไทยเชื้อสายชาวมอญ พร้อมใจกันสร้างศาลาวัดขึ้น และสร้างเสร็จในเดือน 6 ของปี
แต่เนื่องจากยังมิได้มีการขออนุญาตจากกรมการศาสนา วัดที่สร้างเสร็จ จึงมีฐานะเป็นสำนักสงฆ์ แต่ชาวบ้านโดยทั่วไปเรียกว่า วัดหลวงพ่ออุตตมะ
พ.ศ.2505 ได้รับอนุญาตจากกรมการศาสนาเป็นที่เรียบร้อย จึงตั้งชื่อสำนักสงฆ์ ตามชื่ออำเภอเก่า (อำเภอวังกะ) ว่า วัดวังก์ วิเวการาม
ลำดับสมณศักดิ์และตำแหน่งด้านการปกครองคณะสงฆ์หลวงพ่ออุตตมะ มีดังนี้ พ.ศ.2504 เป็นเจ้าอาวาสวัดวังก์วิเวการาม
พ.ศ.2505 เป็นเจ้าอาวาสวัดศรีสุวรรณาราม
พ.ศ.2511 เป็นพระอุปัชฌาย์ พ.ศ.2524 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่พระอุดมสังวรเถร
พ.ศ.2534 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ เป็นพระราชอุดมมงคล
พ.ศ.2545 หลวงพ่อเริ่มมีอาการอาพาธ ไปจำพรรษาที่บริเวณสำนักสงฆ์ซึ่งลูกศิษย์จัดสร้างให้ตั้งอยู่บริเวณพุทธมณฑล และได้เข้ารับการรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราชเป็นประจำ
เช้าวันที่ 18 ต.ค.2549 ละสังขารด้วยอาการติดเชื้อในกระแสเลือด ที่โรงพยาบาลศิริราช
สิริอายุ 97 ปี พรรษา 73
