คอลัมน์ ชกไม่มีมุม
วงค์ ตาวัน
แม้บรรยากาศวันวาเลนไทน์ 14 กุมภาพันธ์ที่เพิ่ง ผ่านพ้นมา จะอบอวลไปด้วยความรักของหนุ่มสาว ดอกกุหลาบแดง โบชมพู แต่ก็รู้กันดีว่า ความหมายที่แท้จริงของวันแห่งความรักนั้น แผ่กว้างไปในหมู่เพื่อนมนุษย์ วงกว้าง ไม่ใช่เพียงแค่ระหว่างคน 2 คนเท่านั้น
วาเลนไทน์จึงมีหลากหลายมิติ
รัฐบาลและคสช. ก็ถือเป็นฤกษ์ในการเริ่มจัดประชุมเพื่อการปรองดอง ซึ่งลงเอยจะลุล่วงรักใคร่สมานฉันท์กันทั้งชาติ หรือกลายเป็นรักปลอมๆ รักขื่นรักขม ก็ยังไม่ทราบ
ที่แน่ๆ คือ ปฏิกิริยาจากคนอีกฝ่าย ที่แสดงออกในวัน 14 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมาก็คือ การตั้งคำถามว่า
“แล้วเราจะรักกันได้อย่างไร”
อันเป็นหัวข้อการเสวนา จัดโดยญาติผู้สูญเสียในเหตุการณ์ทางการเมืองเมษา-พฤษภา 2553
นางพะเยาว์ อัคฮาด แม่ของ น.ส.กมลเกด อัคฮาด 1 ใน 6 ศพวัดปทุมวนาราม เป็นผู้ถามคำถามนี้ดังๆ
โดยบอกว่า รู้สึกอึดอัดมากที่ผู้มีอำนาจเสนอเรื่องปรองดอง คำถามแรกคือประชาชนอยู่ตรงไหนในการปรองดอง ทำไมไม่มีการให้ความสำคัญกับประชาชนก่อน
แล้วประชาชนที่สูญเสียในเหตุการณ์ทางการเมืองกว่า 10 ปี ที่ผ่านมาจะทำอย่างไร
หลายท่านบอกไม่ต้องพูดแล้วกรณี 6 ศพวัดปทุมวนาราม ให้มองไปข้างหน้า แล้วทำไมจะพูดไม่ได้
ลูกตนเองถูกเจ้าหน้าที่ยิงเสียชีวิต จะให้ลืมๆ ไปแล้วให้ปรองดองกับใคร!?!
ทั้งที่ลูกไม่ใช่คนร้าย เป็นอาสาสมัครพยาบาลที่เข้าไป ช่วยเหลือประชาชน แต่ถูกยิงตาย
แม่ของน้องเกดชี้ว่า การที่หัวหน้าคสช.และคณะไม่เคย อยากฟังใครเลย มีท่าทีปฏิเสธตลอดเวลา แบบนี้ไม่มีทางปรองดองได้
อีกทั้งคณะกรรมการปรองดองที่ตั้งขึ้นมามีทหารเกินครึ่ง เป็นคู่ขัดแย้งกับประชาชนโดยตรง
ในยุครัฐบาลคสช. มีการล้มเวทีเสวนา มีการจับกุม ดำเนินคดี ถ้าบรรยากาศแบบนี้ยังมีอยู่ ไม่มีทาง ปรองดองได้
ประเด็นสำคัญของแม่ที่สูญเสียลูกไปในเหตุการณ์ ปราบปรามผู้ชุมนุมเมื่อปี 2553 ยืนยันว่า ถ้ายังมีปัญหาความยุติธรรม จะไปสู่ความสมานฉันท์ได้อย่างไร
“ก่อนหน้านี้มีการเสนอนโยบาย 66/23 มา ดิฉันบอกเลยว่า อย่าลืม 99/53 ด้วย เพราะต้องดำเนินคดีกับเจ้าหน้าที่รัฐและผู้สั่งการสลายการชุมนุมก่อน ประชาชนถึงจะยอมรับกระบวนการปรองดองได้”
66/2523 นั้น หมายถึงนโยบายที่ไม่เอาความผิดกับ ผู้ที่จับปืนต่อสู้กับรัฐบาล ในยุคสงครามคอมมิวนิสต์ เพื่อ เปิดทางให้กลับคืนเมืองมาสู้ด้วยสันติวิธี
ขณะที่ 99/53 ที่แม่น้องเกดจุดประเด็นขึ้นมา ย่อมหมายถึง 99 ศพ
คือคนตายในเหตุการณ์สลายการชุมนุมปี 2553 และมี 17 ศพที่ศาลชี้แล้วว่าตายด้วยปืนฝั่งเจ้าหน้าที่ ศอฉ.
ที่ยังรอความยุติธรรมอยู่ถึงวันนี้!
