พูดคำหยาบ
ธรรมะวันหยุด
เจตนาแผ่ไปเผาผลาญจิตของผู้ฟัง เป็นเหตุประทุษร้าย ก่อให้เกิดความพยายามทางกาย และทางวาจา ซึ่งทำลายไมตรีของผู้อื่น เรียกว่า พูด คำหยาบ หมายถึงการด่าทอและการสาปแช่งต่างๆ ทำให้ผู้ที่ถูกด่า เกิดความเศร้าใจเสียใจเดือดร้อนใจ เป็นการกระทำที่เกิดมาจากอำนาจของความโกรธความไม่พอใจ
ผู้พูดคำหยาบจะสำเร็จเป็นบาปได้ ต้องประกอบด้วยองค์ 3 คือ
1.คนอื่นที่จะพึงถูกด่า
2.จิตคิดจะพูดคำหยาบ
3.พูดคำหยาบออกไป
ผลเสีย การพูดคำหยาบ จะเป็นบาปมาก ถ้าด่าคนดีมีศีลธรรม ประกอบกับมีเจตนาไม่ดี และมีความพยายามมาก เช่น ลูกด่าพ่อแม่ จะได้รับผลบาปทันที อย่างน้อยเกิดความเศร้าใจ ไม่เบิกบานผ่องใส ยังถูกผู้คนติเตียนนินทาสารพัด
การทำบาปที่ครบองค์ประกอบทั้ง 3 ประการนี้ จัดว่าเป็นบาปที่สมบูรณ์ ถ้าผลของการทำบาป คือ การพูด คำหยาบส่งผล เมื่อสิ้นชีวิตสามารถนำเกิดใน อบายภูมิคือ นรก เปรต อสุรกาย หรือสัตว์เดรัจฉาน
ถ้าบุญเก่านำเกิดเป็นมนุษย์ ทำให้ ได้เห็น ได้ยินได้ สัมผัส ได้รับอารมณ์ที่ไม่ดีไม่งาม จะได้ยินได้ฟังแต่คำพูดที่ไม่ไพเราะไม่น่าพอใจ มีกายวาจา หยาบคายด้วยการหลงลืมสติ แม้มีทรัพย์สินที่มีอยู่จะพินาศไป ไม่สามารถรักษาไว้ได้
ในกรณีที่บิดามารดา ครูอาจารย์ ดุด่าบุตรหลานหรือศิษย์ โดยไม่มีเจตนาร้ายแรงแต่อย่างใด จึงไม่มีโทษ หากเจตนาร้ายคงไม่พ้นโทษเช่นกัน
เรื่อง เด็กคนหนึ่ง ไม่เชื่อคำของมารดา เข้าไปในป่า เมื่อมารดาไม่สามารถบังคับให้เด็กนั้นกลับได้ จึงด่าว่า ขอแม่กระบือดุ จงไล่ตามมัน
ทันใดนั้น แม่กระบือปรากฏแก่เด็กนั้นในป่าจริงๆ เด็กรู้สึกกลัวนึกถึง คำของมารดาแล้วตั้งสัจอธิษฐานว่า มารดาของข้าพเจ้า พูดเรื่องใด ขอเรื่องนั้นอย่าเกิดแก่ข้าพเจ้า แต่ใจมารดาของข้าพเจ้าคิดห่วงใย ไม่เคยคิดร้าย ขอเรื่องนั้นจงเกิดมีเถิด แม่กระบือได้หยุดอยู่เหมือนถูกผูกในที่นั้น
พระศรีศาสนโมลี
(สุทธิวัฒน์ ภูริญาโณ ป.ธ.9)
วัดเทวราชกุญชรวรวิหาร
www.watdevaraj.org
