คอลัมน์ ทิ้งหมัดเข้ามุม
โควิดกับการเมือง – เป็นการแสดงออกของการบริหารจัดการที่ล้มเหลวที่สุดของหน่วยงานภาครัฐ
สำหรับกรณีคอนเสิร์ตบิ๊กเมาน์เท่น เขาใหญ่ ที่ถูกผู้ว่าฯ โคราช ใช้อำนาจตามพ.ร.ก.ฉุกเฉิน และพ.ร.บ.ควบคุมโรค สั่งยุติการแสดงกลางคัน เมื่อวันที่ 13 ธ.ค.ที่ผ่านมา ทั้งที่เริ่มแสดงไปแล้ว 1 วัน
อ้างเหตุผลว่าเป็นห่วงเรื่องโควิดระบาด ทั้งที่ไม่มีข้อมูลใดๆ ว่ามี การติดเชื้อภายในงานคอนเสิร์ต รวมทั้งข่าวลือว่ามีผู้ป่วยโควิดจากจ.เชียงใหม่ เข้ามาที่งานคอนเสิร์ต ก็ไม่เป็นความจริง
เป็นเพียงการกังวลไปเอง เกรงกลัวไปเอง และสั่งการไปเอง
โดยไม่ได้คำนึงว่าจะกระทบกับภาคธุรกิจ และประชาชนที่เดินทางมาเที่ยวชมงานอย่างไรบ้าง
ทั้งที่ความเป็นจริง รัฐบาลเองพยายามสร้างความเชื่อมั่นให้กับประชาชนและภาคธุรกิจ หวังว่าช่วงปีใหม่ที่จะถึงนี้ จะเป็นช่วงรีสตาร์ตของธุรกิจต่างๆ โดยเฉพาะภาคการท่องเที่ยว
ถึงขั้นผ่อนปรนให้คนจังหวัดที่มีผู้ติดเชื้อ อย่างเชียงใหม่ หรือเชียงราย เดินทางไปทั่วประเทศโดยไม่ต้องกักตัว
แต่งานนี้เอกชนเขาจัดกันมาตามปกติ มีการขออนุญาตถูกต้อง กลับสั่งระงับกลางอากาศเสียเฉยๆ
หากเป็นเช่นนี้ ในช่วงเคานต์ดาวน์ที่จะมาถึง ใครจะกล้าจัดงาน ใครจะกล้าไปเที่ยวงาน เพราะดีไม่ดี ผู้ว่าฯ เกิดหวาดผวา สั่งยกเลิกแบบนี้อีก คนที่จะลืมตาอ้าปาก ก็อาจจะต้องเจ๊งซ้ำ เจ๊งซ้อน หมดเนื้อหมดตัวไปตามๆ กัน
ซึ่งหากฝ่ายรัฐ มีการบริหารจัดการที่ดี รู้จักทำงานเชิงรุก
ไม่ว่าจะเป็นการเข้าไปประสานกับเอกชนผู้จัด วางมาตรการคัดกรอง การจัดแผนงาน ประคับประคองงานให้ไปได้ร่วมกัน ให้มีบทสรุปที่ดี ปัญหาเหล่านี้จะไม่เกิด
แต่เมื่อคิดเอากันแบบง่ายๆ จุดจบก็ออกมาเป็นเช่นนี้ และจะส่งผลต่อความเชื่อมั่นในอนาคตอย่างปฏิเสธไม่ได้
นี่ยังไม่นับรวมความเชื่อของสังคมที่คิดว่าการยกเลิกคอนเสิร์ตครั้งนี้มาจากเรื่องการเมือง
เพราะคนจุดเดือดต่ำทนเห็นการแสดงออกไม่ได้ ยิ่งทำให้รัฐบาลเสียรังวัดมากยิ่งขึ้น
ทั้งหมดล้วนแสดงให้เห็นถึงจุดอ่อนรัฐบาลชุดนี้
ว่าย่ำแย่ไปถึงเนื้อในขนาดไหน
