กว่าจะเลิกเคอร์ฟิว ความสุดโต่งของรัฐ : คอลัมน์ ชกไม่มีมุม โดย…วงค์ ตาวัน
กว่าจะเลิกเคอร์ฟิว – สมควรแล้วที่จะต้องยกเลิกมาตรการเคอร์ฟิว เลิกคำสั่งห้ามออกจากบ้านในยามวิกาล เพราะมีแต่สร้างความยุ่งยากให้กับชีวิตและกระทบการทำมาหากินของประชาชน โดยทีแรกออกข่าวว่า อาจจะแค่ทดลองเลิก 15 วัน ผลก็คือ ผู้คนส่ายหน้ากันไปทั้งเมือง จะหวงอำนาจอะไรกันขนาดนั้น
ยังดีที่สุดท้ายยอมตัดสินใจว่า จะเลิกไปเลย ไม่แค่ทดลองอีกแล้ว
อย่างที่บอกนั่นแหละ มาตรการเข้มข้นรับสถานการณ์โควิดในช่วงที่ระบาดหนักนั้น ประชาชนก็ให้ความร่วมมือกันอย่างดี
เก็บตัวอยู่กับบ้าน เวิร์กฟรอมโฮม
แต่ผ่านไปสักระยะ เมื่อวิกฤตเริ่มคลายลง แต่รัฐบาลก็ยังคงมาตรการเข้มอยู่ ความไม่พึงพอใจของคนในสังคมก็เริ่มปรากฏ
เพราะกระทบเสรีภาพและการทำมาค้าขาย หารายได้เลี้ยงปากท้อง!
ขณะที่รัฐบาลและศบค.ก็พูดอยู่ทุกวัน การ์ดอย่าตกๆ
ประชาชนก็ยกการ์ดไป โชว์ซี่โครงที่ไร้เนื้อหนังห่อหุ้มให้เห็นกันไปด้วย
ที่สำคัญ รัฐบาลและศบค. คงมองแต่ว่า ด้วยเพราะคำสั่งของรัฐบาล ด้วยเพราะอำนาจพิเศษตามพ.ร.ก.ฉุกเฉิน
ต้องใช้อำนาจเท่านั้น จึงสามารถควบคุมประชาชนได้ ทำให้ควบคุมโรคระบาดได้ อะไรทำนองนั้น
คงไม่มองเลยว่า ที่สำเร็จด้วยดีนั้น เป็นเพราะประชาชนเข้าใจดีและร่วมมือกันดี
มองอย่างดูหมิ่นดูแคลนชาวบ้านมาตลอดเลยกระมัง!
อย่างทุกวันนี้ เมื่อเริ่มคลายล็อกในระดับต่างๆ เราก็จะพบเห็นภาพชินตา ประชาชนสวมหน้ากากกันทุกคน พกเจล พกสเปรย์แอลกอฮอล์กันทุกคน หรือไปสถานที่ไหน มีเจลมีแอลกอฮอล์ให้ ก็ใช้ล้างมือล้างไม้กันอย่างขมีขมัน
ปฏิบัติกันเป็นปกติไปแล้ว ไม่ต้องมีใครมาสั่งสอนมาบังคับแล้ว
ในท่ามกลางวิกฤตโควิดที่เกิดขึ้น ประชาชนก็ได้รับรู้ข้อมูลข่าวสารมากมายหลายด้าน ตระหนักดีถึงความอันตรายของไวรัสร้าย รู้ด้วยว่าจะต้องดูแลตัวเองเช่นไร เพื่อไม่ให้ติดเชื้อและไม่เป็นผู้แพร่เชื้อ
รัฐบาลและศบค. ควรมองอีกด้าน อย่าเอาแต่มองประชาชนคนไทยเป็นเหมือนเด็กเล็ก ที่ต้องควบคุมสั่งสอนตลอดเวลา!
ที่สำคัญ อย่าทำให้มาตรการต่างๆ เป็นอุปสรรคต่อชีวิตความเป็นอยู่และธุรกิจการทำมาหากิน ไม่ตายเพราะโควิด แต่ลงเอยจะอดตาย
กว่าจะยอมเลิกเคอร์ฟิว ก็ต้องเรียกร้องกันครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่อำนาจพิเศษ ตามพ.ร.ก.สถานการณ์ฉุกเฉิน ก็ยังกอดเอาไว้ ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมวาง
ตราบใดที่แนวทางนโยบายยังกำหนดด้วยฝ่ายสาธารณสุข สภาความมั่นคงแห่งชาติ และนายกฯที่เป็นพลเอก
ย่อมโน้มเอียงสุดโต่ง มองประชาชนไม่ออก มองอย่างไม่เข้าใจ เช่นนี้แหละ!
