คอลัมน์ อริยะโลกที่6
วันพุธที่ 29 ก.ค.2563 น้อมรำลึกครบรอบ 104 ปี ชาตกาล “พระครูธีรานุวัตร” หรือ “หลวงพ่อหอม รามธัมโม” พระเกจิอาจารย์ชื่อดัง เจ้าอาวาสวัดบางเตยกลาง (เปิ้ง) ต.บางเตย อ.สามโคก จ.ปทุมธานี หนึ่งในพระปฏิบัติดีรูปหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี
มีนามเดิม เปรื่อง นามสกุล ศีลปี แต่ชาวบ้านตำบลบางเตย นิยมเรียกท่านว่า หอม เกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 29 ก.ค.2459 ที่ตำบลบางเตย อ.สามโคก จ.ปทุมธานี บิดาชื่อ แปลก ศีลปี เป็นชาวฝั่งธนบุรี แถวสามแยกไฟฉายตรงข้ามวัดรวก มารดาชื่อ เปลื้อง (ใจทน) เป็นชาวไทยเชื้อสายมอญ ต.บางเตย อ.สามโคก จ.ปทุมธานี ครอบครัวประกอบอาชีพทำนาและค้าขาย
ในวัยเด็ก เรียนหนังสือไทย ที่โรงเรียนวัดจันทร์กะพ้อ อ.สามโคก จ.ปทุมธานี จนชั้น ป.5 ลาออกไม่ได้เรียนต่ออีก พอโตวัยหนุ่มได้ช่วยบิดามารดาค้าขาย
อายุครบ 21 ปี เข้าพิธีอุปสมบท ที่พัทธสีมาวัดไผ่ล้อม ต.บ้านงิ้ว อ.สามโคก จ.ปทุมธานี โดยมีพระอธิการจ่าง เกสโร อดีตเจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อม เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอธิการเจริญ ญาติวังโส อดีต เจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อมลำดับต่อมา เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และ พระอธิการช่วง อดีตเจ้าอาวาสวัดเชิงท่า เป็นพระอนุสาวนาจารย์
เมื่อวันที่ 1 ก.ค.2481 จำพรรษาอยู่วัดไผ่ล้อม เรียนพระปริยัติธรรมกับพระอุปัชฌาย์อาจารย์ จนสอบได้นักธรรม หลวงพ่อหอมมีความสนใจในด้านทำพระเครื่องมาก จึงเรียนวิชาทำพระเครื่องทำตะกรุดและวัตถุมงคลต่างๆ ทุกชนิด เรียนกับอาจารย์มาตลอด ท่านจำพรรษาอยู่วัดไผ่ล้อม 5 พรรษา พอดีเจ้าอาวาสวัดบางเตยกลางว่างลง พระปทุมวรนายก เจ้าคณะจังหวัดปทุมธานี ในขณะนั้น และญาติโยมที่วัดบางเตยกลาง นิมนต์ท่านให้มาดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบาง เตยกลาง เมื่อปี พ.ศ.2486 ขณะนั้นหลวงพ่อมีอายุ 27 ปี พรรษา 6
วัดบางเตยกลาง (วัดเปิ้ง) ตั้งอยู่ใจกลางอำเภอสามโคก วัดกับที่ทำการอำเภอสามโคกห่างกันประมาณ 200 เมตร ถนนเดียวกัน คือ ปทุม-สามโคก-เสนาอยุธยา วัดอยู่ติดถนน ชุมชนส่วนมากจะเป็นคนไทยเชื้อสายมอญ (รามัญ)
วัดบางเตยกลางเดิมชื่อว่า วัดแค สร้างเมื่อปี พ.ศ.2330 ในสมัยรัชกาลที่ 1 ต่อมาชาวมอญอพยพหนีสงครามมาพึ่งโพธิสมภารอยู่กับคนไทยที่เมืองสามโคก วัดนี้จึงมีสภาพเป็นวัดมอญแปลง และชาวบ้านคนไทยเชื้อสายมอญชอบเรียกว่า วัดเปิ้ง
Advertisement
ต่อมาพระยาอำภัยมหัยสวรรค์กลับจากรบกับเงี้ยว ได้บูรณปฏิสังขรณ์วัดนี้ให้ดีขึ้นกว่าเดิม จึงได้เปลี่ยนชื่อเป็น “วัดลิ้มกลีบอำภัย มหัยสวรรค์” (ลิ้มกลีบเป็นภรรยาพระยาอำภัยมหัยสวรรค์) ต่อมามีการเปลี่ยนชื่ออีกเป็นวัดบางเตยกลาง จนถึงปัจจุบัน แต่ชาวบ้านยังเรียกติดปากว่า วัดเปิ้ง อยู่บ้าง
หลังจากได้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบางเตยกลาง แล้วได้เริ่มบูรณปฏิสังขรณ์เสนาสนะที่ชำรุดทรุดโทรมมากในขณะนั้น โดยสร้างกุฏิ ศาลาการเปรียญ หอสวดมนต์ หอระฆัง และสร้างอุโบสถหลังใหม่หมด
หลวงพ่อหอม เป็นพระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมากรูปหนึ่ง นิยมสร้างพระเครื่องมาก มีทั้งพระสมเด็จ ตะกรุด เหรียญและพระพิมพ์ต่างๆ มากมาย วัตถุมงคลได้รับความนิยมอย่างมาก โดยปฏิบัติอยู่ในศีลเคร่งครัดมาก จนชาวบ้านนับถือมาก
ดูแลวัดวาอารามสั่งสอนลูกศิษย์และญาติโยมให้เป็นคนดีมาตลอด ไม่เคยขาดตกบกพร่อง สอนทั้งพระเณรลูกศิษย์ ญาติโยมทุกคนเสมอภาคกันหมด แต่ชาวบ้านกลัวท่านมาก เพราะท่านจะดุ สอนให้เป็นคนดี ทำสิ่งที่ถูกต้อง สอนสิ่งที่ถูกต้องจนชาวบ้านนับถือท่านมาก เพราะท่านมีเมตตากับทุกคน จึงสอนให้ลูกศิษย์ญาติโยมเป็นคนดีโดยไม่นิ่งเฉย
มรณภาพอย่างสงบด้วยโรคชรา เมื่อ วันที่ 14 ก.ค.2550 เวลา 13.39 น.
สิริอายุ 91 ปี พรรษา 70
