‘ณิริน’ลูกไม้หล่นใต้ต้น แสดงสมบทบาท-น้ำตาสั่งได้

‘ณิริน’ลูกไม้หล่นใต้ต้น – ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น สำหรับ นักแสดงตัวน้อย ‘น้องณิริน’ ด.ญ.ปณิริน ธรรมวัฒนะ ลูกสาวสุดหวงของ ผู้จัดคนเก่ง ‘หนิง ปณิตา’ ที่มารับบท ‘น้องบู’ หรือ ‘บูรณา’ ในละคร“ตุ๊กตา” ทางช่อง 7 HD ของค่ายดีด้า วิดีโอโปรดักชั่น ได้แตกกระจุย ทั้งฉากเศร้า เหงา เก็บกด อาละวาด ร้องไห้ ฯล

วันนี้เลยพลาดไม่ได้ ขอจับเข่าคุย ‘น้องณิริน’ ที่ตอบคำถามเรียกได้ว่าฉะฉานชวนฟัง สมเป็นสาวน้อยมากฝีมือ

◆ ละคร ตุ๊กตา เป็นงานแสดงเรื่องที่ เท่าไหร่ของณิริน?

ณิริน – “เรื่องที่ 4 ค่ะ มี ระบำมาร, สวยซ่อนคม, โซ่เวรี แล้วก็ ตุ๊กตา เรื่อง ระบำมาร กับ โซ่เวรี เป็นละครของคุณแม่และตุ๊กตาเป็นละครเรื่องแรกที่ได้รับบทเต็มๆ ค่ะ”

◆ รู้สึกอย่างไรที่ลุงลอร์ด (สยม สังวริบุตร) ทาบทามให้มาเล่น?

ณิริน – “แฮปปี้ ดีใจมากค่ะ แต่ถ้าพูดถึงว่าหนูกลัวมั้ย คือตอนนั้นยังไม่ได้รู้เรื่องรู้คาแร็กเตอร์ว่าเป็นยังไง ตอนนั้นหนูยังเด็กอยู่ ตอนนั้นถ่ายละคร ระบำมาร ได้ประมาณครึ่งเรื่อง แล้วก็ไปขอคุณแม่เล่นละคร แล้วก็มีเรื่อง ตุ๊กตา เข้ามาพอดีค่ะ”

◆ อ่านบทแล้วรู้สึกยังไงบ้าง?

ณิริน – “หนูอ่านภาษาไทยไม่ออก ก็จะมีครูมาติวให้ เพราะหนูถนัดภาษาอังกฤษมากกว่าไทย ครูกะปอมจะช่วยติวบท คือครูจะพูดเป็นคนอื่น แล้วให้หนูจำบทของหนูให้ได้ ครูจะเล่าเรื่องให้ฟังก่อนว่าหนูต้องพูดคำไหนบ้าง แล้วหนูก็ต้องจำเอาค่ะ จะติวแบบฉากต่อฉากค่ะ”

◆ ให้เครดิตใครบ้างคะ ในเรื่องครูสอนการแสดง?

ณิริน – “ก็จะมีครูสอนอยู่แล้วค่ะ แต่ถ้าเป็นฉากร้องไห้แล้วครูไม่ว่างจริงๆ ก็จะเป็นคุณแม่มาช่วย ซึ่งคุณแม่จะไปกองกับ ณิรินประจำ ถ้าไม่ได้ไปก็จะเป็นอาม่าไปแทนค่ะ”

◆ จาก ระบำมาร มาจนถึง ตุ๊กตา คิดว่าตัวเองมีอะไรเพิ่มเติมบ้างไหม?

ณิริน – “มีค่ะ เข้าใจบทได้มากขึ้น และรู้สึกว่าตั้งแต่ ระบำมาร หนูมีความตั้งใจเยอะขึ้น เพราะตอน ระบำมาร หนูรู้สึกว่าหนูงอแง พอมาถึง ตุ๊กตา ก็พัฒนาขึ้น คือพัฒนาตั้งแต่ โซ่เวรี มาค่ะ”

◆ เห็นผลงานตัวเองแล้วเป็นอย่างไรบ้าง?

ณิริน – “ดีใจค่ะ เพราะในกอง ตุ๊กตา ตอนที่ถ่ายทำยอมรับว่ามีงอแง งอแงมากที่สุด คือหนูเหนื่อย แล้วมีฉากร้องไห้เยอะหนูไม่ชินกับบทเพราะเป็นคนร่าเริง คุยสนุกค่ะ”

◆ คนชื่นชมเยอะมาก กับฉากร้องไห้ เหมือนณิริน น้ำตาสั่งได้?

