“อาการ” ของหลายคนต่อบทบาทของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ น่าสนใจ
ไม่ว่าจะจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่าจะจาก นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ ไม่ว่าจะจาก นายสุชาติ ชมกลิ่น
บ่งสะท้อนความวิตก ฉายชี้ความกังวล
เพียงแต่ความกังวลของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา มาจากสถานะที่ดำรงตำแหน่งเป็น “นายกรัฐมนตรี” จึงไม่ลังเลที่จะแสดงความเหนือกว่า
ผ่านการกุมและกดนิ้วของอีกฝ่ายในเชิงข่ม
เมื่อมองผ่านแต่ละ “ถ้อยคำ” ของคนอื่นซึ่งเป็น “รัฐมนตรี” อยู่ในรัฐบาลก็เห็นชัด
ชัดในความอึดอัด แรกสุดก็คือ การจัดลำดับและความไม่สามารถอย่างเพียงพอที่จะยอมรับใน “กระแส” ที่ทะยานอย่างรุนแรงในทางสังคม
บ้างก็โยนให้กับเรื่องของ “พีอาร์” ประชาสัมพันธ์
บ้างก็หยิบเอาบทสรุปของ “นาย” ที่ว่า กรุงเทพมหานครก็เสมอเป็นเพียงจังหวัดหนึ่งใน 77 จังหวัดของประเทศ มิได้มีความผิดแปลกไปจากจังหวัดอื่น
ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าไม่เป็นความจริง
คําถามก็คือ หาก นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ไม่โดดเด่นทำไมต้องให้ความสนใจ
นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์ อาจสนใจเพราะเป็น “เด็กวิศวะ” มาจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเช่นเดียวกันแล้วโดดเด่นทางการเมืองอย่างเหลือเชื่อ
นายสุชาติ ชมกลิ่น อาจสนใจเพราะเห็นเป็น “นักการเมือง”
ขณะเดียวกัน ก็มีความมั่นใจว่าผลงานของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา มีความเหนือกว่าผลงานของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ จากมุมมองของตน
จึงมีทั้งความหวาดกลัวและลึกๆ ก็ขัดอกขัดใจ
ปมสำคัญอันทำให้เกิดอาการในแบบ “กระบอกตาร้อนผ่าว” มาจากปัจจัยอะไร
คำตอบเด่นชัดอย่างยิ่งว่า ทุกก้าวย่างของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ มีผลสะเทือนและผลสะเทือนนั้นกำลังก่อให้เกิดการเปรียบเทียบอย่างแหลมคม
เปรียบเทียบกับ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
