แก้ปัญหาโควิด ฉุกเฉินที่ไม่ฉุกเฉิน

คอลัมน์ ทิ้งหมัดเข้ามุม

โดย…มันฯ มือเสือ

แก้ปัญหาโควิด ฉุกเฉินที่ไม่ฉุกเฉิน – การประกาศมาตรการแก้ปัญหาแบบกล้าๆ กลัวๆ ของรัฐบาลในขณะที่ไทยกลายเป็นเขตเสี่ยงติดเชื้อโควิด

เป็นการสร้างความตื่นตระหนกและเพิ่มความสับสนให้ประชาชนเสียเอง

นอกจากมาตรการ 21 มี.ค.ที่ผู้ว่าฯ กทม.ออกประกาศคำสั่งปิดห้างและสถานประกอบการ 28 ประเภท

ส่งผลให้ประชาชนแห่กันออกไปซื้อของในซูเปอร์มาร์เก็ตมากักตุน

กลุ่มลูกจ้างก็พากันกลับภูมิลำเนาต่างจังหวัด

กว่ารัฐบาลจะตระหนักถึงอันตราย ขอความร่วมมือให้เก็บกักตัวเองอยู่ในที่พักอาศัย อย่าเคลื่อนย้ายออกต่างจังหวัด ก็ต้องรอถึงวันรุ่งขึ้น ซึ่งก็สายเสียแล้ว ดูจากสถานีขนส่งต่างๆ คาดว่ามีร่วมแสนคนที่ไหลออกต่างจังหวัด

มาตรการ 21 มี.ค. สะท้อนความบกพร่องของผู้นำรัฐบาล ไม่เป็นหลักในการแก้ปัญหา

การปล่อยให้ผู้ว่าราชการจังหวัด ไปว่ากันเองจังหวัดใครจังหวัดมันทำให้มาตรการต่างๆ ที่ออกมาไม่รอบคอบรอบด้าน

กลายเป็นแก้ตรงนี้ไปปูดตรงนู้น แก้ตรงนู้น มาปูดตรงนี้ ต้องมีประกาศคำสั่งใหม่ออกมา เรื่อยไม่จบสิ้น

ผลคือประชาชนปฏิบัติไม่ถูก ไม่รู้จะเอายังไงดี เลยตัดสินใจไปตายดาบหน้า ดีกว่าอดตายในเมืองหลวง

ส่วนประชาชนที่กักตัวเองอยู่บ้าน ติดตามข่าวตัวเลขผู้ติดเชื้อที่เพิ่มขึ้นจากหลักสิบ ทะยานขึ้นเป็นเกือบพันคนในชั่วพริบตา

ต่างก็หวังว่ารัฐบาลจะมีมาตรการที่เด็ดขาดกว่าที่แล้วๆ มาสยบโควิดให้อยู่หมัด

กระทั่งอังคารที่ผ่านมา พล.อ.ประยุทธ์ แถลงว่าจะใช้พ.ร.ก.ฉุกเฉิน พร้อมยกระดับศูนย์โควิด ขึ้นเป็นศูนย์อำนวยการสถานการณ์ฉุกเฉิน หรือ ศอฉ.โควิด

แต่ประเด็นที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์มาก ก็คือ พล.อ.ประยุทธ์บอกว่าจะยังไม่ใช้พ.ร.ก.ฉุกเฉินในทันที

ต้องรออีก 2 วัน คือวันนี้ (26 มี.ค.) ถึงจะประกาศใช้เป็นทางการ

ถือเป็นการประกาศใช้พ.ร.ก.ฉุกเฉินที่แปลกประหลาด

เป็นพ.ร.ก.ฉุกเฉินที่ไม่ฉุกเฉิน?