ณิริน – “(หัวเราะ) ขอบคุณค่ะน้ำตา สั่งยากอยู่นะคะ ต้องมีคนช่วยบิลด์ อย่างเช่นยายตุ่ม (ปทุม มิตรภักดี) จะทำหน้าดุให้หนูดูแล้วหนูก็จะร้องไห้ นอกจากนี้ก็จะมีคุณครูช่วยบิลด์ ช่วยสอนแอ๊กติ้ง ทำให้ร้องไห้ได้ คุณครูจะพูดให้อินกับบท และหนูก็ต้องบิลด์จากความรู้สึกหนูเองด้วย นึกขึ้นมาเองภาพที่เราเสียใจอะไรแบบนี้ค่ะส่วนลุงแดง (แดง บูรพา) ผู้กำกับฯ ก็ช่วยสอน ให้กำลังใจ ลุงแดงจะพูดว่าอีกแป๊บเดียวเองนักแสดงยอดเยี่ยม อะไรแบบนี้ค่ะให้เรารู้สึกเหมือนว่าเราทำได้นะ”

◆ การเล่นกับพี่ตุ๊กตา ต้องมีจินตนาการเยอะไหม?

ณิริน – “เยอะมากค่ะ เพราะหนูมีเรื่องต้องคุยกับพี่ตุ๊กตาเกือบทั้งเรื่อง แต่หนูพูดกับตุ๊กตาไม่เป็น เพราะหนูไม่เล่นตุ๊กตา หนูเล่นแต่พวกเลโก้ค่ะ เลยไม่ค่อยชิน เลยต้องมีจินตนาการว่าเขาพูดอะไรบ้าง แล้วเราต้องพูดเหมือนเขาพูดกับเราจริงๆ ต้องจินตนาการว่าเขาพูดคำต่อคำว่าอะไร ซึ่งพอละครออนแอร์ หลังผ่านการทำเอฟเฟ็กต์อะไรต่างๆ ตกใจเหมือนกัน คือเหมือนจริงมาก หนูงงเลย”

◆ ความรู้สึกของณิรินกับตุ๊กตา?

ณิริน – “ตอนมาถ่ายกับพี่ตุ๊กตาครั้งแรกแอบกลัวนิดๆ เพราะหน้าตาเขาเหมือนคนจริงๆ แต่พอถ่ายไปเรื่อยๆ ก็เริ่มชิน แต่ก็ไม่ชินอยู่ดี คือพอคุยกันได้ เพราะเราจะต้องมีเพื่อนคนนึงอยู่แล้ว คือในฉากต้องมี พี่ตุ๊กตาคุยกับเรา แล้วก็เอาคนที่เล่นเป็นพี่ตุ๊กตามาคุยกับเรามันก็จะง่ายขึ้นค่ะ”

◆ เก็บเอาไปฝันหลอนๆ บ้างไหม?

ณิริน – “หนูเป็นเด็กที่เวลามีเรื่องไหนเราจะรีบลืมไป พอตอนกลางคืน ตอนหลับเราจะไม่ฝัน เพราะหนูเป็นเด็กที่หลับสนิท แต่ก็มีพอกลับมาบ้านแล้วมานึกก็แบบตัดต่อน่ากลัวเหมือนกันนะ แบบหลอนเอง คิดไปเองว่ามันเดินได้อะไรแบบนี้ พอมาดูในทีวีหลอนหนักมาก คือหนูกลัวผีอยู่แล้ว ตอนกลางคืนเวลาจะไปไหนไปหยิบอะไร ต้องให้คนไปด้วย จะกลัว แล้วหนูต้องนั่งกับคุณแม่ เพราะกลัว ต้องมีคนอยู่ข้างๆ ค่ะ”

“แต่วันก่อนที่ดู ตอนกลางคืนก็เก็บไปฝันเหมือนกันว่ามีผีอยู่รอบเตียง แล้วเรานอนอยู่คนเดียว คุณพ่อคุณแม่ไปทำงาน แบบหลอน น่ากลัวคือมันเหมือนจริงค่ะ”

◆ ตอนที่ถ่ายทำจนจบแล้ว ได้มาดูเต็มๆ สมการรอคอยไหม?

