บทบรรณาธิการ – บอส บ่อน และบุกจับ – ข้อเรียกร้องหนึ่งในสามของกลุ่มผู้ชุมนุมเยาวชนต่อรัฐบาล คือหยุดคุกคามประชาชน เป็นเรื่องที่สมาชิกรัฐบาลเคยตอบโต้มาหลายครั้ง ว่าไม่มีอยู่แล้ว แต่แนบท้ายมาว่าทุกอย่างต้องเป็นไปตามกฎหมาย
เงื่อนไขที่ว่านี้เป็นข้อพิพาททางสังคมและการเมืองมาอย่างยาวนาน โดยเฉพาะ 2 ประเด็นหลัก หนึ่ง กฎหมายที่มีอยู่เป็นที่ยอมรับถึงที่มาที่ไปหรือไม่ เหมาะสมกับสถานการณ์หรือ ไม่ สอง เจ้าหน้าที่รัฐผู้บังคับใช้กฎหมายปฏิบัติต่อทุกคนทุกฝ่ายเท่าเทียมกันหรือไม่
การเปรียบเทียบกรณี บอส บ่อน และบุกจับ เป็นประเด็นที่ประชาชนพูดถึงและวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างกว้างขวาง เกี่ยวกับท่าทีของรัฐบาล
และการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่รัฐที่มีความขึงขังจริงจังแตกต่างกัน
กรณี บอส อยู่วิทยา หลุดข้อหา และการปรากฏของบ่อนกลางกรุงเทพฯ จากเหตุใช้อาวุธปืน เป็นเหตุการณ์ที่มีความร้ายแรงเพราะมีผู้เสียชีวิต
ส่วนการชุมนุมและการแสดงความเห็นของพลเมืองที่เป็นไปโดยสันติ กลับถูกเจ้าหน้าที่บุกจับกุมอย่างรวดเร็ว ตั้งข้อหาอาญาร้ายแรง 8 ข้อหา ที่มีบทลงโทษถึงจำคุก
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องช่วยไม่ได้หากประชาชนทั่วไปจะเปรียบเทียบด้วยความสงสัยและขุ่นเคืองใจกับการทำงานของรัฐบาล
ยิ่งเมื่อประมวลกับเหตุการณ์ที่ผู้แสดงออกทางการเมืองหลายคนถูกทำร้ายร่างกายจนบาดเจ็บสาหัสแต่เจ้าหน้าที่จับคนร้ายไม่ได้ ไปจนถึงคดีที่มีบุคคลถูกบังคับให้สูญหาย
ยิ่งน่าสงสัย ยิ่งคับข้องใจ?
ความสงสัยและคับข้องใจของประชาชน เป็นเรื่องที่รัฐบาลต้องทำความเข้าใจและให้คำตอบ โดยตอบในฐานะคนกลาง ในฐานะ ผู้บริหารประเทศ มิใช่ในฐานะคู่กรณีกับผู้ชุมนุม
คดีบอส คดีบ่อน และคดีบุกจับ แม้เป็นคนละเหตุการณ์ คนละตัวบทกฎหมาย แต่สิ่งที่เชื่อมโยงเหมือนกันคือการทำงานของเจ้าหน้าที่รัฐ ซึ่งมีผลกระทบต่อการรับรู้ของประชาชน
หากพลเมืองที่ร่วมการชุมนุมถูกบุกจับและดำเนินคดีในเวลารวดเร็ว โดยไม่ได้ต่อสู้เรื่องการใช้เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นตามรัฐธรรมนูญ
เจ้าหน้าที่รัฐจะตอบกับประชาชนว่าความยุติธรรมคืออะไร
