วันศุกร์ที่ 27 ต.ค.2566 น้อมรำลึก ครบรอบ 111 ปี ชาตกาล “พระธรรมปาโมกข์” (นพ อังกุรปัญโญ) อดีตเจ้าอาวาสวัดธาตุทอง แขวงพระโขนงเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพฯ
มีนามเดิมว่า นพ ผลพิบูลย์ เกิดวันที่ 27 ต.ค.2455 ตรงกับวันแรม 2 ค่ำ เดือน 11 ปีชวด ที่บ้านคลองสะแก หมู่ 2 ต.ลาดหลุมแก้ว อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี
เรียนหนังสือที่วัดบัวขวัญกับพระอาจารย์ ชุ ราหุโล เมื่ออายุได้ 8 ขวบ
ต่อมานายเอี้ยง ผลพิบูลย์ (น้า) มีอาชีพเสมียนที่โรงพยาบาลทหารปากคลองหลอด ได้ย้ายมาเข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนวัดบวรนิเวศวิหาร
เมื่ออายุ 10 ขวบ นายเอี้ยงได้ย้ายไป ทำงานที่จ.ลพบุรี ไม่มีใครส่งให้ศึกษาต่อ ให้จบ จึงต้องลาออกจากโรงเรียนวัดบวรนิเวศวิหารกลับไปอยู่ที่จังหวัดปทุมธานี และบรรพชาที่วัดบัวขวัญ อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี เมื่อวันที่ 2 มี.ค.2471
ต่อมาได้อุปสมบทที่วัดปทุมวนาราม ต.ปทุมวัน จ.พระนคร โดยมีพระภาวนาพิศาลเถร เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูปทุมธรรมธาดา เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ได้รับฉายา อังกุรปัญโญ เมื่อวันที่ 4 ก.ค.2476
เรียนพระปริยัติธรรมและสอบได้ชั้นต่างๆ พ.ศ.2473 สอบได้นักธรรมชั้นเอก และพ.ศ.2487 สอบได้เปรียญ 7 ประโยค เป็นลำดับในสำนักเรียนวัดปทุมวนาราม
หน้าที่การงานมีปรากฏดังนี้ เป็นครูสอนพระปริยัติธรรมแผนกธรรม-บาลี ประจำวัดปทุมวนาราม เป็นกรรมการสนามหลวงแผนกธรรม เป็นพระอุปัชฌาย์
วันที่ 20 ก.ค.2482 ย้ายสังกัดจาก วัดปทุมวนารามมาสังกัดวัดธาตุทอง ต่อมาปีพ.ศ.2487 สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ ทรงมีพระบัญชาให้ดำรงตำแหน่งรักษาการแทนเจ้าอาวาสวัดธาตุทอง ควบคุมดูแลการก่อสร้างวัด และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดธาตุทองอย่างเป็นทางการในปีพ.ศ.2503
ลำดับสมณศักดิ์ พ.ศ.2491 ได้รับพระราชทานตั้งสมณศักดิ์เป็น พระราชาคณะชั้นสามัญที่ พระญาณดิลก พ.ศ.2500 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นราชที่ พระราชญาณดิลก
พ.ศ.2509 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นเทพที่ พระเทพญาณกวี
วันที่ 5 ธ.ค.2523 ได้รับพระราชทานตั้งสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นธรรม ที่ พระธรรมปาโมกข์
เป็นผู้มีวิสัยทัศน์กว้างไกล ประกอบด้วยอุตสาหวิริยะเป็นอย่างยิ่ง ได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจอุทิศชีวิตพัฒนาวัดธาตุทอง จากสภาพท้องทุ่งนาให้เจริญรุ่งเรืองมาโดยลำดับ
รวมทั้งมีความห่วงใยต่อความเป็นอยู่ของประชาชน สร้างวัดให้เป็นศูนย์กลางของชุมชนเพื่อสาธารณประโยชน์มากมาย เช่น ศูนย์บริการสาธารณสุข คลินิกบำบัดยา เสพติด สถานรับเลี้ยงเด็กอ่อนก่อนวัยเรียน โรงเรียน ศูนย์เยาวชน ศูนย์พัฒนาฝีมือแรงงาน ชมรมผู้สูงอายุ เป็นต้น
ในปี 2543-2544 เริ่มมีอาการอ่อนเพลีย เหนื่อยหอบ ฉันภัตตาหารได้น้อย มีอาการไอและมีเสมหะ ซึ่งเป็นโรคถุงลมโป่งพอง และได้เข้ารับการรักษาพยาบาลเป็นครั้งคราว ที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์
จนกระทั่งในเดือนเมษายน พ.ศ.2544 หลังเสร็จสิ้นประเพณีสงกรานต์ วัดธาตุทอง เข้ารับการรักษาพยาบาลอีกครั้ง ต้องพักรักษาเป็นเวลานาน และต้องผ่าตัดหลายครั้ง ระยะหลังมีอาการแทรกซ้อนหลายอย่าง
มรณภาพคืนวันพุธที่ 7 พ.ย.2544 เวลา 21.50 น. สิริอายุ 89 ปี พรรษา 69
