หยุดอันธพาล

คอลัมน์ บทบรรณาธิการ

หยุดอันธพาล – เหตุการณ์ที่ขัดแย้งกับช่วงการฟื้นฟูประชาธิปไตย และเป็นผลลบต่อประเทศอย่างมาก ในขณะนี้ คือการที่นักกิจกรรมทางการเมืองถูกทำร้ายร่างกาย

กรณีล่าสุดคือ จ่านิว สิรวิชญ์ เสรีธิวัฒน์ ถูกรุมทำร้ายที่เขตห้วยขวาง ค่ำวันที่ 2 มิ.ย.2562

ต่อเนื่องจากกรณี นายเอกชัย หงส์กังวาน ถูกรุมทำร้ายร่างกายหลายครั้ง ล่าสุดที่ด้านหน้าศาลอาญา วันที่ 13 พ.ค.2562

อีกทั้งยังมีอีกหลายคนที่ทั้งถูกข่มขู่คุกคาม และถูกใช้กำลังอย่างไม่มีเหตุผล ไม่มีคำอธิบาย

บ้านเมืองที่ผ่านการเลือกตั้งจนสภาจะลงมติเลือกนายกรัฐมนตรี มาถึงจุดที่เรียกได้ว่า “ป่าเถื่อน” เช่นนี้ได้อย่างไร

การตอบคำถามของบุคคลในรัฐบาลที่โยน ข้อสังเกตหรือข้อกล่าวหาซ้ำเติมผู้ถูก กระทำว่ามีโจทก์ส่วนตัว หรือมีเบื้องหลังอย่างอื่น อาจเป็นวิธีที่ทำได้ง่าย แต่ไม่สง่างาม และไม่สมกับผู้ประกาศตัวว่าเข้ามารักษาความสงบให้ บ้านเมือง

ยิ่งปล่อยให้การทำร้ายและข่มขู่คุกคามเกิด ขึ้นซ้ำและต่อเนื่อง โดยไม่อาจหาตัวผู้ใช้ความรุนแรงได้ ยิ่งแสดงความอ่อนแอของผู้รักษากฎหมาย

อีกทั้งยังทำให้เกิดคำถามว่า เหตุใดบุคคลที่แสดงความเห็นแตกต่างหรือต่อต้านรัฐบาลที่ มาจากการรัฐประหารและการสืบทอดอำนาจ จึงถูกกระทำอย่างชัดเจน ราวกับไม่ต้องกลัวเกรงกฎหมาย

หรือเพราะมีผู้บังคับใช้กฎหมายอย่างไม่เท่าเทียม

สิ่งที่รัฐบาลทั้งชุดปัจจุบันและชุดต่อไป ควรเตรียมไว้สำหรับการตอบคำถาม นานาประเทศ คือการเคารพสิทธิมนุษยชน

เพราะถ้าคนในประเทศที่ต่อต้านรัฐบาลอย่างสันติตามสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกตามระบอบประชาธิปไตย กลับถูกละเมิดสิทธิมนุษยชน โดยผู้ไม่ต้องการเห็นความแตกต่าง

แสดงถึงความเป็นประชาธิปไตยของประเทศนั้นกำลังมีปัญหา ผู้เกี่ยวข้องกับการพัฒนาประชาธิปไตยไม่มีวุฒิภาวะที่ดีพอ และไม่มีความเป็นสุภาพชนพอที่จะตอบโต้ฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยกับตนเองด้วยเหตุผล ปล่อยให้เกิดการใช้กำลังแบบอันธพาล

คำถามที่ทิ้งไว้คือรัฐบาลที่มีอำนาจหน้าที่โดยตรงจะช่วยหยุดลัทธิอันธพาลนี้ได้อย่างไร