ณิริน – “สมการรอคอยค่ะ เพราะเรื่องนี้ถ่ายประมาณปีนึง ตั้งแต่หนูเรียนอยู่ year2 ถึง year3 แล้ว คือพอมาดูผลงานเราอีกทีมันแบบเออเราก็เล่นได้ดีเหมือนกัน แล้วเราก็ชมนักแสดงคนอื่นด้วย เพราะในกองหนูก็จะงอแงไม่ยอมถ่ายฉากโน่นนี่นั่น แต่พอมาดูผลงานก็แบบว่าต้องขอบคุณทุกคนที่ช่วยค่ะ”

◆ พี่แม็กกี้ (อาภา ภาวิไล) พี่บูม (กิตตน์ก้อง ขำกฤษ) และพี่ๆ ชมว่าณิรินเล่นเก่ง ส่งอารมณ์ได้ดี บวกกับเสียงชื่นชมจากฝั่งคนดูด้วย ณิรินรู้สึกยังไงบ้าง?

ณิริน – “ก็ต้องขอบคุณพี่ๆ ในกองตุ๊กตาที่ช่วยสอนค่ะ ต้องขอบคุณ ทุกคน โดยเฉพาะพี่แม็กกี้ ที่น่ารักมาก เพราะวันแรกที่หนูมากองก็ไม่ค่อยสนิทกับใคร หนูมาเจอพี่แม็กกี้ พี่เขาก็คุยด้วย เอาขนมให้ทาน มาเล่นด้วย พออีกวันพี่เขาก็ขนของเล่นมาเหมือนแบบขนบ้านมาเลยค่ะ เหมือนจะมาแคมปิ้งแบบ 1 เดือน (หัวเราะ) พี่แม็กกี้ ก็มาเล่นด้วย สนุกค่ะ มี DIY ให้ทำ แล้วก็มานึกกันว่าวันนี้ จะเล่นอะไร พรุ่งนี้จะเล่นอะไร”

◆ เห็นว่าเป็นดาวติ๊กต็อกด้วย มีใครบ้างในแก๊ง?

ณิริน – “ส่วนมากจะเล่นกับพี่แม็กกี้นี่แหละค่ะ เพราะพี่เขาเป็นดาวติ๊กต็อกด้วย ส่วนพี่บูมก่อนจะเข้าฉากทุกฉาก ต้องมีมุขเล่นก่อน คือเราต้องพูดแต่คำว่าส้มกับองุ่น หนูก็ไม่รู้ว่าทำไม เป็นเกมของพี่บูม คือก่อนเข้าฉากเราต้องเล่นเกมพูดส้ม แล้วพอเข้าฉากหนูต้องพูดบทของหนู พอหนูพูดบท พี่บูมจะบอกอ้าว…ทำไมไม่พูดส้มล่ะ คือพี่บูมจะเป็นอย่างนี้ค่ะ ขี้แกล้ง แล้วก็มีนะพอในบทหนูพูดส้มออกมา คือต้องถ่ายใหม่หมดเลย ส่วนพี่รุ้ง (รุ้งลาวัลย์ โทนะหงษา) น่ารัก ตลก ชอบทำให้หนูไม่เครียดตอนถ่ายซีนร้องไห้เขาจะยิ้ม เฮฮา ถามว่ามีหลุดบ้างมั้ยตอนเข้าฉาก ไม่มีค่ะ เพราะเวลาเข้าฉากพี่รุ้งจะช่วยส่งอารมณ์ให้ร้องไห้”

◆ ปิดกองไปแล้วคิดถึงทุกคนไหม?

ณิริน – “คิดถึงมาก วันที่ปิดกองร้องไห้บนรถกับคุณแม่เลยค่ะจริงๆ จากวันแรกที่ถ่ายมาจนได้ครึ่งเรื่องหนูเกือบจะถอนตัวแล้วเพราะมันเล่นยากมาก ท้อมาก แต่พอปิดกล้องแล้ว หนูอยากเล่นต่อ ถามว่าท้อตรงไหน ก็ตอนที่เริ่มมีร้องไห้เยอะขึ้นก็ปรึกษาคุณแม่ คุณแม่บอกว่ารับมาแล้วก็ต้องเล่นเอง เพราะแม่ไม่ได้บังคับให้หนูเล่น ต้องรับผิดชอบให้จบ”

◆ ละครออนแอร์แล้วคุณพ่อว่ายังไงบ้าง?

ณิริน – “คุณพ่อก็บอกณิรินเล่นเก่งนะ (หัวเราะ)”

◆ คำชมคำไหนที่ทำให้ปลื้มใจสุดๆ?

ณิริน – “ทุกคนเลยค่ะ ทั้งจากครอบครัว ทั้งจากแฟนละครด้วยค่ะ”

◆ ตอนนี้ฟีดแบ็กที่เข้ามาหาตัวณิรินมีอะไรบ้างไหม?

