ทั้งๆ ที่คสช.และรัฐบาลเพิ่งออกประกาศคำสั่งหัวหน้าคสช. ฉบับที่ 53/2560 เพื่อนำไปสู่การเซ็ตซีโร่กับพรรคการเมืองเก่า เหตุใดจึงมีการใช้คำว่า “ขาลง”
จะ “ขาลง” ได้อย่างไรในเมื่อนี่เท่ากับ “รุก”
ยิ่งเมื่อคสช.ปล่อย “คุณห้อย คุณโหน” ออกมาป่าวร้องในเรื่องมติคณะกรรมาธิการพิจารณาร่างพ.ร.ป.ว่าด้วยการเลือกตั้งส.ส.เพื่อ “หน่วง” และ “ยื้อ” การเลือกตั้งไปยังเดือนกุมภาพันธ์ 2562
ยิ่งเด่นชัดว่าเท่ากับปิดประตูตี “พรรคการเมือง”
เมื่อประสานความพร้อมจาก 1 นโยบายใหม่เอี่ยมในแนวทาง “ประชารัฐ” หว่านเงินมหาศาลลงไปหาเสียงล่วงหน้า 1 พรรคทหารดูดนักการเมือง “น้ำดี” ที่เคยเป็น “เจ้าพ่อ” เข้ามาครบทุกภาค ทุกจังหวัด
แล้วพรรคประชาธิปัตย์ พรรคชาติไทยพัฒนา พรรคเพื่อไทย จะเหลืออะไร
กรณี “นาฬิกา” หรูอาจทำให้ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ บังเกิดอาการเซๆ ไปบ้างในตอนต้น แต่เมื่อตั้งหลักได้ก็สามารถตีโต้กลับอย่างคมคาย
ภายใต้เหตุผล “ยืมเพื่อน”
Advertisement
ในเมื่อ ป.ป.ช.พร้อมที่จะเตะถ่วง ยืดเวลาการสอบสวนในเรื่อง “นาฬิกา” หรูให้ยาวนานออกไปอย่างไม่มีกำหนด
ในเมื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ออกมา “การันตี”
ยิ่งได้กำลังหลักจากกองทัพไทยตั้งแต่ ผู้บัญชาการทหารสูงสุด ผู้บัญชาการทหารบก ผู้บัญชาการทหารเรือ ผู้บัญชาการทหารอากาศ ผนวกเข้ากับผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ มาเป็นหลักประกัน
เรื่อง “นาฬิกา” จะเป็น “ขาลง” ได้อย่างไร
จุดด่างเพียงเล็กน้อยหากจะเกิดขึ้นในท่ามกลางความคึกคัก ในท่ามกลางความมั่นใจจากคสช.และรัฐบาลอยู่ที่คำถามว่า
ทำไมไม่ “เลือกตั้ง” โดยเร็ว
คำถามนี้เหมือนกับที่เคยดังขึ้นในห้วงที่กปปส.เคลื่อนไหวโดยอ้าง “มวลมหาประชาชน” ให้การสนับสนุน แต่ในอีกด้านหนึ่งกลับไม่ยอมให้มี “การเลือกตั้ง”
นั่นเท่ากับเป็นการยืนยันว่า “มวลมหาประชาชน” ไม่มีอยู่จริง
เพราะหากได้รับการหนุนเสริมจาก “มวลมหาประชาชน” ไม่ว่าจะรบที่ไหน รบในสมรภูมิไหนก็ย่อมจะได้ชัยชนะมาทั้งสิ้น
การไม่ยอมให้มี “เลือกตั้ง” นี่แหละจะกลายเป็น “จุดอ่อน”
สถานะของคสช. ณ ปัจจุบัน ก็เป็นเช่นเดียวกับสถานะของ “กปปส.” ในห้วงก่อนรัฐประหาร หากมั่นใจว่ามี “มวลมหาประชาชน” เป็นผนังทองแดง กำแพงเหล็ก
จะหวาดกลัวต่อ “การเลือกตั้ง” ไปทำไม
ในเมื่อมีการยกร่าง “รัฐธรรมนูญ” สร้างความได้เปรียบทุกประตู ในเมื่อมีอำนาจ “มาตรา 44” อยู่ในมือแม้ในห้วงแห่งการเลือกตั้งแล้วทำไมต้องหวาดกลัว
เว้นแต่ว่า “มวลมหาประชาชน” ไม่มีอยู่จริงเท่านั้น
