เมื่อการเมืองล่าช้า เศรษฐกิจก็ซวนเซ – มีการนับวันเวลาหลังการเลือกตั้ง 24 มีนาคม จนถึงเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคมที่ผ่านมา เท่ากับว่าครบ 100 วันเข้าไปแล้ว แต่การจัดตั้งรัฐบาลยังไม่สำเร็จเสร็จสิ้นเสียที นับว่ายืดเยื้อยาวนานจริงๆ

ในโลกโซเชี่ยล มีการนำเอาคำว่า “ครบ 100 วัน” มาเสียดสีคณะรัฐบาลที่จัดตั้งยากเย็นชุดนี้ทำนองว่า ครบ 100 วันแล้วก็ต้องเผาสิ

แต่ก็นั่นแหละ ที่ต้อง “เผา” มากกว่า ย่อมหมายถึงสภาพเศรษฐกิจ และชีวิตปากท้องประชาชน

ยิ่งการเมืองลงตัวล่าช้า ย่อมกระทบการค้าการ ลงทุนแน่ๆ

แถมยังมีปัญหาสะสมมาตลอดช่วง 5 ปีที่แล้ว มาเจอการตั้งรัฐบาลที่ 3 เดือนกว่าแล้วยังไม่จบ

แบบนี้ที่น่าเป็นห่วงสุดก็คือ สภาพข้าวยากหมากแพง!

ล่าสุดผู้นำรัฐบาล ก็ได้แต่ยืนยันว่า การตั้งรัฐบาล ไม่ได้ล่าช้าอะไร รับรองว่ากลางเดือนกรกฎาคมนี้ ได้เห็นโฉมหน้าคณะรัฐมนตรีใหม่แน่ๆ

เท่ากับว่าจะต้องเกินจาก 100 วันไปอีก 1-2 สัปดาห์ทำนองนั้น

ได้แต่หวังว่า ถ้าเรียบร้อยลงตัว เริ่มบริหารราชการงานแผ่นดิน คงจะมีฝีมือเร่งพลิกฟื้นสภาพเศรษฐกิจให้ได้ โดยเร็วไว

สิ่งที่สะท้อนสภาพชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านในยุคนี้ เห็นได้จากการประชุมสภาผู้แทนฯ ในช่วงระยะนี้

เรื่องใหญ่ที่ส.ส.ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายค้านหรือฝ่ายรัฐบาล หยิบขึ้นมาเป็นกระทู้ หยิบขึ้นมาเป็นวาระในการอภิปราย

ก็คือ ปัญหาราคาพืชผลการเกษตร

ไม่มีใครเลยที่จะสามารถอภิปรายได้ว่า ตอนนี้เกษตรกร มีรายได้งอกเงย มีสีหน้าผ่องใส

มีแต่เสียงโอดครวญของชาวนาชาวสวนชาวไร่ที่ร้องผ่านผู้แทนฯ ของเขา!

ออกมาดูความเป็นจริงนอกสภาผู้แทนฯ

ข่าวคนร้ายออกจี้ชิงทรัพย์ร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมง แทบทุกค่ำคืน

เป็นภาพสะท้อนความจริงของปัญหาสังคมไทยในขณะนี้

อาจจะมีเหตุจูงใจคนร้ายหลายประเด็น เรื่องหนี้สินการพนัน เรื่องติดยา แต่เรื่องเงินทองปากท้องต้องเป็นเหตุด้วย

มินิมาร์ตที่เปิดตลอดเวลา จึงตกเป็นเป้าในยามวิกาล เพราะก่อเหตุง่าย และต้องมีเงินในลิ้นชักแน่ๆ

จริงอยู่เหตุอาชญากรรม ต้องมีในทุกสังคม ป้องกันหรือหยุดยั้งได้ยาก

แต่ถ้าการเมืองดี การค้าขายไปได้ ผู้คนมีเงินทอง ใช้จ่ายไม่ฝืดเคือง

อาชญากรรมก็ลดน้อยลงไปเป็นเงาตามตัว!

คอลัมน์ ชกไม่มีมุม โดย วงค์ ตาวัน