ผ่านมาเกือบเดือน กระแสโจมตี ชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ผู้ว่าฯ กทม. ที่ยังคงเดินเครื่องไม่หยุดหย่อน ซึ่งส่วนหนึ่งมาจากผู้ที่อกหักจากผลการเลือกตั้ง เพราะตัวแทนของรัฐบาลประยุทธ์ ตัวแทนของม็อบนกหวีด ตัวแทนของม็อบเสื้อเหลือง ต่างพ่ายแพ้แบบห่างกันลิบลับ
หนักกว่านั้น เครือข่ายฝ่ายอกหักจากผลเลือกตั้ง ยังหวั่นเกรงไปไกล
เกรงว่าหากการบริหารกทม.ในยุคชัชชาติ ประสบความสำเร็จ จะส่งผลทางการเมืองหนักกว่านี้ กระทบไปถึงรัฐบาลประยุทธ์ สะเทือนไปถึงการเลือกตั้งใหญ่ที่กำลังจะมาถึง
แลนด์สไลด์ในกรุงเทพฯ อาจจะลุกลามเป็นแลนด์สไลด์ทั่วประเทศ ของพรรคฝ่ายประชาธิปไตย ในการเลือกตั้งส.ส.ทั่วประเทศในเร็วๆ นี้
เพราะการทำงานของผู้ว่าฯ ชัชชาติ ที่แทบจะไม่หยุดนิ่ง รวมทั้งยังมีลีลาแบบติดดิน สุภาพอ่อนน้อม เดินเข้าหาชาวบ้าน
เป็นข้อเปรียบเทียบกับผู้นำการเมืองประเภททำงานแบบมีวันหยุดประจำสัปดาห์ สไตล์มากอำนาจ เกรี้ยวกราด!
ขนาดการลาราชการ ไปร่วมงานรับปริญญาของลูก ที่สหรัฐอเมริกา
อาศัยการสื่อสารในโลกดิจิตอล ทำให้ผู้ว่าฯ กทม.กับประชาชนคนไทย เชื่อมโยงกันได้ตลอดเวลา ในช่วงที่ไปร่วมยินดีกับความสำเร็จของลูกชายดังกล่าว
ได้เห็นสาระในชีวิตส่วนตัว สาระในชีวิตของพ่อกับลูก รวมทั้งยังติดตามงานในกทม.ได้บางส่วนด้วย
ขณะที่อีกฝ่าย พากันโหมกระหน่ำโจมตี ถึงการลางาน ทั้งที่เพิ่งเข้ารับหน้าที่ได้ไม่กี่วัน
แต่กลับไม่ได้สร้างความเสียหายอะไรให้เกิดขึ้นได้เลย!
ขณะเดียวกันมีการตั้งประเด็นว่า กระแสเห่อชัชชาตินั้น มากล้นเกินไป กลายเป็นไม่ยอมให้ใครมาแตะต้อง
ถือเป็นข้อสังเกตที่น่าคิดน่าสนใจ แฟนๆ ของชัชชาติต้องทบทวนระมัดระวัง
แต่กระแสเห่อชัชชาติ เป็นเรื่องเข้าใจได้ไม่ยาก ในเมื่อคนกทม.ถึงกว่า 1.3 ล้านเสียงที่ลงคะแนนให้ สูงสุดกว่าทุกผู้ว่าฯ ที่มาจากการเลือกตั้ง!
ปริมาณ 1.3 ล้านกว่าเสียงนั้น มากมายจริงๆ
แล้วเสียงที่ชื่นชมต่อเนื่องก็ยิ่งดังมากขึ้น ในเมื่อเลือกตั้งเสร็จ พอรู้ผลชนะ ก็รีบออกทำงานทันที
จะไม่ให้คนกว่าล้านที่ตัดสินใจเลือกเก็บความรู้สึกพึงพอใจได้หรือ เพราะทำให้เห็นทันทีว่าเลือกแล้วไม่ผิดหวัง
ในทางกลับกัน ฝ่ายที่โหมโจมตีกลับไม่รู้สึกเลยหรือว่า คนส่วนใหญ่ในกทม.เขาตัดสินใจเลือกชัชชาติขนาดนี้
ต้องเคารพและยอมรับ ทำใจให้สงบ เฝ้าติดตามและตรวจสอบกันต่อไป
แต่ก็อย่างว่า คนฝ่ายนี้อาจจะเคยชินกับผู้นำในดวงใจ ที่เข้าสู่อำนาจด้วยปืนด้วยรถถัง ประชาชนเป็นแค่คนช่วยปูทางรัฐประหาร
เลยไม่เข้าใจว่าประชามติของประชาชนส่วนใหญ่นั้นสำคัญและต้องเคารพอย่างไร!
วงค์ ตาวัน
