เสื้อผ้า หน้าผม ไทยล้านนา กาสะลอง ของ ส.ส.หญิง
คอลัมน์ – วิเคราะห์การเมือง
เสื้อผ้า หน้าผม ไทยล้านนา กาสะลอง ของ ส.ส.หญิง – เหมือนกับการนัดแต่งชุดไทยล้านนา “กลิ่นกาสะลอง” ของ ส.ส.พรรคอนาคตใหม่และพรรคเพื่อไทยจำนวนหนึ่งจะเป็นเรื่องไร้สาระประเภทเสื้อผ้า เผ้าผม
ไม่ใช่หรอก
เหมือนกับที่ชาวชาติพันธุ์ที่เป็น ส.ส.ของพรรคอนาคตใหม่แต่งชุดประจำชาติพันธุ์ของตนเข้าร่วมประชุมและได้รับความสนใจเป็นอย่างสูง
เหมือนกับการเลือกเครื่องแต่งกายของ LGBT
ยิ่งหากการอนุโลมให้นุ่งกางเกงขาสั้นเพราะสะดวกสำหรับคนพิการซึ่งใช้ขาเทียม ยิ่งบ่งบอกถึงเหตุผลและความจำเป็นของแต่ละบุคคล
เรื่องของเครื่องแบบ เรื่องของเสื้อผ้าอาภรณ์ มิได้ไร้สาระ ไม่ได้เลื่อนลอยว่างโหวงและมิได้สะท้อนนัยยะอะไรเลยในทางการเมือง
เช่นนั้นจะประเมิน มหาตมะ คานธี อย่างไร
เช่นนั้นจะประเมินชุดของ เหมา เจ๋อตง เมื่อนั่งทำงานอยู่ภายในถ้ำอันลึกลับซับซ้อน ณ ฐานที่มั่นเยนอานห้วงก่อนปลดปล่อยเมื่อเดือนตุลาคม 2492 อย่างไร
เช่นนั้นจะประเมินการสวมเชิ้ตเข้าสภาของ ส.ส. สิงคโปร์อย่างไร
ความเป็นจริงที่มิอาจปฏิเสธได้ก็คือ การนำเสนอชุดไทยล้านนาเข้ามาก็ท้าทายต่อการอยู่ภายใต้สูทที่เรียกว่า “สากลนิยม” ได้อย่างแหลมคมยิ่ง
ประเด็นก็คือ คำว่า “สากลนิยม” แม้จะเป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นอารยะ (ตามการตีความ) แต่ก็มิได้สะท้อนเอกลักษณ์ไทยแต่ประการใด
เพราะชุดสากลเป็นผลผลิตของ “ตะวันตก”
มันมาพร้อมกับฝรั่ง มาพร้อมกับการล่าเมืองขึ้น มาพร้อมกับการวางตนอยู่เหนือกว่าคนพื้นเมืองที่ด้อยอารยธรรม ล้าหลังในทางวัฒนธรรม
นี่เป็นเรื่อง “การเมือง” อย่างเด่นชัด
เป้าหมายสำคัญของการแต่งชุดไทยล้านนาของ ส.ส. จากพรรคอนาคตใหม่ประสานเข้ากับพรรคเพื่อไทย คือการตั้งคำถามจาก “วัฒนธรรม” ไปยัง “การเมือง”
มีความพยายามจะแสดงออกของ ส.ส.หญิงจากพรรคอนาคตใหม่และพรรคเพื่อไทยว่าเป็นเรื่องไร้สาระ เป็นเรื่องของเด็กๆ ประเภทอยากดัง
พี่ศรีนวล บุญลือ แห่งเชียงใหม่เด็กหรือ
ยิ่งพี่ช่อ พรรณิการ์ วานิช ยิ่งเรียนรู้มาทางรัฐศาสตร์และเข้าใจในโครงสร้างทางความคิดสังคมวิทยาเป็นอย่างดี
นี่เป็นเรื่องของ “เสรีภาพ” นี่เป็นเรื่องของ “อัตลักษณ์”
อ่าน –