ทำไมการปรากฏตัวในพื้นที่ถ้ำหลวง ขุนน้ำ นางนอน ระหว่าง พล. ต.อ.จักรทิพย์ ชัยจินดา กับ พล.ต.อ.ศรีวราห์ รังสิพราหมณกุล จึงส่งผลสะเทือนแตกต่างกัน
ทั้งๆที่มี “เจตนา” ที่” ดี” ด้วยกันทั้งคู่
ความแตกต่างที่สัมผัสได้อย่างเป็นรูปธรรมวัดได้จาก”กระแส” ที่ปรากฏผ่าน “โซเชียล มีเดีย”
คนหนึ่ง ได้รับคำชื่นชม ยินดี โห่ร้อง
อีกคนหนึ่ง แทนที่จะได้ช่อดอกไม้ กลับกลายเป็นก้อนอิฐประดังเข้าใส่จากทุกทิศทาง
จนต้องออกมาชี้แจงและขออภัยทำไม
บางคนอาจลงความเห็นว่า ความนิยมโดยพื้นฐานระหว่างต่อตัว พล.ต.อ.จักรทิพย์ ชัยจินดา กับ พล.ต.อ.ศรีวราห์ รังสิพราหมณกุล มีความแตกต่าง
เพราะคนหลังแสดงออกในลักษณะ “ขาลุย”
เพราะคนหลังต้องออกชน ออกปะทะ ไม่เว้นแต่ละวันเพราะอยู่ในฐานะเป็นฝ่ายความมั่นคง
กระนั้น อย่าลืมว่าคนแรกเป็น”ผู้บังคับบัญชา”
การออกโรงของคนหลังย่อมสัมพันธ์กับ “คำสั่ง” อันมาจาก”ผู้บังคับบัญชา” อย่างไม่ต้องสงสัย
แม้กระทั่งการไป ณ ถ้ำที่จังหวัดเชียงราย
กระนั้น เมื่อเกาะติดกับสถานการณ์ในพื้นที่อย่างละเอียดก็จะสัมผัสได้ในความต่าง คนแรก อยู่กับผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างใกล้ชิด
เหน็ดเหนื่อยด้วยกันระหว่างการทำงาน
น่าเสียดายที่คนหลังที่เกิดเป็นข่าวล้วนเป็นเรื่องของการพูด การออกคำสั่ง แม้จะทำตามอำนาจหน้าที่และด้วยความห่วงใยในข้อกฎหมายก็ตาม
ในที่สุดแล้วความต่างอย่างมีนัยสำคัญอยู่ตรงที่คนแรกลงมือทำโดยไม่พูด
ขณะที่คนหลังทำด้วย พูดไปด้วย
ภาพที่เห็นต่อ พล.ต.อ.จักรทิพย์ ชัยจินดา คือไม่พูดแต่ลงมือทำ ภาพที่เห็นต่อ พล.อ.ต.ศรีวราห์ รังสิพราหมณกุล คือทำด้วยการพูด
