มนต์เสน่ห์ของการเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม.ที่เพิ่งผ่านพ้นไปอย่างคึกคัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อประชาชนสามารถมีส่วนตัดสินใจเลือกคนที่เหมาะสมตรงใจ แถมเป็นเสียงของคนส่วนใหญ่เลือกกันแบบแลนด์สไลด์ จนได้คนที่มั่นใจว่าดี มีความสามารถ มากวิสัยทัศน์ และแข็งแกร่งติดดิน เข้ามาทำงาน
ทำให้คนในจังหวัดอื่นๆ เริ่มมีคำถามว่า ทำไมจึงไม่มีโอกาสได้เลือกตั้งผู้ว่าฯ ของตัวเองบ้าง!?
เห็นได้ชัดจากเสียงวิจารณ์ต่อผลการเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม. ที่กระหึ่มไปทั้งโลกออกไลน์ โลกโซเชี่ยล
นอกจากยินดีกับคนกทม. ที่ได้ ชัชชาติ สิทธิพันธุ์เข้ามาเป็นผู้ว่าฯ โดยเชื่อกันว่าน่าจะดีที่สุดเหมาะสมที่สุดแล้ว
ยังรู้สึกดีใจที่คนกทม. มีสิทธิในการเลือกผู้ว่าฯ ด้วยตัวเองได้
ก่อนจะเกิดข้อเรียกร้องว่า ในหลายๆ จังหวัดก็ควรได้รับสิทธิเลือกผู้ว่าฯ เองเช่นนี้ หรือควรจะได้เลือกกันทั่วประเทศทุกจังหวัดด้วยซ้ำ!
กล่าวได้ว่า ผลสะเทือนจากการเลือกผู้ว่าฯ กทม. ที่คึกคักและเป็นประชาธิปไตยเต็มเปี่ยม
ทำให้คนอยากได้สิทธิประชาธิปไตยในการเลือกผู้บริหารจังหวัดของตัวเอง เริ่มเรียกร้องกันอื้ออึง
ทำไมจึงมีเลือกตั้งผู้ว่าฯ เพียงแค่กทม. และนายกเมืองพัทยาเท่านั้น!?!
เริ่มเกิดคำถามลุกลามว่า เมื่อไหร่สิทธิเลือกผู้ว่าฯ ของทุกๆ จังหวัดบ้าง
แล้วอันที่จริงเสียงเรียกร้องเลือกผู้ว่าฯ ในทุกจังหวัด เป็นที่กล่าวขวัญกันมานานแล้ว แต่ไม่เป็นจริงเสียที!
ยิ่งกรณีเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม. ซึ่งจัดในวันที่ 22 พฤษภาคม ตรงกับวันรัฐประหารล้มสิทธิประชาธิปไตยเมื่อ 8 ปีก่อน
นอกจากจะทำให้นึกถึงคสช.แล้ว ยังต้องนึกถึงกปปส.ที่ขับไล่รัฐบาลยิ่งลักษณ์ แล้วไม่ยอมให้มีเลือกตั้งอีกด้วย
ที่สำคัญข้ออ้างในการเรียกประชาชนมาร่วมชุมนุมของแกนนำกปปส. มีหัวข้อหนึ่งซึ่งฮิตเหลือเกินคือ ฟังแล้วเพลินกันทั้งม็อบ
ต้องปฏิรูปการเมือง ให้มีการเลือกตั้งผู้ว่าฯทั่วประเทศ!
พอล้มรัฐบาลยิ่งลักษณ์สำเร็จ ได้รัฐบาลประยุทธ์เข้ามาสิ่งที่ป่าวร้องในม็อบว่าจะต้องเลือกตั้งผู้ว่าฯ ทุกจังหวัดก็เงียบหายไป
เข้าใจได้ไม่ยาก เพราะเป้าหมายของกปปส.คือ นำสังคมไทยไปสู่สังคมอนุรักษนิยมการเมือง
จึงเกิดรัฐประหาร ได้รัฐบาลทหาร และได้รัฐธรรมนูญที่ไม่เป็นประชาธิปไตย
การเลือกตั้งผู้ว่าฯ ทั่วประเทศ เป็นเรื่องแสลงใจของฝ่ายอนุรักษนิยมการเมือง ฝ่ายขุนศึกขุนนาง อย่างที่สุด
แต่ตอนเชิญชวนประชาชนมาร่วมม็อบก็พูดให้หรูหราต้องเลือกตั้งผู้ว่าฯ
พอบรรลุเป้าหมาย เสร็จสมอารมณ์หมาย ก็เลิกพูดเรื่องนี้ไปตลอดกาล!
วงค์ ตาวัน
