คอลัมน์ ชกไม่มีมุม : ฝ่ายค้าน-ม็อบ ในวิกฤตโควิด

คอลัมน์ ชกไม่มีมุม

ฝ่ายค้าน-ม็อบ ในวิกฤตโควิด – พรรคฝ่ายค้านกำลังลับมีดลับดาบ เตรียมการเปิดอภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐบาล ซึ่งน่าจะได้ฤกษ์เปิดศึกในเดือนหน้า

ฝ่ายสนับสนุนรัฐบาลออกมาดักคอทันทีว่า ปัญหาบ้านเมืองวันนี้คือเรื่องโควิด ความสนใจของประชาชนจึงอยู่ที่เรื่องปากท้อง รอแต่ว่าเมื่อไหร่การระบาดจะจบ แล้วจะทำมาหากินต่อไปอย่างไร

บอกด้วย ประชาชนไม่สนใจการอภิปรายของฝ่ายค้านแน่ๆ และคงไม่เอาด้วยกับม็อบคณะราษฎร

แถมอาจจะต่อต้านด้วยซ้ำ ทำนองว่าจะอดตายกันอยู่แล้ว จะมาเคลื่อนไหวอะไรกัน!?

คำกล่าวของกองเชียร์รัฐบาลดังกล่าว เหมือนการปูทางให้ฝ่ายค้านได้ดีที่สุด ปูทางให้ม็อบนักเรียนนักศึกษาอย่างแนบเนียนมาก

ก็ปัญหาโควิด กับประสิทธิภาพรัฐบาล ทั้งความสามารถในการบริหารงานจนประชาชนจะอดตายกันอยู่แล้วนั่นแหละ ไหนจะเรื่องความซับซ้อนของวัคซีนอีก

นี่แหละคือปูทางให้ชาวบ้านที่กำลังทนไม่ไหวในเรื่องโควิด เตรียมรอฟังฝ่ายค้าน เตรียมร่วมเคลื่อนไหวกับม็อบคณะราษฎร!

ก่อนหน้านี้ม็อบนักเรียนนักศึกษา สร้างประเด็นที่แผ่กว้างไปทั่วสังคมชัดเจนว่า ต้องแก้การเมืองไทยในระดับโครงสร้าง

ต้องไม่มีอำนาจนอกระบบคอยแทรกแซง คอยจ้องรัฐประหาร ต้องไม่มีรัฐธรรมนูญสร้างการผูกขาดอำนาจที่กลุ่มเดียว

การเมืองต้องดี แล้วมีรัฐบาลที่เป็นตัวแทนประชาชน จริงๆ ไม่ใช่ตัวแทนขุนศึกขุนนางอย่างปัจจุบัน มีนักบริหารวิสัยทัศน์กว้างไกลทันโลก

แล้วเศรษฐกิจจะดี ชีวิตประชาชนจะดีขึ้น ด้วยระบบสวัสดิการ หากงบประมาณไม่ใช่เน้นซื้ออาวุธ

ประเด็นนี้แหละที่ประชาชนเริ่มเห็นว่า ความยากลำบากในปากท้องต้องแก้ที่การเมือง ต้องมีรัฐบาลแบบไหน!!

เช่นกัน ประชาชนที่ทนไม่ไหวกับระบบเยียวยาที่ต้องลุ้นต้องระทึกเหมือนชิงโชคและไม่ถ้วนหน้า

ล้วนแต่รอการทำหน้าที่ของฝ่ายค้านในการตรวจสอบรัฐบาล กดดันรัฐบาล จี้ไชรัฐบาล

แล้วถ้าเป็นไปได้ ชาวบ้านคงอยากให้เกิดการเปลี่ยนแปลงรัฐบาล โดยต้องการรัฐบาลที่เป็นตัวแทนประชาชน ไม่ใช่ตัวแทนอำนาจนอกระบบ

รัฐบาลที่มาจากประชาชนจริงๆ ป่านนี้ต้องหั่นงบประมาณซื้ออาวุธ ซื้อเรือดำน้ำแล้ว!!

การเยียวยาจะทำได้ครบถ้วนถ้วนหน้า ไม่ต้องสร้างเงื่อนไขเพื่อให้เหมือนแจก แต่จริงๆ แจกไม่ครบทุกระดับ

งบประมาณต้องเอามากระตุ้นเศรษฐกิจ ฟื้นเศรษฐกิจเพื่อให้ประชาชนมีรายได้ แก้ปัญหาปากท้องด้วยการสร้างธุรกิจยุคใหม่

ความยากลำบากของปากท้องและฝีมือรัฐบาลในวิกฤตโควิดนี่เอง

มุมมองของชาวบ้านต่อการอภิปรายไม่ไว้วางใจและการเคลื่อนไหวของนักเรียนนักศึกษา

จึงไม่ใช่การปฏิเสธอย่างแน่นอน!

วงค์ ตาวัน