ถือเป็นเรื่องใหญ่ที่ท้าทายกระบวนการยุติธรรมอย่างยิ่ง

สำหรับการอดอาหารของเพนกวิน-พริษฐ์ ชิวารักษ์ และรุ้ง-ปนัสยา สิทธิจิรวัฒนกุล 2 นักศึกษาธรรมศาสตร์

ที่มีจุดประสงค์เรียกร้องความยุติธรรมและสิทธิประกันตัวต่อสู้คดีตามสิทธิที่พึงมีของประชาชนโดยทั่วไป หลังจากไม่ได้รับการประกันตัวในข้อกล่าวหากระทำผิดตามมาตรา 112

และแม้จะถูกขอร้องจากแม่ๆ และจดหมายจากประชาชนจำนวนมหาศาลขอให้เพนกวินและรุ้งยุติการอดอาหาร เพื่อรักษาชีวิต

แต่ในที่สุดแม่ของเพนกวินก็ระบุว่า ลูกยืนยันจะต่อสู้ด้วยแนวทางการอดอาหารแม้จะต้องถึงแก่ชีวิต

ไม่เพียงแค่นั้นเพนกวินยังแถลงไม่ยอมรับกระบวนการยุติธรรม และขอถอนทนายความออกทั้งหมด เนื่องจากเมื่อไม่ได้รับประกันตัว ย่อมไม่สามารถต่อสู้คดีอย่างยุติธรรมได้

อย่างไรก็ตาม กระบวนการพิจารณาก็ดำเนินต่อไป ศาลนัดสืบพยานนัดแรกในวันที่ 25 มิ.ย. หรือในอีก 2 เดือนกว่า

ซึ่งไม่รู้ว่าถึงวันนั้นจะยังมีจำเลยให้ดำเนินคดีอยู่อีกหรือไม่!??

กลายเป็นคำถามครั้งสำคัญว่าบ้านเมืองเราเดินมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร

เหตุใดเยาวชนที่ควรจะอยู่ในช่วงค้นหาความหมายของชีวิต มีความสุขกับเพื่อนฝูงพวกพ้อง ก่อนจะออกมาสู่โลกก่อนการทำงาน แบกรับภาระความหวังในการพัฒนาประเทศ

กลับต้องเผชิญชะตากรรมเช่นนี้!??

เพียงเพราะคนเหล่านี้ตั้งคำถาม มีความเห็นที่แตกต่าง และพูดในสิ่งที่คิดออกมาในที่สาธารณะเท่านั้นหรือ

เหตุใดพื้นที่แห่งความเห็นต่างมันจึงคับแคบ จนแทบไร้ที่ยืนเช่นนี้

และเอาเข้าจริงแนวทางการจับกุมคุมขัง ใช้ความหวาดกลัวเป็นที่ตั้ง แม้จะได้ผลในช่วงเวลาหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ยั่งยืนยาวนาน

ความรักที่เกิดจากการบังคับ มันจะจีรังได้สักเพียงไหน เรื่องเหล่านี้รู้ดีกันอยู่ในมโนสำนึก

ควรตระหนักให้ได้ว่ามีแต่การใช้เมตตา และยึดมั่นในหลักนิติธรรมที่แท้จริงเท่านั้น ที่จะทำให้ปัญหาทั้งหมดคลี่คลาย

ตั้งสติแล้วชักม้าริมผาเสียเถิด ก่อนที่จะสายเกินการณ์

รุก กลางกระดาน

 

ติดตามข่าวสด

ข่าวเด่นประจำวัน