วิเคราะห์การเมือง
เบื้องหน้าการ “คิกออฟ” กระบวนการสุนทรียสนทนาเพื่อนำไปสู่ “ปรองดอง” ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ก่อให้เกิดปรากฏการณ์ 2 ปรากฏการณ์ออกมา
ปรากฏการณ์ 1 มอง “ปรองดอง” อย่างสวยสด งดงาม
ขณะเดียวกัน ปรากฏการณ์ 1 มอง “ปรองดอง” อย่างเห็นแต่ด้านอันเป็นอุปสรรค ขวากหนาม และยากเป็นอย่างยิ่งที่จะสำเร็จ
สายตาของ นายอลงกรณ์ พลบุตร เห็นแต่ด้านที่ 1
มั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่า การเริ่มต้นนับ 1 ในวันวาเลนไทน์ จะนำไปสู่ความสำเร็จในวันสงกรานต์ นับเป็นนิมิตหมายที่ดีของ “ปรองดอง”
กระนั้น สายตาของอีกหลายคนไม่ได้เห็นเหมือน นายอลงกรณ์ พลบุตร
ส่วนหลังนี้รับรู้ว่าข้อเสนอ “ปรองดอง” เป็นเรื่องดี เป็นข้อเสนอที่ทุกฝ่ายล้วนขานรับ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถปรองดองได้ตามความปรารถนาหรือไม่
ปรองดองเป็น “เรื่องดี” แต่ “ไม่ง่าย”
นายสุเทพ เทือกสุบรรณ เลขาธิการแห่งกปปส.เป็นคนแรกที่ตั้งข้อสังเกตเช่นนี้ คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ เป็นอีกผู้หนึ่งที่ตั้งข้อสังเกตเช่นนี้
มิใช่ว่า 2 คนนี้จะมองโลกในแง่ร้าย
ตรงกันข้าม ต้องยอมรับว่า นายสุเทพ เทือกสุบรรณ คร่ำหวอดอย่างยิ่งในแวดวงการเมือง ตรงกันข้าม คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ ผาดโผนอย่างยิ่งในแวดวงการเมือง
บทสรุปของทั้ง 2 จึงอาจมิได้มองโลกในแง่สวยแบบ นายอลงกรณ์ พลบุตร
ที่สำคัญเป็นอย่างมาก หากถือว่า นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ยืนอยู่ในด้านของพรรคประชาธิปัตย์ หากถือว่า คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ ยืนอยู่ในด้านของพรรคไทยรักไทย พรรคพลังประชาชนและพรรคเพื่อไทย ก็ถือได้ว่าเป็นบทสรุปตรงกันซึ่งมาจากด้านตรงกันข้ามของการเมือง
ตรงนี้แหละทำให้บทสรุปของทั้ง 2 คนนี้ทรงความหมาย
แท้จริงแล้ว ประสบการณ์ทางการเมืองของทั้ง นายสุเทพ เทือกสุบรรณ และ คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ ทำให้บทสรุปออกมาเช่นนี้
จะมองโลกสวยในแบบของ นายอลงกรณ์ พลบุตร ก็ย่อมได้
แต่ความเป็นจริงที่ทั้ง 2 ประสบมาตั้งแต่ยุค พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ยุค พล.อ.ชาติชาย ชุณหะวัณ และยุค พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ทำให้จำเป็นต้องมองอย่างรอบด้าน
คือ 1 มองในด้านอันเป็นความหวัง
ขณะเดียวกัน 1 มองอย่างคำนึงถึงสภาพความเป็นจริงแห่งความขัดแย้ง แตกแยกที่ดำรงอยู่ภายในสังคมไทยนับแต่ก่อนรัฐประหารเดือนกันยายน 2549 เป็นต้นมา
ความเป็นจริงในทางการเมืองต่างหากที่ทรงความหมาย
แม้ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ มิได้เป็นนักการเมืองอย่าง “อาชีพ” แต่ประสบการณ์การเมืองก็ไม่ธรรมดา
ประสบการณ์ที่ไม่ธรรมดานั้นเองที่จะเป็นเครื่องช่วยให้ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ อยู่กับความเป็นจริง และแก้ปัญหาบนพื้นฐานของความเป็นจริง
“ความเป็นจริง” นั่นแหละคือเครื่องมืออย่างสำคัญ
