“วงค์ ตาวัน”
มีการรำลึกเหตุการณ์นองเลือดในระยะนี้ ทั้งพฤษภาทมิฬปี 2535 ที่มีผู้สูญเสียครึ่งร้อย ไปจนถึงพฤษภาคม 2553 ที่ตายมากสุด 99 ศพ แต่เมื่อย้อนมองเหตุการณ์ที่รัฐบาลปราบปรามประชาชนที่ชุมนุมประท้วงจนล้มตายมากมาย
จะพบว่า หลังเหตุการณ์ 17 พฤษภาคม 2535 ซึ่งลงเอยรัฐบาลทหารต้องยอมลาออก เพื่อยุติวิกฤต
จากนั้นรัฐบาลอานันท์ ปันยารชุน เข้ามาทำหน้าที่เพื่อคลี่คลายสถานการณ์ มีการตั้งกรรมการสอบสวนเหตุการณ์สลายม็อบที่มีประชาชนสูญเสียจำนวนมาก
นำมาสู่การลงโทษ โยกย้ายนายทหารครั้งใหญ่
รวมไปถึงหามาตรการป้องกันไม่ให้ประชาชนต้องล้มตายกันอีก
จนนำมาสู่มติของรัฐบาลอานันท์ที่กำหนดว่า ห้ามใช้ทหารเข้ามาสลายการชุมนุมทางการเมืองนับจากนี้เป็นต้นไป!
เพราะทหารได้รับการฝึกฝนมาเพื่อสู้รบในสงคราม อาวุธของทหารก็ใช้ในการสู้รบกับข้าศึกศัตรู
จึงให้ยกเลิกกฎหมายซึ่งเปิดให้อำนาจกองกำลังทหารเข้ามาใช้แก้ปัญหาสถานการณ์ประท้วงในเมือง
ขณะที่ประเทศที่เจริญแล้วทั่วโลก จัดการแก้ไขการชุมนุมประท้วงของประชาชน
ด้วยการใช้ตำรวจหน่วยปราบจลาจลที่ได้รับการฝึกฝนมาเฉพาะ
มีอุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือที่เหมาะสม ป้องกันตัว เจ้าหน้าที่ไม่ให้เจ็บปวดจนเกิดอารมณ์ รวมทั้งอาวุธที่ใช้ ไม่ทำให้ผู้ชุมนุมต้องล้มตาย
ด้วยมติครม.อานันท์ดังกล่าว กรมตำรวจจึงได้จัดตั้งหน่วยปราบจลาจลที่มีมาตรฐานสากลขึ้นมาอย่างจริงจังครั้งแรก
จัดซื้อชุดตำรวจปราบจลาจลที่ได้มาตรฐาน ป้องกันการถูกขว้างของขว้างปาใส่ มีโล่ไว้สกัดกั้น
อาวุธที่ต้องนำออกมาใช้เมื่อปะทะก็คือกระบอง ซึ่งไม่ทำให้ถึงตาย ไปจนถึงแก๊สน้ำตา ปืนกระสุนยาง ปืนยิงแห
หลังจากนั้นเป็นต้นมา เมื่อเกิดการชุมนุมประท้วง ทุกรัฐบาลก็ใช้บริการตำรวจปราบจลาจลเท่านั้น ด้วยมีกำลังพร้อม อุปกรณ์และการฝึกฝนตามหลักสากล
จนกระทั่งในยุครัฐบาลอภิสิทธิ์-สุเทพ ในการสลายม็อบเสื้อแดงเมื่อปี 2553 เป็นยุคแรกที่ย้อนยุคหันกลับมาใช้ ทหารอีก
ด้วยเหตุผลที่ว่า มีการใช้อาวุธจากกลุ่มชายชุดดำทำร้ายเจ้าหน้าที่ และเชื่อว่ามีผู้ก่อการร้ายปะปนอยู่กับฝ่ายผู้ชุมนุม
ศอฉ.จึงให้ใช้หน่วยรบเข้ามาควบคุมพื้นที่ ขอคืนพื้นที่ และมีคำสั่งชัดเจนให้ใช้กระสุนจริงได้เพื่อป้องกันตัวจาก ผู้ก่อการร้าย
คำถามก็คือ ผู้มีอำนาจ เรียนรู้และรับประกันได้หรือไม่ว่า ไม่เสี่ยงต่อประชาชนผู้บริสุทธิ์!?!
ไม่นึกถึงภาพ 14 ตุลาคม 16, พฤษภาคม 2535 เลยหรือ
ลงเอยปี 2553 ตายร่วมร้อย ไม่มีชายชุดดำแม้แต่ศพเดียว และไม่มีใครรับผิดชอบ!
