ถึงเวลาตัดสินใจ
พรก.ฉุกเฉิน-เคอร์ฟิว
คอลัมน์ ชกไม่มีมุม
ถึงเวลาตัดสินใจ พรก.ฉุกเฉิน-เคอร์ฟิว – ความรู้สึกหวาดผวาในโรคระบาดโควิดของสังคมไทย ถึงเวลานี้เริ่มลดน้อยลงไปมาก ไม่ใช่เพราะความประมาท แต่เพราะทุกคนรู้วิธีปฏิบัติตัว เพื่อให้ปลอดภัยและไม่เป็นตัวแพร่เชื้อโรคกันแล้วเป็นส่วนใหญ่ ด้วยลงมือปฏิบัติกันมาตลอด 2-3 เดือนที่ผ่านมา
ที่สำคัญความหวาดผวาที่มาแรงแซงโควิด ก็คือ ห่วงใยอนาคตเศรษฐกิจชีวิตความเป็นอยู่ การหารายได้เลี้ยงปากเลี้ยงท้องของทุกๆ คน
มองเส้นทางเศรษฐกิจไทยในข้างหน้า ดูแล้ว น่ากลัวกว่าโควิดหลายเท่า!
ถึงเวลานี้ต้องเริ่มและต้องเร่งฟื้นฟูแล้ว
จึงเริ่มมีเสียงเรียกร้องให้รัฐบาลต้องคลายล็อก เปิดให้ธุรกิจการค้าต่างๆ กลับมาดำเนินการได้มากขึ้นกว่านี้
Advertisement
ล็อตแรกเมื่อตอนต้นเดือนนั้นเพียงแค่น้อยนิด
ขณะเดียวกัน เสียงเรียกร้องจากหลายๆ ฝ่าย ยังเริ่มพูดถึงพ.ร.ก.สถานการณ์ฉุกเฉิน และเคอร์ฟิว
เป็นอำนาจพิเศษที่ไม่ควรประกาศใช้ยาวนานเกินไป ด้วยเป็นส่วนหนึ่งที่ส่งผลกระทบต่อชีวิตและธุรกิจการค้า
ด้วยเสียงเรียกร้องที่เริ่มดังมากขึ้นๆ จึงมีข่าวนายกรัฐมนตรีมอบหมายให้กอ.รมน.ไปทำโพลสำรวจความคิดเห็นประชาชนต่อพ.ร.ก.ฉุกเฉินแล้ว
แต่พอเอ่ยคำว่ากอ.รมน. หรือกองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายใน ก็ชักไม่แน่ใจว่า จะมีธงเอาไว้หรือไม่!?
เพราะเป็นหน่วยงานที่เน้นด้านความมั่นคงทางการเมืองการทหาร
จนมีเสียงท้วงติงว่า ควรให้กอ.รมน.ทำโพลจริงหรือ อันที่จริงรัฐบาลก็น่าจะประเมินได้ไม่ยากและตัดสินใจได้ไม่ยาก!
ถ้าจะถามว่าพ.ร.ก.ฉุกเฉิน กระทบเศรษฐกิจธุรกิจอย่างไร
เอาเรื่องง่ายๆ เรื่องเดียวก็คือ เพราะมีอำนาจจะสั่งเลิกสั่งหยุดอะไรก็ได้ง่ายๆ ทำให้ระบบการค้าขาย ขาดความมั่นใจ
เหมือนยอมผ่อนปรนให้ขายเหล้าเบียร์เอาไปดื่มที่บ้านได้ แต่การแถลงของศบค.ก็พูดทุกวัน มีการมั่วสุมดื่มสุรามากขึ้น
แค่นี้ยี่ปั๊ว ซาปั๊ว ก็รีบแห่กว้านเหล้าเบียร์มากักตุนเอาไว้ล่วงหน้า ตลาดมืดก็เตรียมเฮฮากันแล้ว!
เพราะไม่มีใครรู้ว่าปุ๊บปั๊บจะสั่งห้ามขายอีกในวันนี้พรุ่งนี้หรือไม่
ในภาพรวมเศรษฐกิจการค้า จึงเห็นควรว่าน่าจะเลิกพ.ร.ก.ฉุกเฉินได้แล้ว เพราะถึงช่วงจังหวะเหมาะสมแล้ว
หรืออย่างน้อยควรขยับเคอร์ฟิว ที่กำหนด 4 ทุ่ม ในทางปฏิบัติคือ 2-3 ทุ่ม ก็ต้องรีบปิดร้านรวงเผ่นกลับบ้านกันแล้ว
ต้องรีบพิจารณาปรับเวลาเคอร์ฟิวไปเที่ยงคืน หรือยกเลิกเคอร์ฟิวไปเลยก็ได้
อย่าลืมว่า อะไรก็ตามที่ตึงเกินไป กดมากเกินไป จะกลายเป็นความอึดอัดและการต่อต้านได้ง่ายๆ!
โดย วงค์ ตาวัน