ณิริน – “ก็มีเหมือนกันค่ะ อย่างเพื่อนแม่ก็จะโทร.มาชม แล้วก็จะมีคนชมใน ทวิตเตอร์ค่ะ อย่าง น้องณิรินเล่นเก่งมาก สั่งน้ำตาได้เร็วมาก”

◆ ซีนร้องไห้น่าจะยากมากสำหรับเด็ก ณิรินคิดว่ายังไง?

ณิริน – “ยากมาก ยากที่สุด ให้คะแนน 1,000 เต็ม 10 เลยค่ะ คือทะลุไปเลย”

◆ ส่วนตัวคิดว่าความหลอนของละคร ตุ๊กตา อยู่ตรงไหน?

ณิริน – “อยู่ที่พี่ตุ๊กตากับเสียงของพี่ป่าน (ด.ญ.ปานชีวา มนต์สิริ รับบท นาง) หนูอยากกลับบ้าน…ฟังแล้วขนลุกเลยค่ะ”

◆ เคยเห็นเอฟเฟ็กต์ที่พี่ป่านแต่งไหม?

ณิริน – “เคยเห็นค่ะ แล้วพี่ป่านก็เล่าให้ฟังว่าใส่ซิลิโคนแล้วกาวซิลิโคนไม่ติดกับหน้า เลยต้องเอาหนังยางมามัดหู พี่ป่านบอกว่าเจ็บมาก แล้วพี่ป่านเล่นเก่ง เล่นดีมาก เราเองยังกลัวเลย ด้วยความที่เราชอบมโนเรื่องผีด้วย”

◆ มีคนชมว่าเก่งเหมือนคุณแม่ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น?

ณิริน – “ค่ะ มีคนชมอย่างนั้นเยอะ แล้วลุงลอร์ด กับยายนุส (นุสรา สังวริบุตร) ก็จะบอกว่าโตขึ้นเป็นดาราดัง เป็นนางเอกเลย อะไรแบบนี้ค่ะ (หัวเราะ) ก็จะแบบขำๆ นับจากเรื่องนี้หนูก็อยากเล่นละครต่อ แต่แม่บอกว่าไม่ให้เล่นแล้ว ให้เรียนก่อน ตอนนี้หนูเรียนอยู่ที่ Brighton Collage (โรงเรียนนานาชาติไบรท์ตัน คอลเลจกรุงเทพฯ) อยู่ year 3 ค่ะ สถานการณ์โควิดแบบนี้ก็ต้องเรียนออนไลน์ค่ะ”

◆ ฝากความห่วงใยถึงแฟนๆ ในช่วงสถานการณ์โควิดระลอกใหม่?

ณิริน – “อย่าลืมใส่แมสก์นะคะทุกคน เวลาไปไหนก็อย่าลืมป้องกันตัวเอง ในสถานการณ์แบบนี้ก็เป็นห่วงทุกคนนะคะ ส่วนตัวหนู คือคุณแม่จะเป็นคนที่กลัวโรคโควิดมาก หนูก็ต้องล้างมือเยอะๆ พอกลับมาบ้านก็ต้องล้างมือ อาบน้ำเลย แล้วเวลาไปรษณีย์มาส่งก็จะมีตู้ฆ่าเชื้อให้เราเอาใส่เข้าไปค่ะ โควิด แบบนี้ขอให้ทุกคนอยู่บ้านแล้วดูละครของณิรินนะคะ”

◆ ครั้งนี้ให้คะแนนการแสดงของตัวเองอย่างไรบ้าง จาก 10 คะแนน?

ณิริน – “ให้ 10 เต็ม 10 เลยค่ะ แล้วหนูอยากเล่นละครอีกค่ะ”

◆ แล้วเมื่อไรคุณแม่จะใจอ่อน?

ณิริน – “คุณแม่บอกว่าไว้ให้โตเป็นสาวแล้วค่อยเล่นเป็นนางเอกเรื่องใหม่ (หัวเราะ)”

◆ มาถึงตรงนี้อยากขอบคุณใครบ้าง?

ณิริน – “อยากจะขอบคุณทุกคนในกอง ช่างแต่งหน้า ช่างทำผม พี่ป่าน พี่แม็กกี้ พี่บูม พี่จาด้า (อินโตร์เร) พี่โอ้ต (ชาคริต บุญสิงห์) ลิตเติ้ล (ด.ญ.รัญชนา รงควิลิต) ทุกคนเลยค่ะ คุณแม่ด้วย คุณครูด้วย อาม่าด้วย และที่สำคัญคือผู้ชมค่ะ เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะคะทุกคน”