สถานการณ์ “ค่าแรงขั้นต่ำ” มากด้วยความร้อนแรง ดำรงอยู่ในลักษณะ “เผือกร้อน”
ไม่เพียงเป็นเผือกร้อนในมือของ “รัฐมนตรี” ว่าการกระทรวงแรงงาน หากแต่ยังทำท่าว่าจะกลายเป็นเผือกร้อนในมือของ “คณะรัฐมนตรี”
หากกระทรวงแรงงานเสนอเข้าสู่ “ครม.” เมื่อเอย ก็เมื่อนั้น
เนื่องจากไม่เป็นไปตามความต้องการของ “พรรคภูมิใจไทย” เนื่องจากไม่เป็นไปตามความต้องการของ “พรรคเพื่อไทย” ซึ่งล้วนเป็นรัฐบาล
ตกลงพรรคเพื่อไทย พรรคภูมิใจไทย ขัดแย้ง “อะไร”
ทั้งหมดนี้มิได้เป็นความขัดแย้งอย่างเป็นปกติระหว่างพรรคฝ่ายค้านกับรัฐบาล
เนื่องจากกระทรวงแรงงานอยู่ในความรับผิดชอบกำกับโดยคนของพรรคภูมิใจไทย ขณะที่เป้าหมายของพรรคเพื่อไทยอยู่ที่อย่างต่ำต้อง 400 บาท
การเห็นตัวเลขที่เพิ่มเพียง 1-2 บาทจึงสร้างความหงุดหงิด
คำถามอยู่ที่ว่าในเมื่ออัตราค่าแรงที่กำหนดเป็นเรื่องของ “คณะกรรมการค่าจ้าง” อย่างที่เรียกกันว่า “ไตรภาคี” คณะรัฐมนตรีจะทำอย่างไร
ในเมื่อ “ไตรภาคี” เป็นไปตามพ.ร.บ.“คุ้มครองแรงงาน”
คณะกรรมการค่าจ้างเป็นไปตามพ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน มาตรา 78
นี่คือบรรทัดฐานอันเป็นพื้นฐานของมติของข้อเสนอที่กระทรวงแรงงานจำเป็นต้องยอมรับ มิอาจปัดปฏิเสธได้อย่างทันทีทันควัน
มติของ “คณะรัฐมนตรี” ต่างหากคือสิ่งที่กำลังรอคอยกัน
นี่จึงไม่เพียงแต่เป็น “เผือกร้อน” ในมือของรัฐมนตรีจากพรรคเพื่อไทย หากยังเป็น “เผือกร้อน” ที่พรรคภูมิใจยากที่จะปฏิเสธความรับผิดชอบได้
หากถือว่าเป็น “ความขัดแย้ง” ก็เป็นความขัดแย้ง “ภายใน” รัฐบาล
ทิศทางแห่ง “อัตราค่าแรงขั้นต่ำ” จึงอยู่ในสายตาอันมากด้วยความห่วงใยหลายฝ่าย
ไม่ว่าจะจาก “คณะกรรมการค่าจ้าง” ไม่ว่าจะจากฝ่ายของ “นายจ้าง” ไม่ว่าจะจากฝ่ายของ “ลูกจ้าง” ว่าบทสรุปจะดำเนินไปอย่างไร
เดินไปข้างหน้า หรือต้องมีการทบทวน
